ALDE roemt zich de meest EU-gezinde groep te zijn. Maar de ooit liberale partij heeft de eigen principes overboord gezet, en lijkt het Chinese model te willen volgen: een machtige centrale en expansionistische staat namelijk de EU èn een zo veel mogelijk gefaciliteerd (supranationaal) bedrijfsleven door het privatiseren van staatsbedrijven en het opheffen van handelsbeperkingen ten koste van de bescherming van de gezondheid van de consument. Het enige positieve liberale restant lijken momenteel een paar lui binnen D66 die zich vlijtig bekommeren om allerlei individuele burgerlijke vrijheden in de EU, maar die wel in ons eigen land het referendum willen ontkennen en afschaffen.

Zo is ALDE een fervent strijder voor de invoering van een Europees leger, onder controle van het EU-parlement.

De aan ALDE gelieerde Naumann Stifftung organiseerde hierover onlangs een debat. Daar stelde ik de Vlaamse Open-VLD’ster de vraag of ze zich er van bewust was dat mensen mede in het leger gaan vanwege patriottistische gevoelens, en of ze werkelijk meende dat mensen bereid zouden zijn voor de EU te sterven; mede bezien in het licht van de geringe bereidheid om te gaan stemmen bij de parlementsverkiezingen en de recente toetredingsverkiezingen.

Positieve resultaten EU
Nou, dat was helemaal niet zo, beweerde ze: de Eurobarometer wees aan dat de EU zou stijgen in populariteit, vanwege de vele positieve resultaten die de EU zou hebben behaald. Dat was open doel: ik vroeg haar of ze er tien kon noemen. Eerst noemde ze 70 jaar geen oorlog. Op mijn tegenwerping dat we dat aan de NAVO te danken hadden kwam ze met de euro. Toen ik zei dat gemiddeld 40% werkloze jongeren in Zuid-Europa juist negatief is, werd ze boos en wilde de zaal verlaten. Ze werd teruggeroepen door de panelvoorzitter.

Zelden stond een parlementariër zo in haar hemd: eerst beweren dat onze landgenoten bereid zijn om te sterven voor die EU en dan zelf deserteren als er een onwelgevallige vraag wordt gesteld. Maar het was nog erger: als inleiding op haar praatje had ze een oratio pro domo gehouden in de vorm van een pleidooi voor meer vrouwen in belangrijke functies en in het leger. Door weg te lopen bewees ze treffend dat er inderdaad maar heel weinig vrouwen zijn die zich niet door emoties laten leiden.

EU-leger
Had ook nog willen weten tegen wie dat nieuwe leger zou moeten gaan vechten: heeft het te maken met het door de geopolitieke stokebranden Van Baalen en Verhofstadt gecreëerde ongenoegen in het oosten? Zoals de zogenaamde liberalen van ALDE er wel vaker een handje van hebben eerst problemen te creëren en ze dan later zelf op te lossen middels weer sterkere banden met de EU, zoals de onzalige privatiseringen van nutsbedrijven en telecom.

Enige maanden geleden had dezelfde Naumann Stichting een presentatie georganiseerd. Door een voormalige Duitse ALDE-parlementariër die inmiddels directeur bij Uber was. Als een volleerde tweedehands autoverkoper op de markt probeerde hij ons te overtuigen van de zegeningen van de deeleconomie. De door Uber veroorzaakte uurloondaling en andere negatieve aspecten voor de samenleving werden weggewimpeld. De gestelde vragen over het missen van overheidsinkomsten, omdat een-pitters makkelijk de belasting kunnen ontduiken, en omdat ook multinationals zoals Uber en AirBnB daarin in korte tijd een slechte reputatie hebben opgebouwd, werden afgedaan als niet ter zake doende. Kortom buitengewoon gênant voor een politieke beweging waarvan men verantwoordelijkheidsgevoel verwacht.

Het onverschillig doen over het missen van belastinginkomsten vanwege het faciliteren van bedrijven en dus het afwentelen op de gewone burger is al vaker een typisch ALDE-probleem gebleken, bijvoorbeeld toen ALDE’s EU-commissaris Cecilia Malmström de scepter zwaaide over TTIP, CETA en DCFTA.

Conclusie
Ook bij de kleinste van de drie politieke stromingen, liberalen, sociaal-democraten en de christendemocratie is men de inbedding in de oorspronkelijke ideologie kwijtgeraakt; en vaak wordt onder invloed van allerlei lobby-groepen een hap-snapbeleid gevoerd waar niemand enthousiast van wordt. Bovendien hebben ze alle drie een smaldeel uit Oost-Europa geïncorporeerd, waarvan de leden vaak geen notie hebben waar hun ideologie voor staat. Een goed voorbeeld is de zich liberaal noemende premier van Estland. Als de politieke partijen dit niet tijdig weten op te lossen[1], zullen over anderhalf jaar in mei 2019 nog minder kiezers ter stembus gaan, en zal de EU zijn laatste restje legitimiteit verliezen.[2]

---

1. Overigens was er ook een panel-deelneemster van de Europese Ombudsman. Zij vertelde dat migranten die niet tevreden zijn met de lui van Frontex bij de Ombudsman kunnen klagen en hun recht krijgen. Omdat het voor migranten niet zo eenvoudig is om te zien of men daadwerkelijk te maken heeft met iemand van Frontex of met een ingehuurde lokale kracht, wordt de ontvankelijkheid ruim geïnterpreteerd. Ze kon helaas geen voorbeelden geven.
2. Het verslag van deze bijeenkomst door de Naumann Stifftung vindt u hier.
   

   ---

   Dit artikel verscheen eerder op Polderland