Een paar jaar geleden werd een jongen uit Amsterdam-Noord bijna doodgeslagen door een paar andere jongens die langs kwamen rijden op een scooter en iets riepen tegen twee meisjes in zijn gezelschap.

Die jongen had iets teruggeroepen en dat pikten ze niet. De twee meisjes zetten het op een gillen en iemand kwam erop af. Het bleek hulp te zijn voor de twee geweldplegers op de scooter. Net voor de jongen definitief was doodgeslagen kwam er politie. De eenzame agent die uit zijn auto stapte werd ook tegen de grond gewerkt en wist nog net zijn dienstwapen vast te houden. Hij had geluk dat collega’s hem kwamen ontzetten en dat zij de drie jongelui, twee van zeventien en een van veertien jaar, konden arresteren. Het Parool berichtte uitgebreid over het geval.

Twee opmerkingen over deze kwestie: als de geweldplegers geen allochtonen waren geweest had de krant daar zeker melding van gemaakt. Nu leek het alsof op iedere plaats in het artikel waar die informatie had horen te staan er een witte plek achterbleef.
De politie reageerde met het volgende persbericht:

Een politieman is in de nacht van zaterdag 5 op zondag 6 juni op de Buiksloterdijk in Amsterdam Noord aangevallen en mishandeld door twee jongens.
De agent was rond kwart voor twee op een melding van een vechtpartij afgegaan. Het slachtoffer van deze melding was door twee jongens van 17 en één van 14 – alle drie uit Amsterdam – aangevallen en van zijn fiets beroofd. Na een bezoek aan het ziekenhuis heeft het slachtoffer aangifte van het voorval gedaan. De politieman die op de melding was afgegaan werd door twee van de drie verdachten aangevallen en mishandeld. Naast schoppen en slaan probeerden ze ook zijn dienst vuurwapen uit zijn holster te pakken. Andere politiemensen schoten hun collega te hulp en wisten de jongens uiteindelijk aan te houden. De gewonde politieman heeft zich laten behandelen in een ziekenhuis. Rechercheurs van het Bureau Districtsrecherche Noord hebben de zaak in behandeling.

Op zich is het feit dat een politieman wordt aangevallen door drie jongens groter nieuws dan dat een onschuldige voorbijganger zwaar mishandeld wordt. Dat laatste gebeurt nu eenmaal tegenwoordig vaker en de nieuwswaarde ervan neemt af met de frequentie. Maar de politieman werd niet bijna vermoord en de jongen wel. Het geweld tegen de jongen was zinloos geweld, van het soort dat de samenleving voor dit soort Nederlandse jongens zo veel onaangenamer maakt dan in de tijd van zijn ouders. Het geweld tegen de politieman is het gevolg van het feit dat de overheid onvoldoende hard optreedt tegen deze vorm van straatschennis. In New York waar zero tolerance geldt worden geen politieagenten gemolesteerd door straatschoffies. De politie hoort dit soort geweld te voorkomen, maar is onvoldoende getraind en bewerktuigd om dit te doen. Als hij er mee wordt geconfronteerd wordt weet hij niet hoe gedoseerd geweld te gebruiken om het tuig van zich af te houden.

Dat kan die individuele politieman niet helpen. Maar het is wel de verantwoordelijkheid van de overheid die hem op pad stuurt en hem zijn instructies geeft. De wetgever loopt achter de feiten aan.

Dat in het politiebericht het geweld tegen de jongen werd gebagatelliseerd en de aandacht volledig lag bij de klappen die de politieman kreeg, bewijst dat de politie zelf niet meer weet waar zij voor dient, voor de bescherming namelijk van het publiek. De politie is middel en geen doel en als het publiek wordt aangevallen is dat veel erger dan wanneer een agent verwondingen oploopt bij het uitoefenen van zijn beroep.

Dit was geen vechtpartij tussen twee aangeschoten jongens in een café, dit was een niet uitgelokte mishandeling op de openbare weg. Als de politie de straat niet meer beheerst zodat dit kan gebeuren, dan schiet zij in haar primaire taak te kort. Dat ze er op den duur zelf het slachtoffer van wordt, als ze de straat overlaat aan het gajes, is dan onvermijdelijk. Als ze hun plicht beter zouden doen gebeurde dat niet. Het falen van de politie is de oorzaak van het geweld tegen onschuldige voorbijgangers maar ook tegen hulpverleners en uiteindelijk tegen de politie zelf. Dat is de volgorde en niet omgekeerd.

Virtueel is de PVV nu de op een na grootste partij van Nederland met twintig zetels. Incidenten als hier beschreven hebben daar mee te maken. Mensen schamen zich om toe te geven dat zij de omgeving waar de straatschenders uit afkomstig zijn verantwoordelijk houden voor het geweld. Ze zijn bevattelijk voor het argument dat er veel moslims zijn en misschien zelfs wel een meerderheid, die daar even afkeurend tegenover staan als zij zelf. De partij die dat betwijfelt durven ze niet openlijk te steunen. Dat doen ze wel in vrije en geheime verkiezingen en in peilingen. En het zijn natuurlijk ook niet alleen de moslims, het zijn net zo goed de jonge zwarte Surinamers, de Antillianen en Afrikanen. Heel weinig Aziaten. Veel minder Zuid Amerikanen of andere westerlingen, maar juist veel niet westerse allochtonen, te weten Arabieren en Afrikanen.

In de VS zijn de inwoners van Mexicaanse afkomst niet gewelddadiger dan andere Amerikanen. Wel zijn ze groot in de drugshandel en in dat kader ook behoorlijk gewelddadig in Mexico zelf. De inheemse zwarte bevolking neemt in Amerika net als hier een disproportioneel deel van het geweld voor haar rekening. Dat is allemaal geen reden om individuen uit die groepen te discrimineren. Maar om de ogen te sluiten voor de bron van het geweld is ook onzin en het is die onzin die de PVV hier heeft groot gemaakt. Het Parool, de politie, de PvdA en de andere traditionele partijen kunnen zich dat aantrekken.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp