De collectieve vervolging en het verenigingsverbod van de pedo´s van Martijn zijn een lastige kwestie voor het OM. Afgelopen weekend maakte justitie bekend er weer eens achterheen te gaan.

Erg onder de indruk ben ik er niet van. Alle klippen, zandbanken en valkuilen van een collectieve vervolging komen weer aan bod, en wat het resultaat zal zijn is vooral een kwestie van hopen. Een collectieve vervolging  in een individualistische maatschappij is geen sinecure.

Hoe ingewikkeld het is kunt u destilleren uit het bericht van de NOS erover:

Het Openbaar Ministerie stelt vervolging in tegen drie leden van de verboden pedofielenvereniging Martijn. Dat bevestigt een woordvoerder na berichtgeving van RTL en RTV Oost.
Marthijn U., Nelson M. en Norbert de J. zouden de laatste jaren online actief zijn geweest met de verboden vereniging, onder meer op Twitter en andere sociale media.
RTL-journalisten gingen maandenlang undercover in een besloten e-mailgroep van oud-leden van Martijn. Ze zeggen dat daar tips gedeeld worden om kinderen te misbruiken.

De overeenkomst met moslimterroristen is treffend: pas als er een heterdaadje wordt gerealiseerd, bestaat er enige zekerheid over een veroordeling. Zonder daad komt geen tik op de vingers. Ongetwijfeld zal het OM in deze kwestie aanvoeren dat de oud-leden van Martijn niet van hun streken genezen zijn, en dat ze ook buiten clubverband actief gebleven zijn. Natuurlijk is dat waar, maar het omzeilt de vraag in hoeverre het clubverband een oorzaak van die daden was?

Ofwel: wat was er eerst: de aandrang of het lidmaatschap van de club? De logica wijst op de aandrang – ander wordt geen verstandig mens lid van zo’n club. Want het is nu eenmaal niets dat je bij een sollicitatie op je CV zet: jeugdscout geweest bij ‘Martijn’.

Maar als de aandrang de aanjager was van het clublidmaatschap, doet de vraag zich voor wat het verbieden van de vereniging voor toegevoegde waarde heeft? Natuurlijk, de symboliek (wat je je weer doet afvragen wat de katholieke beschermheilige van pedofielen is, maar goed). Waar ik op aanstuur is: hoe kun je collectieve verantwoordelijkheid eisen van een groep die die verantwoordelijkheid juist collectief afwijst? Omdat dat de basis van hun collectief is?

Volgens de NOS is pedofilie overigens niets anders dan het fantaseren over seks met kinderen, en dat mag. Ja, die Gedanke sind frei.

Maar die gedachten propageren is dat niet, en dat lijkt waar de Hoge Raad in 2014 op is afgegaan bij haar verbod van ´Martijn´. Maar op het succes van de nu aangekondigde vervolging is dat geen reden voor optimisme. Voorlopig houden we hier meer vertrouwen in een lankmoedige attitude tegenover de methode-heggenschaar.