Caroline Vonhoff ergert zich dood aan alle paniek over Corona die Nederland transformeerde naar Abnormalistan.

Sinds een maand of 3,4 leven we niet meer in Nederland, of wat daarvan over was, maar in Abnormalistan aan de Noordzee. De Noordzee voeg ik als plaatsbepaling maar toe omdat alle landen inmiddels als Abnormalistans aangeduid kunnen worden, en dan is enige nadere plaatsaanduiding wel zo gewenst zodat we weten over welk Abnormailstan we het hebben.

Toerist in eigen land wordt een mens ervan, verbaasd over de vreemde gewoonten en gebruiken die de autochtonen in dit vreemde, nieuwe land er op na zijn gaan houden.

Het begon eigenlijk allemaal best rustig, van regeringswege werd meegedeeld dat er een eng virus zat aan te komen. Nou, dat was niet zo vreemd nog, want dat deed de Regering hier wel vaker, in barre paniek raken over een killervirus. Mexicaanse griep, Vogelgriep, Ebola, Sars 1 en 2 om maar een paar paniekaanvallen van de regering hier van de afgelopen 15 jaar te noemen. Daar waren de Nederlanders inmiddels wel aan gewend, en dat er fluks honderden miljoenen voor vaccins en dergelijke meer in vreemde zakken belandden, ook dat hoorde bij Nederland. Niet omdat het volk het zo wilde, maar omdat de Regering het zo deed. En tja, daar deed je in Nederland ook toen al weinig aan.

En of belastinggeld nu aan het een óf het ander over de balk wordt gesmeten, dat maakt voor ons, het belastingvee (voorheen ook wel: de burgers) niet echt veel uit.

Maar deze keer was het anders, deze keer werden niet alleen pardoes honderden miljoenen overgemaakt aan zogenoemde liefdadigheidsinstellingen (waar is dat met een geschat vermogen van ca 50 miljard in dat Fonds, Bill Gates ja, eigenlijk voor nodig?), er werden ook nog eens strenge maatregelen getroffen. Zonder enige wettelijke basis of bevoegdheid, ook dat nog. Van het ene op het andere uur moesten restaurants, sportscholen, sauna’s, scholen en noem maar op, gesloten worden. En dat werden ze dus ook.Nietsvermoedende restaurantbezoekers werden met het servet bij wijze van spreken nog om de nek, van hun toetjes weggetrokken. Deze wijze van sluiting – deze onnodige paniekzaaierij – zal naar ik vermoed, niet weinig hebben bijgedragen aan de verandering van Nederland in Abnormalistan aan de Noordzee.

Van de ene op de andere dag waren de Nederlanders van Nederlander in Abnormalistander veranderd. Opeens was boodschappen doen een levensbedreigende ervaring, waren de straten ’s avonds stil, donker en uitgestorven, en hadden mensen niet langer een open blik in de omgang met elkaar, maar een strakke blik van doodsangst, schuwheid, agressie en bang zijn voor elkaar. Het ‘gezellig je te zien‘ verwerd tot ‘blijf uit mijn buurt, enge virusverspreider‘. Geen medemens meer een naaste en iedereen een (onzichtbare) vijand. Zo was het en zo is het, en ik zou willen dat het anders was.

Maar ja, protesteren of demonstreren is in Abnormalistan helaas nagenoeg verboden. En als je er zelf gewoon in gesprek iets over zegt, dan krijg je vaker wel dan niet te horen dat de Regering heel verstandig heeft gehandeld, en dat het gewoon moet kunnen dat die de eigen wetten en regels overtreedt om onwettige bevelen aan het volk te geven. Je zou het een Stockholmsyndroom kunnen noemen, ware het niet dat nu uitgerekend Stockholm zich van de beste kant heeft laten zien, en vandaar ook dat Zweden nog gewoon Zweden is en mag heten.

Inmiddels is het merkwaardige regime dat zich in Abnormalistan vestigde iets versoepeld. Je mag weer buiten de deur eten maar, voor de uitbater economisch onhaalbaar ver uit elkaar gezeten. Je mag naar het café, maar de kastelein mag geen omzet draaien, want zijn gasten moet hij in grote getale de deur wijzen. Je mag met de tram, maar niet zonder muilkorf. Je mag weer naar het zwembad of de sportschool (maar daar dan niet douchen), kortom ‘er mag weer meer‘ zeggen de mensen. Onbegrijpelijk is dat voor me, er mag slechts minder dan ooit mocht in het Nederland van toen. Raar land, dat Abnormalistan.

En, maar dat is misschien slecht gedacht van me, het regime moest wel even worden versoepeld want men wil wel natuurlijk met vakantie (reces heet dat), en dat doen laat zich moeilijk verkopen als het land in noodtoestand verkeert.

Bij afwezigheid van onze grote leiders en volksvertegenwoordigers worden de inwoners van Abnormalistan bezig gehouden met ‘tweede golven’ en op stapel staande draconische wetgeving. En het gebrek aan deugdelijke informatie en met in het achterhoofd (als je zo gelukkig bent dat het niet het middelpunt van je gedachten hoeft te zijn) steeds het knagende gevoel dat er vreselijke dingen gebeuren op de plekken waar ouderen, gehandicapten en andere zorgbehoeftigen geconcentreerd zitten opgesloten. En ja, daar is een woord voor, maar dat gebruik ik maar even niet hier, want bijdragen aan de hysterie is wel het laatste wat een bewoner van Abnormalistan moet willen.

In Nederland was het altijd zo dat er een merkwaardige rust en ontspanning over het land neerdaalde als de aandachttrekkers en spelverstoorders uit Den Haag zich een flink aantal weken niet met de mensen bemoeiden. Jammer genoeg hebben ze daar in Abnormalistan iets op gevonden, het achterlaten van stinkbommetjes, bange vermoedens, ongefundeerde wetenschappelijke beschouwingen en de tirannie van de anderhalve meter maatschappij. Opdat wij ze niet vergeten

En dat zal ik ook zeker niet doen..

---

Meer over het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak en haar economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.