Die deal met Turkije – over het afschaffen van visa voor 70 miljoen Turken, gaat natuurlijk nergens meer over.

De enigen die nog moeite willen doen voor de Turkije-deal is de Europese Commissie. Domweg omdat ze het zich hadden voorgenomen, en omdat Nobelprijswinnaar St. Obama het zo graag wil, Turkije bij de EU. Vanmorgen liet Spartacus op GeenStijl al zien wat voor vlees we met Erdogan eigenlijk in de kuip hebben, en nog even afgezien daarvan: de Syriërs lijken op. Nog maar 101 kwamen er vorige maand naar ons land voor een uitkering en asiel. Dat is een aantal waarmee we inderdaad geen problemen zouden mogen hebben (slechts 5 keer zoveel als Japan vorig jaar).

En dat alles doordat het er sterk op lijkt dat meer en meer van die ‘asielzoekers’ beginnen te beseffen dat de deur wel eens dicht zou kunnen zijn. Bovendien mogelij kook, dat hier al mensen wonen die soms niet al te vriendelijk reageren zullen als van hen wordt geëist dat ze op hun rug gaan liggen als het islamitische Herrenvolk dat wenst.

Dat de EC nog steeds vasthoudt aan die deal tekent het clubje voor wat het is: een stel stijfkoppige middelmanagers zonder fantasie die suf volgen wat hen ooit opgedragen is. Zoals ze vorig jaar niet beseften hoe hoog de nood steeg met de vloedgolven migranten die op ons af kwamen, zo min lijken ze nu te zien hoe zinloos het is nog met Erdogan te onderhandelen.

De EU is in veel opzichten sowieso te groot om effectief te besturen, maar als dat door een stel incompetente minkukels wordt gepoogd, is het wachten op het moment dat de Praetorianen zich laten omkopen om het probleem op te lossen. Om de Haagse Hoerenkast in te ruilen voor een pyramide waar bovenop een Brussels Bordeel prijkt is hoogstens een kostbare, maar zeker geen nuttige operatie.

Brussel kan beter worden afgebroken, geasfalteerd, en vergeten.