Haat van Sigrid Kaag en D66 is opgestapeld. Als pallets voor een vreugdevuur op het strand van Scheveningen. Strategisch, voor extra vlamhoogte. Voor je het weet, vatten de daken even verderop vlam. Weet wat u stemt op 15 maart.

De oude evangelist Jacobus schreef: De tong van een mens is een vuur; een wereld van ongerechtigheid. Ze besmet het hele lichaam, en wordt zelf door de hel in vlam gezet.

Geen mens is volmaakt in zijn spreken en verdere uitlatingen. Natuurlijk geldt dat ook voor mijzelf. Gelukkig zijn er veel mensen die dat beseffen. Weten we zeker of onze Minister van Financiën zo ver is? Nee. Wat we wél weten, is dat alle politici de ‘zonden van de tong’ bedrijven, bewust of onbewust, en dat Sigrid Kaag een bijzonder geval is. Daarbij gaat het vooral om in de inhoud (maar niet uitsluitend) en niet om De Toon.

Omgekeerd, als onder anderen Geert Wilders het Kaagmens een heks noemt, mag je het hebben over de toon. Ook al heeft ‘heks’ in het Nederlandse spraakgebruik een bredere betekenis dan een vrouw met duistere krachten; het vleesgeworden duivelse kwaad, dat in Oudewater gewogen en levend verbrand of verdronken zou moeten worden. Wanneer Kaag haar mond opendoet, lijkt haar toon geaffecteerd, gedistingeerd, beschaafd. Sigrids inhoud echter is als bedacht in de hel.

In opeenvolgende lezingen heeft Kaag haar opponenten en hun kiezers ervan beschuldigd “extreemrechts” te zijn. Dat is geen neutraal politicologisch begrip uit een vraag in de peilingen van Maurice de Hond: Op een schaal van links naar rechts, hoe beschouwt u zichzelf? (Mijn eigen antwoord is meestal: “Gematigd rechts”.) Probleem met de framing door Kaag in officiële lezingen is drieërlei. De D66-leider

• spreekt als minister
• herhaalt dezelfde framing voortdurend (ook in media-uitingen rond zo’n toespraak, tot ver daarna, tijdens (verkiezings)campagnes
• begrijpt niet dat iemand of groeperingen “extreemrechts” noemen neerkomt op nazificatie (zij is daar wél op gewezen)

Kajsa Ollongren, de huidige minister van Defensie en daarvoor van Binnenlandse Zaken, deed overigens minstens één keer hetzelfde: in haar positie als bewindspersoon, al of niet geschreven door haar speechschrijver, politieke tegenstanders wegzetten als “extreemrechts” en dus als (staats)gevaarlijk. Het ging in haar geval om de lezing ter nagedachtenis aan Ien Dales.

Naast de bovengenoemde bezwaren wringt het optreden van D66-ministers annex -partijleiders of partijcoryfeeën meestal met de naam van de lezing. Meest pijnlijke voorbeeld is Abel Herzberg.

De man naar wie de lezing is vernoemd, Abel Herzberg, wordt zonder pardon ingezet als instrument voor de progressieve deugagenda van Kaag. Dat de zionist Herzberg, in de jaren dertig voorzitter van de Nederlandse Zionistenbond, vandaag de dag niet op veel sympathie zou hoeven rekenen bij het anti-zionistische en Israël-hatende D66 is evident.

Volgens Kaag krijgen de ideeën van Geert Wilders en Thierry Baudet te weinig tegengas. Vindt Kaag.

Er heerst een bepaalde stilte in de samenleving, in de politiek. De stilte van wel horen wat er geroepen wordt, maar het er niet over hebben, en er ook niet echt iets aan doen.

Maar ook van de Burgemeester Dales Lezing kan men zich afvragen of de naamgever helemaal gelukkig is met de huidige generatie D66’ers die ermee aan de haal gaat. Na nota bene het Plakkaat van Verlatinghe te hebben aangehaald, ging Ollongren in 2018 los op Geert Wilders, die na Pim Fortuyn Artikel 1 van de Grondwet ter discussie had gesteld, en door Thierry Baudet “rassendiscriminatie” in de schoenen te schuiven. Zonder precies te zijn over het begrip ras en zonder zich te bekommeren om de context waarin Wilders en Baudet hun uitspraken hebben gedaan.

Een pleidooi voor “een dominante cultuur” gaat helemaal niet per se hand in hand met het discrimineren van minderheden, zoals D66 suggereert. Ook is het sluiten onze nationale grenzen voor immigranten weliswaar iets dat “mag niet van Brussel”, immoreel is het niet. En een verbod op het bestuderen van biologische en genetische verschillen tussen mensen en wat dat in de praktijk kan betekenen, komt neer op censuur op wetenschappelijk onderzoek. Eerder had professor Wouter Buikhuisen moeten ervaren wat het betekent om academisch gecanceld te worden. Hoezo, “allen worden gelijk behandeld” en mogen onder geen beding gediscrimineerd worden?

In 2005 zond het KRO-programma Reporter een programma uit over Buikhuisen. In dat programma werd de affaire-Buikhuisen een ‘karaktermoord van links’ genoemd. Inmiddels zijn zijn ideeën betreffende biologische aspecten die een rol spelen bij agressief gedrag, meer geaccepteerd.

Hield de huidige minister van Financiën zich in de Kaagaflevering van “Herzberg” zich nog in, begin dit jaar gingen de remmen los – voor zover dat niet eerder al gebeurde.

D66-leider Kaag roept (…) “alle redelijke krachten” in Nederland op om niet langer te zwijgen en stelling te nemen tegen bedreiging van de democratie. “Sta op, spreek tegen.” Extreemrechts wordt steeds gangbaarder en zichtbaarder.

Bovenstaand citaat komt uit een blog van Hannibal over een partijbijeenkomst van D66 in januari van dit jaar. Daar werden onder anderen viroloog Marion Koopmans, Frontaal Naakt-blogger Peter Breedveld en zelfbenoemd ‘factchecker’ en onderzoeker van ‘extreemrechtse bewegingen’ Piet Lekkerkerk gesignaleerd. Verkiezingskoorts rond de #PS2023 annex #EK2023 of niet, daarmee zou je als fatsoenlijke Democraat in de geest van Hans van Mierlo (vzmh) en Boris van der Ham niet samen gezien moeten willen worden…

Voor alle duidelijkheid. Niet extreemrechts wordt steeds “gangbaarder en zichtbaarder” – het is de zeloten van D66 te doen om de PVV van Geert Wilders en, vooral, Thierry Baudet en zijn aanhang. Die u in een vrij land, ondanks het sociaal-economisch nogal linkse programma van de PVV, bijvoorbeeld ‘rechts-populistisch’, alt right of ‘ultra-rechts’ mag noemen. Liever niet. Maar alles beter dan het nazificerende “extreemrechts”.