Frankrijk dreigt het UK in geval van een Brexit niet langer de stroom migranten tegen te willen houden die via de overtocht vanuit Calais Engeland willen bereiken. Een bizarre chantage.

Aan argumenten herkent men de intentie:

Frankrijk en Groot-Brittannië hebben de afspraak dat de Britten aan de Franse kant van het kanaal grenscontroles mogen uitvoeren om ongewenste migranten tegen te houden. Als het aankomt op een eventuele Brexit is Frankrijk niet van plan zich aan deze deal te houden. ,,De dag dat deze relatie ten einde komt, zullen er geen migranten meer zijn in Calais”, aldus Macron.

Deze kokosmakron beweert dus dat Frankrijk een Britse uittreding uit de EU als een verkapte oorlogsverklaring ziet? Tja, zo verbaast het niet dat men de EU een vredesvehikel noemen durft. Dit type chantage met het inzetten van drommen mensen die denken elders beter af te zijn, doet sterk denken aan dezelfde manier waarop Turkije de EU onder druk zet – mogelijk soms met dezelfde mensen, die dan alleen 2500 kilometer doorgelopen hebben.

Daarnaast speelt Macron in op de angst van de Britten dat Londen als financieel centrum aan belang in zou boeten buiten de EU. Dat is dan wel weer grappig eigenlijk, als je beseft dat Londen alleen al tussen de twee- en driehonderdduizend jonge, hippe Franse ondernemers bergt. Wie het ondernemersklimaat in hun eigen land niet aanstond, en die in Londen ondertussen zelfs een eigen Franstalige krant schijnen te hebben – naast allerlei Franse eettentjes en andere Franse zaken die het leven prettiger maken. Omgekeerd verhuizen redelijk wat Britten ook naar Frankrijk – voor hun pensioenjaren. Dat zet de boel weer enigszins in perspectief lijkt me.

Aan argumenten herkent men ook de mate van zelfvertrouwen. Het is alleszins duidelijk dat de EU-elite weinig vertrouwen heeft in een positief antwoord van de Britse kiezer op de vraag of men in de EU wil blijven. Het objectieve vergelijkingsmateriaal suggereert dan ook dat je het als land buiten de EU ook stukken beter doet dan er binnen. Alle argumenten die daartegen worden ingebracht komen neer op gezeur dat de EU standaardiseringsregeltjes heeft opgesteld die het vrije verkeer van goederen en diensten zoveel makkelijker hebben gemaakt. Werkelijk? Markten werken op basis van vraag en aanbod – het UK zal echt niet ineens terugvallen op standaardgebruik van oude Engelse maten waar dat de handel benadelen zou. Welbegrepen eigenbelang is de sterkste reden voor goede handelsrelaties.

Wat zo’n Franse regering kennelijk weigert te begrijpen, is dat juist die onmacht om iets te doen aan problemen de EU zo’n onaantrekkelijke partner maakt. Pas deze week begon Frankrijk de ontruiming van Calais – nadat het had toegestaan dat het een etterende wond geworden was die een omvang had aangenomen die voor direct omwonenden bedreigend werd. Volstrekt bespottelijk. Een normale overheid had bij het ontstaan van ‘de jungle van Calais’ snel en desnoods hard ingegrepen. Maar onder de EU moet men eerst voorzichtig over de schouder omzien naar Brussel om te wachten op het knikje dat men zijn gang maar moet gaan. Zodat het tentenkamp in Calais kon doorgroeien tot een ongekende omvang.

Dat zo’n Franse minister niet eens beseft wat de oorzaak van zijn problemen is, in plaats van te lopen dreigen met stromen van immigranten die het UK uiteindelijk eenvoudig kan pareren, zegt alles over het EU-gif dat de zelfstandigheid van de geest vernietigt. Want als Frankrijk niet langer goed nabuurschap vertoont en de migranten op tijd tegenhoudt, zal een uitgetreden UK de geweigerde grensoverschrijders ongetwijfeld per kerende veerboot terugzenden – waar ze blijkbaar mochten verblijven. Tot men ook in Parijs begint te beseffen dat het probleem niet in het UK ligt, maar in Brussel, dat niet wist te voorkomen dat die Calais-migranten de EU binnenkwamen. En konden doorreizen naar Frankrijk

Het is minder ingewikkeld dan het lijkt, maar in de mallemolen van EU-argumenten wordt alles verhusseld tot de EU als redder van Europa. Dat voor het omgekeerde veel meer te zeggen is probeert men angstvallig verborgen te houden, met als enige effect dat men zichzelf overtuigt. Wie zelf nadenkt trapt hier al lang niet meer in.