Zes jaar geleden, in het laatste weekend van augustus 2010 hebben Cees Veerman, Herman Wijffels, Tineke Lodders, Hanja Maij-Weggen, Bert de Vries en Frans Andriessen zich in de publiciteit begeven om de vorming van een VVD/CDA kabinet met gedoogsteun van de PVV tegen te houden.

Veerman dreigde in de krant en voor de TV met een splitsing van de partij als het CDA haar midden positie in het politieke landschap zou verlaten. Dat zag hij als het onvermijdelijke gevolg van het uitgesproken rechtse kabinet dat toen in de maak was. Hij wees erop dat Nederland zijn positie in de internationale gemeenschap hiermee in gevaar bracht. Maar vooral vond hij het ontoelaatbaar dat het CDA zich op welke wijze dan ook zou encanailleren met de PVV die een grote groep mensen apart wenst te zetten, te weten de allochtonen in het algemeen en de moslims meer in het bijzonder.

Daar kun je van alles over zeggen.

Veerman hoort tot de generatie politici die ons met het allochtonenprobleem heeft opgescheept. Hij en mensen als Lubbers, Kok, Van Agt, Den Uijl e.t.q. hebben met de armen over elkaar een groep van amper zestig duizend gastarbeiders via veelal frauduleuze familieverenigingen en asielprocedures uit zien groeien tot 1.880.000 [1] niet westerse en 1.500.000 westerse allochtonen. Van de laatste is een onbekend aantal Oost Europees en dus ook niet erg westers. Van de officieel niet westerse allochtonen zijn er 353.000 Marokkaans en 387.000 Turks. Daarnaast behoorde nog een onbekend aantal niet als zodanig geregistreerde inwoners van Nederland tot de Turkse en Marokkaanse gemeenschap. Over dit onderwerp heeft Janny Groen van Forumdirecteur Sadik Harchaoui een voortreffelijk interview [2] afgenomen. Daaruit zouden Veerman c.s. interessante kennis kunnen opdoen over het probleem dat Fortuijn en Wilders aan de orde hebben gesteld en dat zij zo hautain wegwuiven. Met name ook dat het probleem niet alleen zit bij een ongecontroleerd toelaten van te veel vreemdelingen in te korte tijd, maar vooral ook in het volkomen inadequaat reageren op de distorties in de zorg, het onderwijs, de huisvesting en nog een aantal andere terreinen van de samenleving, die dat beleid veroorzaakt heeft. Een probleem blijft een probleem ook al weigert het establishment om er een naam op te plakken.

In totaal waren er toen al 3,4 miljoen geregistreerde allochtonen. 20 Procent van de niet westerse vreemdelingen had een uitkering en hun aandeel in de misdaadstatistieken en in de publieke overlast is nog altijd kolossaal. Dit is een probleem voor de allochtonen zelf aan wie het de integratie bemoeilijkt en voor de Nederlanders die er dagelijks en rechtstreeks mee te maken hebben. Veerman en de andere ondertekenaars van zijn brief horen in geen van beide categorieën thuis.

Wie vóór de aanslag op de Twin Towers in 2001 kritiek had op dit soort beleid werd door Veerman en zijn achterban als racist afgeserveerd. Pas toen door mensen uit hun eigen kring, zoals de VVD-er Frits Bolkestein en de PvdA-er Paul Scheffer, hun ongerustheid uitspraken werd het probleem bespreekbaar. Maar wie meende dat ook de groep Nederlanders die er het slachtoffer van was toen recht van spreken kreeg vergist zich. Mensen die protesteerden, omdat ze uit hun wijken werden verdreven, achtergesteld werden bij het toewijzen van woningen, beroofd werden in de tram, in elkaar geslagen omdat ze homo waren of voor hoer werden uitgescholden omdat hun kleding de nieuwe landgenoten niet aanstond, gelden nog steeds als racistisch en moeten zich de kritiek van ‘politiek correcte’ landgenoten laten welgevallen, als ze protesteren tegen het onrecht dat hun wordt aangedaan.

Een fraai voorbeeld van de excessen van dit beleid was het bestaan van de commissie gelijke behandeling [3] Bedrijven die bepaalde wijken meden omdat hun medewerkers er zich niet meer veilig konden bewegen, werden door dit quasi rechtscollege aan de schandpaal genageld wegens rassendiscriminatie!

De mensen die van deze Unfug het slachtoffer werden en degenen die met hen sympathiseren gingen stemmen op de PVV. Dat zou niemand horen te verbazen. Als men hier of in het buitenland daar bezwaar tegen maakt, dan heeft men hier en in het buitenland een bord voor de kop. Het gaat om een groep van anderhalf miljoen Nederlanders. Dat is ongeveer even veel als het aantal westerse allochtonen in dit land. Ze horen tot de oude doelgroep van PvdA en CDA, te weten de bewoners van de oude wijken en mensen die het in het algemeen niet gemakkelijk hebben. Ze worden, vinden ze, door Veerman c.s. slecht behandeld en of ze in alle opzichten gelijk hebben of niet, ze hebben wel recht van spreken.

De mensen die het CDA dreigden te verlaten meenden dat de 1,8 miljoen niet westerse allochtonen in dit land bang waren voor de Wildersaanhang en zich door het CDA beschermd wisten, maar daarin vergisten ze zich. Ook de allochtonen lijden onder het chaotische immigratie- en integratiebeleid van de mastodonten. De do-gooders, de mensen uit het CDA die aan alle kanten brieven stuurden en dreigementen uitten aan hun eigen Tweede Kamerfractie, worden ook door de allochtonen gezien als de verantwoordelijken voor de tweedeling die er de laatste decennia in Nederland aan het ontstaan is. Lees het interview van Harchaoui: Wilders is geen oorzaak. Wilders is een gevolg. Als hij morgen van het politieke toneel zou verdwijnen staat er overmorgen weer iemand anders klaar. Veerman en al die anderen die met de ogen en oren dicht decennia lang een multiculturele samenleving hebben bepleit zonder er voor te zorgen dat het ook een samenleving werd, zijn verantwoordelijk voor de chaos en ze weten het niet eens.

Vanaf de Tweede Wereldoorlog is het politieke beleid in Nederland progressief geweest. Progressief, dat wil in hoofdzaak zeggen een overheid die zich verantwoordelijk voelt voor de minder bedeelden hier en elders in de wereld. Dat beleid kon worden gevoerd zonder dat men zich er ooit om bekommerde dat de uitwerking het omgekeerde is geweest van wat de spindokters in Den Haag beweerden. Niet alleen hier in Nederland trouwens, maar ook in de ontwikkelingslanden.

Het boek van Dambisa Moyo met de titel ‘Dead Aid’ toonde aan wat de rationele mensen onder ons al langer vermoedden, dat ontwikkelingshulp niet werkt zoals zij is bedoeld, maar dat hulp overal waar die op grote schaal gegeven wordt de corruptie bevordert en de democratie ondermijnt.

Ook de tweedeling in het onderwijs die Van Kemenade en andere progressieven wilden voorkomen, toen zij er nog helemaal niet was, hebben ze met hun ‘progressieve politiek’ tot stand gebracht. Dat concludeerde de PvdA’er Dijsselbloem in zijn enquête en dat had eerder ook Dr. Prick in zijn boek Drammen, Dreigen, Draaien al geconstateerd.

Er is een hele reeks andere voorbeelden te noemen waarin het beleid van de PvdA en haar CDA bondgenoten te kort is geschoten. De protestpartij van Wilders, waar ze zich nu zo over opwinden, hebben ze zelf in het leven geroepen en hun krokodillentranen hoeven we niet.

Dat Veerman zich er in het openbaar op beroept dat hij en zijn tijdgenoten veel gedaan hebben voor het land is een gotspe. In zijn tijd is een klasse van politici ontstaan die politiek niet zien als een publieke plicht maar als een stap in een goedbetaalde bestuurlijke en ambtelijke carrière. Tot die categorie horen Veerman zelf en Herman Wijffels misschien dan wel niet, maar al die andere ondertekenaars wel. Het past dit gezelschap slecht om zich publiekelijk op dat politieke verleden te beroemen. Zo goed staan Nederland en Europa er niet voor. Als ze menen dat Wilders onze reputatie in gevaar brengt dan zouden ze er zelf wat aan moeten doen om een reputatie voor ons land te verdienen in plaats van een bevolkingsgroep te beledigen die er in elk geval geen schuld aan heeft dat het allemaal zo misgelopen is.

——————————————————————————-

[1] de getallen dateren van 2010.
[2] Volkskrant 30/8/10
[3] Tegenwoordig heet het College voor de Rechten van de Mens.

——————————————————————————-

Dit stuk verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp