De twee bekladdingen van de voordeur van Thierry Baudet brengen niet het mooiste boven in de diverse mensen die om commentaar werden gevraagd.

Het toppunt van de reacties rond de voordeurrel was natuurlijk het acterende onbenul dat bij Pauw door het ijs zakte. Ebru Umar heeft die vanmorgen al gekielhaald in een ook verder schitterende column, die u vooral lezen moet. Maar wat me vooral trof was de lacherige sfeer waarin dat bij Pauw ontstond. Dit type actualiteitenprogramma’s wordt altijd vooraf gegaan door een soort van intakegesprek, dat met gelijkgestemden nog wel eens ontaard in ouwe-jongens-krentenbrood die weten hoe de wereld behoort te zijn. Acteur Waldemar Dinges ontbrak het kennelijk aan voldoende inzicht tussen de schijn  van wat doorgaat voor de echte wereld, en zonder regisseur blaatte hij naar eigen inzicht hoe hij dacht dat het moest. Nu gaat half Nederland over hem heen. Zielig, maar er van leren zal hij niets, behalve hopelijk voortaan over verder alles zijn snavel te houden. En gegniffel te beperken tot achter de coulissen, waar ons nog steeds gewoon ons kent.

De NOS doet dat soort zaken tegenwoordig subtieler. Men zette boven het bericht waarin netjes schande gesproken werd de meest hypocriet ogende foto van Baudet die men vinden kon. De kleine bewerking die ik er op uitvoerde (hierboven) had ook door een professional gedaan geen enkele lezer méér het idee kunnen geven dat het allemaal niet te serieus hoeft te worden genomen. Omdat het Baudet toch alleen zou gaan om het effect dat het voor hem en zijn partij zou hebben. De suggestie dat hij het incident zelf heeft gearrangeerd staat er nog nèt niet onder. Maar ook de keuze voor een foto spreekt boekdelen. Daar verandert de verdere tekst er onder al niets meer aan.

We zullen de originele foto nog wel eens vaker zien opduiken vrees ik. Zo’n foto waarop een eertijdse professionele fotograaf één blik had geworpen alvorens hem hoofdschuddend in de recyclingcontainer te schuiven en aan een nieuwe te beginnen.

Joost Niemöller stelde gisteren al de terechte vraag of men Baudet mogelijk dood wilde hebben? Eigenlijk denk ik van niet. Veel van de mensen die hem nu demoniseren zijn zich er van bewust dat er wel weer een nieuwe ‘tegenstander’ (hetgeen overigens de letterlijke vertaling van het woord Satan schijnt te zijn) op zal staan. Het straalt ook zo slecht af op de Nederlandse politiek, weer zo’n moordpartij. Maar waar het om gaat is intimidatie. Intimidatie en niets anders, maar niet van Baudet. Het doel is dat weldenkende mensen zich in de toekomst wel driemaal zullen bedenken eer ze zich met het FvD in laten.

Het gaat niet om Baudet, maar om wat Baudet los zou kunnen maken. In de jaren zeventig had je Joop Glimmerveen, die inderdaad een heel onfris type nazi-na-de-oorlog was, en zich daar ook op beroemde. Baudet is niets van dat alles, in zijn denkbeelden nog wel het minst. Maar wat Glimmerveen werd is het ideaalbeeld van hoe een elite als de onze haar tegenstanders het liefst weg zet. Geridiculiseerd en zonder aanhang. Zie ook het uiteindelijke lot van Janmaat.

Dat die hersenloze activisten nu door het bekladden van zijn voordeur achter die van zijn partij proberen te komen heeft van de elite echter wel degelijk de onuitgesproken instemming. Tenminste is ‘eigen schuld’ de leidende gedachte. Maar ze zijn wel wijzer dan dat uit te spreken. Zelfs het weldenkende kuddevee kan een moment bereiken waarop het zich achter de horens krabt en begint te loeien. Dan zou de boot aan zijn, en dat wil men ten koste van alles voorkomen. Het lot van Baudet, welk lot dan ook, is niet meer dan collateral damage. Men heeft het liefst dat hij zijn mond houdt, maar wil vooral voorkomen dat de mensen die vinden dat hij gelijk heeft de hunne openen.

Zo bezien is deze bekladding niet meer dan de volgende logische stap van de demonisering die al maanden gaande is. Het is een bekend patroon waarvoor vaak is gewaarschuwd omdat we het vaker hebben gezien. Dat de hele tragedie nu opnieuw wordt opgevoerd is beschamend. En zolang de bedrijvers van deze terreur niet voor een behoorlijke tijd worden opgesloten voelt men zich aangemoedigd. Ingewikkelder is het niet.