Aardigheid in wiskunde
Wie wiskunde niet begrijpt vindt het meteen ook een vervelend vak. Maar daarvoor is geen noodzaak, vindt Toon Kasdorp.
Ook in de simpelste vormen van wiskunde heeft men dan geen aardigheid. Wie later in zijn universitaire studie wiskunde nodig heeft, zoals een socioloog of een econoom, bakt er dan meteen niets meer van. Dat niet begrijpen is een gevolg van een verkeerde vorm van les geven. Wiskunde les hoort, vooral in het begin individueel gegeven te worden, net zo lang tot de leraar zeker weet dat zijn leerling de grondbeginselen begrepen heeft.
Het wiskundeonderwijs op middelbare scholen zou kunnen worden verbeterd door twee verschillende soorten maatregelen:
Keuzes tussen de verschillende pakketten worden pas in het tweede deel van de opleiding gemaakt en een voldoende voor wiskunde is niet meer een conditio sine qua non voor een einddiploma. Als leerlingen niet meer bang hoeven te zijn voor een onvoldoende krijgen ze er meteen meer aardigheid in en dat is een voorwaarde voor goed wiskunde onderwijs.
Studenten aan de bètafaculteiten op de universiteit zouden partiële kwijtschelding van hun studieschuld moeten kunnen krijgen voor het geven van individuele bijlessen op de eerste drie klassen van de middelbare scholen.
Het verschil in aanleg blijft natuurlijk bestaan en dus ook het nut van een onderscheid tussen alpha en bèta, maar de keuze kan pas zinnig worden gemaakt als men de grondbeginselen van de wiskunde grondig onder de knie heeft gekregen.
Ik had op de lagere school een vriendje met een oudere broer die toen al op de middelbare school zat. Die heeft ons twee de grondbeginselen van de algebra bijgebracht en ik herinner me nog heel goed het moment waarop ik als negenjarige opeens begreep dat die letters in algebra de eigenschappen van getallen betroffen die ze met elkaar gemeen hadden. Dat je voor a en b in de formule voor het kwadraat van a plus b willekeurige getallen in kon vullen en dat voor al die getallen de formule klopte. Prachtig vond ik dat en ik heb het die zelfde avond nog aan mijn grootvader uitgelegd, maar die was architect en wist het al.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Ja, Wiskunde is leuk. Maar wat heb je er in hemelsnaam aan in je dagelijkse leven als je geen ingenieur of architect bent? Niets. Nada.
Leuk is leuk
Ik heb van sommige onderdelen kunnen genieten op school, andere onderdelen waren aan mij niet besteed. En als ‘alfa’ was ik niet bepaald een ster in de exacte vakken.
Toch is wiskunde soms gewoon aardig als verzetje. De boeken van prof Ian Stewart (Professor Stewart’s verzameling van wiskundige raadsels, ISBN 9789088030178) bevatten allerlei leuke wiskundige raadsels en merkwaardigheden.
En hoewel wiskunde niet bepaald mijn ding is, heb ik die toch regelmatig bij me als ik ergens heen moet waar ik een lange wachttijd heb.
Voor een meester in de rechten is Toon Kasdorp uitstekend op de hoogte van hoe wiskunde onderwijs gegeven zou moeten worden. Iedereen met een normale intelligentie kan inderdaad wiskundige problemen begrijpen en oplossen. Voorwaarde is echter wel, dat eerst desnoods individueel de grondbeginselen moeten worden bijgebracht.
Het moderne wiskunde onderwijs is gewoon een mengsel van rariteiten, dat tot weinig inzicht leidt, omdat de basisprincipes er niet ingestampt zitten.
Kijk als leraar in het brugjaar het huiswerk van alle brugpiepers elke keer een paar weken na en corrigeer het en ze halen een punt meer gemiddeld per leerling bij de examens dan de leerlingen van de andere leraren.
Wiskunde is, samen met natuurkunde, de grondslag voor onze technologische samenleving.
En wiskunde is ook nog zeer gezond, om de geest helder te maken.
Ik denk dat uw grootvader van oor tot oor heeft geglommen van trots.
Wat ook handig zou zijn voor de meer dialectische Bèta’s , is dat ze niet eerst door een Alfa hoepeltje moeten springen.
Dialectische=Dislectische
iPad