Neokolonialisme is iets waar men in Brussel tegen is. Formeel. Maar wie het tegen het licht houdt ziet hetzelfde mechanisme. Nog steeds.

Dat men in Brussel in veel opzichten niet deugt is een gegeven. Maar sommige methodes zijn minder bekend dan andere. Zoals dat wat ik vandaag tegen kwam heel aardig klinkt, in eerste aanleg, maar het niet is:

Ontwikkelingslanden en opkomende economieën kunnen twee derde van hun waar zonder douaneheffing in de Europese Unie importeren als ze zich verbinden aan bepaalde eisen voor milieubescherming, goed bestuur en respect voor mensenrechten. Dat stelt de Europese Commissie bij de presentatie van nieuwe handelsregelingen voor armere landen, die gaan gelden van 2024 tot 2034.

Er zit hier namelijk een scherpe kant aan. Een erg dwingende kant:

Al vijftig jaar biedt de EU kortingen op importtarieven voor goederen uit armere landen. De maatregelen zijn bedoeld om de economie in die landen te helpen groeien en er werkgelegenheid te scheppen. De allerarmste landen kunnen al onbeperkt tegen een nultarief de Europese markt op, zonder dat daar iets tegenover staat zoals het in ruil moeten importeren van goederen uit Europa. Dat geldt alleen niet voor wapens en munitie[1]. Opkomende landen zoals India of Nigeria komen in aanmerking voor een gereduceerd tarief voor twee derde van alle producten die ze naar Europa verschepen.

Degenen die hier het meest van profiteren zijn de bedrijven die een deel van hun productie uitbesteden naar deze landen. Ergo, hierdoor moeten EU-arbeiders op loonkosten concurreren met Indiërs en Nigerianen. Maar de benevolente dictatuur in Brussel heeft momenteel een klimaatobsessie, en dat wordt hier nu ook aan gekoppeld.

De commissie biedt nu een nieuwe mogelijkheid: landen die zich verbinden aan Europese standaarden voor duurzaamheid, goed bestuur, mensen- en arbeidsrechten kunnen een nultarief krijgen voor twee derde van hun export naar EU-landen. In de regels worden onder andere rechten voor mensen met een handicap opgenomen en een verbod op kinderarbeid.

Alles gaat in goed overleg, natuurlijk:

Brussel kan de zogeheten preferentiële toegang tot de EU-markt schrappen voor landen die zich volgens de commissie “serieus en systematisch” niet aan de afspraken houden.

Dat dit een vorm van neokolonialisme is valt mijns inziens niet te ontkennen. Dat er niet direct ook aan gekoppeld wordt, dat degenen die uit die landen onze grenzen over banjeren en vervolgens huis en hulp eisen, niet hoeven worden teruggenomen, laat zien dat de EU er niet is voor u, loonslaaf.

---

1. Hetgeen niet wegneemt dat België een van de belangrijkste munitieleveranciers wereldwijd is.