Schrijver Ad Rek begon zijn eigen blog naar aanleiding van een door Frans Groenendijk uitgegeven boek, dat hem trof en bezorgd maakte.

Brieven en opstellen aan mijn kinderen.
Eerste aflevering. (half April ’11)

Lieve Arjuna en Reine,

Ik heb vorig weekend een boek gelezen. Ik las het in anderhalve dag uit. Het heet, Bezorgde vaders. Zes vaders schrijven een brief aan hun kinderen, eigenlijk zijn het artikelen in briefvorm. Ik las het in een ruk uit, niet omdat alles zo fantastisch goed was maar meer omdat de motivatie van die mannen me zo bekend is en ook vooral hun onderwerpen.

Namelijk een bezorgdheid om wat er met onze westerse cultuur gebeurt en daarmee samenhangend de islamisering. Wat mij betreft eigenlijk meer de westerse houding tegenover die islam en haar verschijnselen dan die islam zelf. Hoewel ik daar natuurlijk ook een mening over heb, jullie kennen me.

Het tweede verhaal in dat boek, “Het pak van mevrouw Hollandt” vond ik het beste. Of eigenlijk, dat staat het dichtste bij mijn eigen denken en overtuigingen. En dan vind ik dat natuurlijk het beste, ha ha. Het is geschreven door Jaap Montfrooy. In de inleiding tot zijn brief staat het volgende te lezen:

“Zijn bezorgdheid komt voort uit de pijnlijke vaststelling dat de westerse mens Kants Verlichtingsgedachte –het uittreden uit de onmondigheid die hij aan zichzelf te wijten heeft- juist nu het zover is, niet begrijpt. De unieke overgang van een wij-cultuur naar een ik-cultuur die mede dankzij de ontzuiling in het midden van de vorige eeuw handen en voeten kreeg, wordt door menigeen ervaren als een ideologische leegte. Een leegte die zo snel mogelijke moet worden opgevuld met andere liefst nieuwe tradities. De Verlichting waar Europa eeuwenlang naar heeft uitgekeken dreigt zo de achilleshiel van de westerse beschaving te worden”.

Daar ben ik het roerend mee eens. En ook met het feit dat die overgang handen en voeten kreeg in de ontzuiling tijdens het midden van de vorige eeuw. Dat maakt weer dat ik en jullie moeder tot de eerste generatie behoren die ‘ontzuilde kinderen’ kreeg. Zo hadden jullie jezelf misschien nog niet bekeken neem ik aan? Hoe dan ook, ik was van plan zijn brief te kopiëren en jullie toe te sturen, dat boek kopen jullie toch niet dacht ik. Dat plan heb ik nog steeds wel maar ondertussen dient zich een andere gedachte aan. Namelijk om het goede voorbeeld te volgen en zelf ook te gaan schrijven.

Dat speelde me trouwens al langer door het hoofd. Ik dacht dan aan ‘verzamelde opstellen’ bijvoorbeeld. Verschillende stukken die over onderwerpen van cultuur, psychologie, spiritualiteit en identiteit zouden gaan. Sporadisch heb ik wel eens iets afgeleverd ergens maar nu ik 65 ben geworden zou ik daar wat meer werk van kunnen gaan maken. Dit boek van die bezorgde vaders inspireert me vooral wat betreft de vorm waarin ik het zou kunnen doen. Brieven schrijven, brieven aan jullie. Zodoende zit ik hier nu te pennen met jullie in de geest tegenover me als ‘adressen’.

Bezorgd
Ik ben ook een bezorgde vader. Vaak ben ik ook bang. Dat gaat dan om jullie toekomst en om die van jullie kinderen en kleinkinderen. Soms ook ben ik boos. Ik herken dat bij die zes vaders in dat boek. Bang, boos, bezorgd. Dit komt meer voor bij mijn generatie. Het wordt ook wel het verschijnsel van de ‘boze blanke man’ genoemd. Wij zijn de BBM-generatie zeg maar. Een pakketje er om en een naamplaatje er op: dat zet gemakkelijk weg. Wordt ook vaak onder ‘fobie’ gerangschikt, maar dan vooral in samenhang met de islamdiscussie. Diskwalificatie is een veelgebruikte tactiek in die discussie.

Maar waar gaat het nou allemaal over zul je je afvragen? Wat is mijn bezorgdheid en angst? Laat ik proberen om een concreet voorbeeld te geven over waar ik me verontwaardigt over voelde en dat me ook zorgen en angst baarde. Het gaat dan vooral om de houding en de mentaliteit van Nieuwe Nederlanders en dan betreft het vooral de Mohammedaanse Nederlanders. Daarnaast en tegelijkertijd gelden die emoties van mij de schaapachtige en bange houding van de autochtone Nederlanders (de inboorlingen zeg maar) die meteen hun vrijheid inleveren.

In 2006 of ’07 was er iets te doen rond een cabaretduo, Ewout en Etiënne genaamd die een programma hadden onder de naam: ‘Onze vader’. Ewout Jansen speelde daarin de rol van de broer van Jezus. Niets werd blijkbaar ontzien en hoewel de christenen het meeste redenen hadden om zich beledigd en boos te voelen werd Jansen bedreigd door moslims. In het studentenblad Folia verscheen toen een interview met een gelovige volgeling van Mohammed, Kabli genaamd waarin het volgende voorkwam:

Folia: Wat moet een moslim doen als hij hoort dat iemand grapjes maakt over de Islam?

Kabli: Als een moslim grappen hoort maken moet hij reageren. Hij moet zeggen: stop met die flauwekul van jou, stop met die grapjes over de islam. Een echte moslim die radicaal is, kan hem doodslaan of dood maken.

F. : Keurt u dat goed?

K. : Ja. Hij mag hem afmaken. Sorry. Echt waar. Als hij te ver gaat over de islam moet die man volgens de islam dood.

F. : En dat vindt u goed?

K. : Wie ben ik dat ik goed vind of niet goed vind?

F. : Wat vindt de imam daarvan?

K. : De imam heeft daar niets mee te maken. Alleen de islam zegt: je mag geen grappen maken. Je mag de islam niet beledigen. Een moslim die hoort dat de islam wordt beledigt moet reageren.

Nou, dit vind ik dus schokkend en alarmerend. Ik heb namelijk geen enkele aanwijzing dat dit soort van denken verandert of verdwijnt; ik ben bang dat het alleen maar zal groeien. Dat is dus mijn zorg en angst. Je kunt nu wel zeggen, maar dat is al 6 jaar geleden, maar mij gaat het er om dat het nog steeds geldt, dat het nog steeds zijn effect en uitwerking heeft. Ik heb namelijk sindsdien geen enkele grap meer gehoord of gezien in de media, jullie wel?

En dat terwijl de Mohammedaanse gelovigen er zo graag, zegt men, bij willen horen hier in dit land. Ze horen er pas bij als er over hun ook grappen gemaakt worden. Kunnen jullie met voorbeelden van grappen op de proppen komen? Mijn punt is dat die met levensbedreigingen in de kiem gesmoord zijn en er sindsdien niets meer van gehoord wordt. Het is dit soort denken en dit soort van ‘recht’ dat onze samenleving is binnengehaald dat mij zorgen baart. Ik ben bang dat dit recht een eigen plaats krijgt, een eigen plaats gegeven wordt, eerst door het te gedogen en dat men het daarna uit angst voor racisme zijn plaats laat innemen.

Wat denken jullie, dat het wel over zal gaan? Hoe zie je de toekomst voor jullie kinderen en kleinkinderen? Denk je dat je hier geen aandacht aan hoeft te besteden? Volgens mij gaat dit niet zomaar over. Het gaat namelijk al 1400 jaar niet over, ondanks dat de islam claimt de vredesreligie te zijn. Dat woord heeft niet in ieders cultuur dezelfde betekenis zo blijkt. Die ‘vredesreligie’ wint hier terrein, dat zie je, er worden geen grappen meer gemaakt over Allah, Mohammed en de Koran.

Dit is vrede onder dwang en op straffe van de dood, het tegenovergestelde van vrede door vrijheid. Hiermee zetten de mohammedanen zichzelf apart en klagen daarna dat ze in de hoek gezet worden en gediscrimineerd. De autochtone inboorlingen gaan dan (vanuit hun christelijke schuldbewuste wortels) in hun eigen boezem zitten tasten en vooral geen splinters in andermans oog verwijderen maar fanatiek op zoek naar balken in hun eigen oog. Nou die zijn er volgens mij inderdaad wel, plus nog planken voor hun kop ook. Zo, dat was even de BBM er in mij.

Wat me in dat Mohammedaanse denkraam vooral alarmeert is; “Een echte moslim die radicaal is, kan hem doodslaan of dood maken.” Een echte moslim en een radicaal, is dat hetzelfde of heb je ook ‘echte moslims’ die niet radicaal zijn? Ja natuurlijk wel. Maar wat doen die hier dan aan? Zijn er dan niet-radicale moslims die daadwerkelijk kiezen voor een westerse cultuur van vrijheid van geweten, van meningsuiting en democratie die hier tegenin gaan? Ja, die zijn er wel maar de meesten van hun hoor je vooral klagen over dat verschrikkelijke ‘over een kam geschoren worden’. Niet dat ik dat doe.

Maar ik wordt er wel van beschuldigd als ik kritiek lever op dit soort misstanden. Bovendien nog eens het meeste door positief ingestelde multiculturele mede-inboorlingen. En dan dat: “Sorry. Echt waar.”, “Wie ben ik dat ik goed vind of niet goed vind?” en “De imam heeft daar niets mee te maken.” Dat is toch niet te verteren? Hier blijkt dat de invloed van de imam en de moskee helemaal niet zo groot is als we zouden denken. Of moet ik eigenlijk niet zeggen, wensen. Er bestaat blijkbaar een rechte lijn van Allah naar de gelovige mohammedaan. Het zit in zijn/haar hart, in hun geweten en identiteitsgevoel. Een directe en rechtstreekse verantwoordelijkheid tegenover Allah en zijn gebod. Imams kunnen als herders en hoeders hun gelovigen ten slotte niet onder controle houden.

Het is niet zomaar een eenling die zo denkt. Er werd in diezelfde tijd een peiling gehouden op Marokko.nl waaruit bleek dat 30% vond dat Ewout dood moest. 51% vond dat hij mocht blijven leven en de rest verkeerde kennelijk in twijfel. Dat zulke vragen überhaupt gesteld (moeten) worden, dat jonge Nederlanders zich hier serieus het hoofd over breken, dat alleen al. Of deze percentages in de afgelopen zes jaar veranderd zijn weet ik niet. Het is taboe om dat te onderzoeken, want stigmatiserend en/of racistisch.

Maar natuurlijk is dit alles het gevolg van bepaalde waarden waar ik voor sta zoals het recht op vrije meningsuiting. Daar zitten we dan met onze vrije meningsuiting en vrijheid van godsdienst. De andere kant van die medaille blijkt nu te zijn dat er vrij baan is voor stromingen die tegen vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst zijn. Dit is een probleem. Niet dat ik een oplossing weet, of die meteen wil hebben. Nee, zitten met een probleem, bewust zitten met een probleem vind ik belangrijk.

Maar je mag in Nederland alleen met een probleem aankomen als je ook een oplossing hebt. Totdat het zover is moet je je mond houden. Leegtes moeten zo snel mogelijk opgevuld worden. Westerlingen die inderdaad hun eigen cultuur niet kennen of begrijpen. Twijfelen en het niet weten, daar gaat het in de kern om. Gelovigen die weten het wel, en Allah weet het beter. Er is wat dit punt betreft een onverwacht grote overlap tussen gelovigen en ongelovigen, tussen (zogenaamd moderne) westerlingen en gelovige Mohammedanen

De volgelingen van Mohammed zeggen; ‘Wie ben ik?, mijn mening valt in het niet bij de wil van Allah’. Ze vinden dat mensgemaakte wetten en dus ook de universele rechten van de mens ondergeschikt moeten zijn aan, en in het niet vallen bij de enige legitieme wetgever; Allah. 52 Islamitische landen hebben dan ook het verdrag van Cairo ondertekend. Dat houdt kort gezegd in, de Islamitische Universele mensenrechten. Daarin heeft de sharia het laatste woord. Geen enkel mensenrecht mag dus tegen de Sharia ingaan. Dit soort van denken is hier ons polderland komen binnenvallen als een meteoorsteen, als een donderslag bij heldere hemel. En wie zich rot schrikt is een racist of heeft een fobie, zeggen de politiek-correcten.

Hier ben ik kwaad over kinderen. Er ging geen enkel organisch proces in culturele of psychologische zin aan vooraf. Het heeft geen enkel verband met de ontwikkeling die we hier doormaakten en aan het doormaken zijn. Ik denk overigens dat dit ‘donderslag bij heldere hemel’ karakter typisch islamitisch is. In Mekka lopen de gelovigen eerbiedig en diep ontroerd rond zo’n zwarte meteoorsteen (de Kaäba). Ondertussen bepaalt het hun leven en het karakter van hun cultuur. Maar dit is weer zo’n typische associatieve opmerking van je vader, leuk maar wat kan je daar in de praktijk mee?

Wat ik wil aangeven is dat ik dit een serieus onderwerp van zorg vind. Maar zoals ik al zei, ik ben net zo goed boos en gefrustreerd over Nederlanders die ontkennen dat er tegengestelde culturele waarden worden geïmporteerd. Ik kijk dan vooral naar de elite, de kosmopolitisch wereldburgers, de universelen en holisten, de socialen en de groenen. Die maken zich alleen maar zorgen over het blanke Nederlandse blazoen, het enige wat ze doen is opletten of ze niet ergens toch een beetje racistisch zijn en ze slaan groot alarm als er een huidskleurgenoot aan lijkt te lijden. Naar de anderen wordt niet gekeken en ook al niet naar de effecten van deze eenzijdigheid.

Hier moet ik natuurlijk op mijn beurt in de spiegel kijken. Ik was ook altijd een wereldburger, een kosmopoliet, een universele spiritueel. In die zin ook ‘elitair’. Vroeger dacht ik dat de elite geld had, en wie dat niet had (ik dus) hoorde automatisch niet bij de elite. Dat zie ik nu anders. Maar ik ben in mijn denken wel 180 graden gedraaid ten opzichte van de jaren ’70 en ’80, en sinds jullie geboren werden.

Afijn, dit is mijn eerste brief. Ik wilde in ieder geval het onderwerp ‘bezorgdheid’ duidelijk maken. In volgende brieven ga ik op andere zaken in. Die zijn er genoeg zoals je – dit lezende – wel aangevoeld zult hebben.

---

Dit essay verscheen eerder op Eerste Hemel.

Meer van Ad Rek op Veren of Lood vindt u hier.

---

Van Bezorgde Vaders zijn nog enige exemplaren verkrijgbaar. Wie daarvoor belangstelling heeft kan een mail sturen naar Veren.of.lood.nu@gmail.com, waarna wij u met de uitgever in contact brengen.