Als het Nederlands zorgbeleid zich blind blijft staren op onwetenschappelijke modellen zullen er op termijn vele doden volgen.

Het Nederlandse zorgsysteem is al tijden lang failliet. En als het niet zo was, dan gaf het algeheel falende Corona-beleid wel de doodsteek. Hierbij laten we de ongeschiktheid van de PCR methode als diagnostisch instrument maar even buiten beschouwing, gezien de verantwoordelijk ministers er zelfs geen boodschap aan hebben als dit ook vanuit het werkveld wordt bevestigd. Minister Hugo de Jonge is overduidelijk in zijn standpunt geweest dat hij nog liever zijn toevlucht neemt tot de even (on)betrouwbare nieuwe sneltesten als PCR, dan dat hij gebruik zal willen maken van het door en door bewezen betrouwbare bloedonderzoek.

Het zorgsysteem staat mogelijk al minstens twintig jaar ten dode opgeschreven. Nederland trots op haar paracetamolbeleid is er een tijd geweest dat je met maliënkolder, harnas, zwaard en een dosis verbale munitie de doktersassistente te lijf moest gaan om voor je terechte medische zorgen een afspraak met de huisarts te veroveren. Tegenwoordig bel je pas als je langdurig bent doorgelopen met je klachten, want Corona. De huisarts moet zich tijdens het consultatiegesprek dan ontpoppen tot tovenaar om binnen het landelijke tien huisartsminutenbeleid een juiste diagnose te kunnen stellen over klachten die dusdanig complex zijn geworden door het te lang ermee doorlopen, zodat je je kan afvragen of heel veel mensen op dit moment de huisarts niet kunnen skippen om direct naar de specialist te gaan. Alleen mag die weer geen patiënten aannemen, want alles voor de Corona-religie en haar volgelingen.

Hoe is het zo ver kunnen komen? De bevolking is sinds 2000 met ruim 1,5 miljoen mensen gegroeid tot bijna 17,5 miljoen mensen. Aan het begin van de 21ste eeuw waren er circa 13,5 procent ouderen. Nu is bijna 20 procent van de bevolking 65+. In absolute cijfers is het aantal ouderen gegroeid van 2,15 miljoen naar 3,39 miljoen. Met het stijgen van de leeftijd neemt ook het aantal chronisch zieken toe. Deze zijn in aantal doorgestegen naar 58 procent van de totale bevolking.

Ondanks die forse toename van het aantal ouderen en chronisch zieken is het aantal ziekenhuisbedden (inclusief IC bedden) afgenomen met 15.500 bedden. Met een krimp van bijna 30 procent resteren nog 39.900 bedden. Dat betekent dat er per 436 inwoners nu 1 bed ter beschikking is in vergelijking met 1 bed op 286 inwoners in 2000. Het aantal verpleegdagen is teven met circa 35 procent afgenomen. De gemiddelde verpleegduur bedraagt nu nog 5,2 dagen in plaats van de 8,4 dagen in het jaar 2000. De Nederlandse zorguitgaven zijn in 20 jaar tijd met circa 45 miljard euro gestegen naar bijna 100 miljard (en het wordt nog veel duurder). Oftewel voor veel minder zorg, toch fors meer zorguitgaven. Ook het eigen risico van 385 euro is nog nooit zo hoog geweest. Daarnaast hebben mensen steeds vaker te maken met extra onverwachte zorguitgaven, omdat zorg waarvan zogenaamd niet effectief bewezen is dat het werkt uit het basiszorgpakket verdwijnt. Zo komt het steeds vaker voor dat mensen onwetend bij de apotheek staan met een doktersrecept en daar dan pas te horen krijgen dat ze de medicijnen alleen krijgen als ze het zelf betalen omdat deze niet meer vergoed worden. Leuker kunnen ze het niet maken of toch wel?!

Voor bijvoorbeeld een zware operatie waar tien jaar geleden nog 5 ligdagen voor stonden en een scheldkanonade van de chirurg als je waagde te vragen eerder naar huis te mogen, word je nu met een doos zware pijnstillers dezelfde dag van de operatie nog krom van de pijn naar huis gestuurd en is het irrelevant dat je pas na ruim een week weer naar meer dan alleen je tenen kan staren. Mogelijk mede omdat het aantal kankerpatiënten ten opzichte van 2000 met 15 procent is toegenomen, deels als gevolg van vergrijzing van de bevolking, terwijl de zorg in de gehele breedte fors is uitgekleed.

De zorgverzekeraars hebben tevens hun fantasie bij het inkopen van zorg er op los gelaten. Als je verkeerd wordt doorverwezen en de eerste afspraak is een deel van bijvoorbeeld tien sessies, dan worden alle sessies in rekening gebracht ondanks je alleen een intake hebt gehad. Het zorgtarief van het laatste consult van een zorgtraject moet gelijk zijn aan dat van het eerste, ookal sta je binnen 5 minuten buiten. Zo kan het zijn dat die 5 minuten toch honderden euro’s aan zorgkosten opleveren. Duurt het zorgtraject langer, buiten je schuld om, dan met zorgverzekeraars is afgesproken, dan betaal je twee keer eigen risico. En dit alles is slechts het topje van de ijsberg van de zorgellende en bijbehorende financiële tsunami.

En ondanks de forse groei van het aantal ouderen kromp alleen al in 2015 de totale beddencapaciteit in de ouderenzorg met 5,2 procent. Een huisarts spreekt zelfs over een krimp van 75 procent in de afgelopen jaren. In 2017 werd al gewaarschuwd dat eerstehulpafdelingen volstromen, doordat ouderen op zoek zijn naar bepaalde zorg die niet meer geboden wordt of pas na lang wachten. Zorg Nederland zat toen al op haar tandvlees, wat er na de griepgolf van 2018 voor heeft gezorgd dat de wachtlijsten in de volle breedte er alleen nog maar langer op zijn geworden. Dat leidt tot schrijnende toestanden, waarbij sommige (jonge) patiënten blijvend arbeidsongeschikt worden of zelfs komen te overlijden door het lange wachten voor een ingreep die bij normale wachttijden in een fractie van tijd honderd procent herstel had opgeleverd. En Corona maakt de wachtlijsten alleen nóg maar langer, althans het gekozen Nederlandse Corona-beleid, maar dus ook het al jaren gevoerde zorgbeleid in zijn algemeenheid. Ondercapaciteit is namelijk al jaren een standaard gegeven in het Nederlandse zorgbeleid.

Dat zie je ook aan de manier waarop zorgpersoneel patiënten nog enkel dusdanig voorbij vliegt voor het invullen van een voorgekauwde spreadsheet of sec ‘zorg’handeling. Als het dossier maar klopt, dan maakt het niet uit of de patiënt overleden is. Een normaal gesprek lijkt dan ook steeds vaker uitzondering dan regel.

De politiek verantwoordelijken lijken ondertussen liever te klaverjassen over welke lockdown ze nu weer een keer zullen kiezen, dan dat ze erkennen dat ze in het verleden meerdere cruciale fouten hebben gemaakt. Die ze liever laten dooretteren, dan hun verantwoordelijkheid te nemen en te erkennen dat ze blunder op blunder aan het stapelen zijn. Ze hebben natuurlijk ook alle tijd om proefballonnetjes op te gooien, want de Coronawet als joker is nu definitief binnen. Met het RedTeam als afleidingsmanoeuvre die niet op verstand maar op emoties koerst en een ‘wiskundige’ die dat helemaal niet blijkt te zijn, staart nu een tweede team zich blind op rekenkundige aannames over Corona. Daarbij is de kans heel reëel dat in geen van deze modellen de uitgangssituatie in ogenschouw is genomen, namelijk dat het gehele zorgsysteem al op tandvlees liep en dus één Corona-patiënt het geheel al als een kaartenhuisje aan het wankelen brengt, waardoor het buitenproportioneel is op basis daarvan een geheel land in lockdown te gooien en totaal te ruïneren. En ook cijfermatig kan je concluderen dat daar geheel geen aanleiding toe is. De volksgezondheid wordt gewoon achteloos overboord gegooid voor een virus dat net zo gevaarlijk is als de griep.

De grafieken van het RIVM laten zien dat de situatie nu niet te vergelijken is met maart van dit jaar. De gemiddelde levensverwachting in Nederland ligt rond de 80 jaar en de meesten die sterven aan Corona zijn ook 80 jaar en ouder. Was Corona er niet, dan was de kans zeer aannemelijk dat de overledenen alsnog dit jaar aan iets anders zouden zijn gestorven.

In 2018 stierven meer mensen aan de griep, ten opzichte van andere jaren. Als je uitgaat van die verhoogde sterftecijfers voor de rest van 2020 zal het aantal overledenen voor dit jaar ten opzichte van het aantal 65+-ers uitkomen op 4,71 procent. In 2000 lag dat percentage hoger op 6,53. Je blind staren op oversterfte is dus niet correct, gezien ook ouderen dus nu mét Corona meer kans maken om te blijven leven. Ondanks de forse toename van het aantal ouderen in de 21ste eeuw, blijft het sterftecijfer al 20 jaar erop achter. De verwachting is dan ook dat we vaker komende 10 tot 15 jaar overlijdenspieken zullen zien. Indien niet door natuurlijke dood, dan wel door een verminderde weerstand waardoor het lichaam ontvankelijker wordt voor ziekte.

Maar uiteraard moeten we het advies van dierenarts Osterhaus volgen, die destijds ten aanzien van de Mexicaanse griep al blunderde in zijn adviezen. En gaan we nu plots beweren dat mondkapjes werken, terwijl het eerst enkel om gedragsbeïnvloeding ging, en in landen waar ze deze al maanden dragen het aantal positief getesten er niet minder om is?

In plaats van het onrechtmatig bestempelen van andere meningen, zou de regering zich beter bezig houden met het voorkomen van haar eigen nepnieuws en misleiding. Of geldt de vrijheid van meningsuiting enkel richting buitenlandse regeringsleiders en moet de Nederlandse bevolking haar mond vooral dichthouden over het gepruts van de Nederlandse overheid op straffe van anders weggezet te worden als asociaal, gedragsgestoord, complotdenker, wappie of (extreem)rechts. De pers en overheid herhaalt het nu elke dag, zodat deze woorden nu op de nominatie staan om tot geuzenamen te worden uitgeroepen. Je zal maar om medische redenen geen mondmasker kunnen dragen, of omdat je in het verleden misbruikt bent met toepassing van verstikking of een andere goede reden hebben. Dan word je zonder hoor noch wederhoor veroordeeld tot een gedragsstoornis.

Niet dat je er vrolijk van wordt om dit te constateren, maar in Nederland moet je steeds harder je best doen om te bedenken op welk beleidsterrein de Nederlandse overheid nog wel succesvol is.

Op basis van deze nationale zorgramp lijkt het zeer onwenselijk om in 2030 alle ziekenhuizen afgeschaft te hebben, organen te gaan printen en deze thuis te ‘monteren’ in het menselijk lichaam, zoals het World Economic Forum bepleit. Echter zijn meerdere Nederlandse politieke partijen vol onbenul aan het voetje vrijen met the Great Reset en de Sustainable Development Goals, terwijl elke dag meer blijkt dat ze geen flauw benul hebben dat we aan het begin staan van het theoretisch modelleren van de samenleving en het dus juist van essentieel belang is dat kritisch over de modellen wordt nagedacht zodat bijgestuurd kan worden. Evenzeer als het gaat om duurzaamheid je verdomd goed moet weten wat ‘duurzaam’ echt inhoudt, in plaats van achter de mode aan te lopen. Met de koers die de Nederlandse overheid, maar ook andere landen op dit moment varen, weet je in ieder geval zeker dat er gigantisch veel mensen onnodig gaan overlijden door het blind en kritiekloos varen op rammelende modellen en dat van de leefomgeving zo meteen helemaal niks meer overblijft. En ondertussen bezigen politici het woord ‘jongeren’ alleen maar als het hen goed uitkomt. Want gezien de gigantische rekening die bij hen en volgende generaties zal worden neergelegd, geeft de overheid geen bal om ze. Anders hadden de ouders van de kinderen, die nog niet mondig genoeg zijn, namelijk ook wel een stem gekregen.

Als laatste is het misschien een idee dat de politici die moeite hebben met andere meningen, toch een keer de door hen geroemde nieuwe Fabeltjeskrant gaan lezen. Wie weet dat het benodigde kritisch denkvermogen dan wel een keer wordt gestimuleerd. En zo niet, kunnen ze hopelijk in ieder geval dan wel inhoudelijk onderbouwen wat er dan wel en niet deugd aan ‘Gezond Verstand’. En aan degene die kritiekloos de publieke opinie napapegaait, als je geloofwaardig wil overkomen, lees je dan eerst in zodat je het daarna tenminste onderbouwd tot de grond gelijk kan maken.

---

Dit essay over het Nederlands zorgbeleid verscheen eerder op de Groningerkrant.nl

Meer van Vicki van Lommel op VoL vindt u hier.