Thomas Spijkerboer is hoogleraar migratierecht aan de VU in Amsterdam. Hij schrijft in de NRC[1] over de parti pris van Raad van Staten, afdeling Bestuursrecht.

Spijkerboer onderzocht daarvoor ruim 600 rechtszaken van de Afdeling bestuursrechtspraak van de Raad uit 2010 en 2011. Hij komt tot de conclusie dat de Raad van State, de hoogste bestuursrechter van Nederland, zich “beteugeld activistisch” in het voordeel van de staat opstelt in het vreemdelingenrecht. Ik heb zijn onderzoek niet gelezen en de 800 uitspraken niet op hun activisme beoordeeld, zoals Spijkerboer. Het Nederlandse bestuursrecht boeit mij minder dan andere onderdelen van het recht. Maar in zijn rapport concludeert hij:

“Dat is een controversiële en ongebruikelijke attitude in het Nederlands recht. Politiek stelling nemen past veel meer in het Amerikaanse recht.”

Die uitspraak stoort mij. Ik heb in mijn carrière veel met het Amerikaanse recht van doen gehad en al heb ik – overigens net als Spijkerboer – geen onderzoek gedaan naar de Amerikaanse jurisprudentie inzake het vreemdelingen recht in de jaren 2010 en 2011, ik durf ook zonder dat wel de stelling aan dat het Amerikaanse Supreme Court zich in die jaren strikt aan de grondwet gehouden heeft en dat er van ‘politieke stellingname ten voordele van de overheid’ in die jurisprudentie weinig terug te vinden is.

Ik denk dat Spijkerboer in zijn opleiding te veel gelezen heeft over Franklin Delano Roosevelt, die in de crisisjaren de Supreme Court naar zijn hand zette door de benoeming van extreem linkse rechters, maar dat is geschiedenis.

Obama is, jammer genoeg, een zwakke president gebleken, maar zeker geen boef zoals Roosevelt. Als constitutioneel hoogleraar in Chicago heeft hij er nooit een geheim van gemaakt dat zijn sympathieën lagen bij rechters die de belangen van de zwakken in de samenleving beschermden, maar die tegelijkertijd strikt de constitutie overeind hielden. Ik citeer:

When I think about the kinds of judges who are needed today, it goes back to the point I was making about common sense and pragmatism as opposed to ideology.

I think that Justice Souter, who was a Republican appointee, Justice Breyer, a Democratic appointee, are very sensible judges. They take a look at the facts and they try to figure out: How does the Constitution apply to these facts? They believe in fidelity to the text of the Constitution, but they also think you have to look at what is going on around you and not just ignore real life.

That, I think is the kind of justice that I’m looking for – somebody who respects the law, doesn’t think that they should be making law … but also has a sense of what’s happening in the real world and recognizes that one of the roles of the courts is to protect people who don’t have a voice.

Uit niets is gebleken dat hij zich bij zijn benoemingen of bij optreden in het openbaar aan deze uitgangspunten niet gehouden zou hebben. Ik daag Spijkerboer uit een voorbeeld te noemen van een benoeming van Obama of een uitspraak van het Supreme Court waar uit zou blijken dat men in Amerika in de rechtspraak biased zou zijn ten gunste van de overheid.

————————————————————————————————-

[1] 21-10-14

————————————————————————————————-

Eerder verschenen op het Blog van Toon Kasdorp