De ontwikkelingen bij de bestrijding van het Corona-virus in Nederland komen thans volledig op het conto regionaal initiatief. De regering faciliteert zelfs nauwelijks.

De laksheid van deze regering is eenvoudig beschamend, en gaat veel doden kosten. Het RIVM heeft het hoopvol over ‘volgende week’, dat we wat gaan zien.

Oh? Andere landen namen veel striktere maatregelen, en die zien inderdaad resultaten. Moeten wij hopen dat Nederland en het RIVM met een veel losser beleid dat ook nog eens nauwelijks met overtuiging wordt aangeprezen betere resultaten gaan boeken?

Intussen kwam de Groene Amsterdammer gisteren met een verhaal dat vertelt dat betere resultaten niet te danken zullen zijn aan het RIVM, maar aan artsen die op eigen initiatief medische intelligentie vertoonden. Het verhaal toont ook dat de roep om een gecontroleerbaarder aanpak wel mogelijk was, maar door het RIVM feitelijk werd gesaboteerd:

Terwijl na het Zuiden het Westen van Nederland de grip op het Corona-virus lijkt te verliezen, wordt de roep om meer testen luider. Onvoldoende capaciteit, is het antwoord. Dat gaat er bij Alex Friedrich, arts-microbioloog in het UMCG in Groningen, niet in. ‘Wij hebben ons losgekoppeld van het landelijke beleid en doen het gewoon bij zorgverleners: testen, testen, testen.’

Ander verschil: in het Noorden traceert en ook de mensen die de twee dagen voorafgaand aan besmettingen met iemand contact hadden – het RIVM houdt stug vol dat pas vanaf het moment dat ziekteverschijnselen worden geconstateerd besmetting mogelijk is. Op die wijze houdt men in het Noorden de controle over besmettingen in ziekenhuizen onder zorgmedewerkers die tijdens hun werk besmet raken:

Om die reden en na inmiddels tientallen andere soortgelijke gevallen windt hij zich op over het stellige punt dat de basis vormt van het Nederlandse RIVM-beleid, namelijk dat je pas vanaf het moment dat je symptomen hebt besmettelijk bent en thuis moet blijven – en dat als gevolg daarvan alleen contacten worden opgespoord die contact hebben gehad met de positief geteste persoon nádat deze ziek werd. ‘Dat is gewoon niet waar, net zoals dat het niet waar is dat kinderen het virus niet kunnen overdragen. In de noordelijke provincies hebben we daarom van begin af aan gezegd: we rekenen twee dagen terug vanaf die eerste ziektedag en sporen ook die contacten op. Ten tweede, kinderen zijn besmettelijk ook al worden ze zelf niet ziek.’

De aanpak van het RIVM lijkt steeds meer op een poging tot een experiment met de maatschappij, van een gestoorde wetenschapper die zijn theorie koste wat kost bewijzen wil – groepsimmuniteit ten koste van grote aantallen doden tevoren?

Wat doet de regering intussen? Zij monkelt wat over striktere maatregelen, maar doet zelf nog steeds niets. Vanmiddag is er crisisoverleg in Den Haag. Alweer. Met burgemeesters en deskundigen. Wat daar uitkomt? Hoe groter de groep deelnemers, des te meer het midden zal worden gezocht èn gevonden. In dit verband betekent dat dat een paar dingen zullen worden doorgevoerd, terwijl de betrokkenen de verdergaande maatregelen thuis gaan herkauwen over maar rigoureuze maatregelen – die dan bij een volgend crisisoverleg lang zo rigoureus meer zullen schijnen en dan kunnen worden doorgevoerd.

Het is niet vreemd dat Nederland aldus achter de feiten aan blijft hobbelen. Het lijkt een onontkoombaar onderdeel van het gepolder dat ook nu onuitroeibaar blijkt. Het besef dat er momenten zijn dat er doortastend moet worden opgetreden is de Haagse kliek[1] vreemd. Blijkbaar is daar ook niemand er toe in staat.

---

1. Niet vanwege de man of zijn deskundigheid, maar over de vervanging van Bruno Bruis door Martin van Rijn (PvdA) lijkt het laatste woord nog niet gesproken.

---

Meer over het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak en haar economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.