In de Nederlandse media wordt – via het ANP – voortdurend gehamerd op de tienduizenden demonstrerende Polen tegen de nieuwe regering van de partij voor Recht en Rechtvaardigheid (PiS). Opvallend genoeg hoorden wij niets via het ANP toen de Polen enige weken eerder met honderdduizenden demonstreerden tegen EU-beleid. Wat de suggestie wekt dat we vooral niet in verwarring mogen worden gebracht. Wat weer een variant is op: Bukken, Betalen & Bek houden.

Polen heeft met een vandaag ondertekende wet een besluit uitgevaardigd waarmee het de macht van het eigen Constitutionele Hof kortwiekt. Om deze maatregel was al enige weken grote commotie binnen de Europese Commissie. De EC voelde zich aangevallen, en dat was op zich niet onterecht. Maar is er werkelijk sprake van een constitutionele staatsgreep in Polen, of is wat de Poolse regering nu doet weinig anders dan het nemen van een verzekering tegen al te grote Brusselse invloed? Elsevier bericht:

Het Grondwettelijk Hof moet controleren of de regering en het parlement zich aan de wet houden. Met de nieuwe wet wordt deze macht ingedamd.
De wijzigingen houden onder meer in dat een besluit in het Hof moet worden ondersteund door een meerderheid van twee derde. Eerst was een meerderheid nog voldoende.

Dit klinkt minder gruwelijk dan wat de EU er over roept. Want laten we wel zijn: deze Poolse verandering zou Brussel in rep en roer brengen als precies deze zelfde wet in Nederland zou worden ingevoerd – om de omgekeerde redenen. Dan zou ons land ineens teveel zeggenschap geven aan de bevolking. Want men weet dat de Nederlandse bevolking bepaald ontevreden is met de strapatsen van de Eurocratie. Een Constitutioneel Hof? Daar kunnen we slechts van dromen.

EU-hypocrisie
De bemoeienis van de EU is daarom extreem hypocriet – geen wonder dat ze Frans Timmermans het vuile werk liet opknappen – maar werd dus volstrekt genegeerd. Het is een duidelijk signaal van de koers die Polen de komende jaren zal gaan varen, en die het land mogelijk buiten de EU zal doen belanden. Polen heeft goed gekeken naar de manier waarop de dictatuur in Brussel wetten en regeringen buigen doet als er in een land iets gebeurt wat de Eurocratie niet zint. Daaraan kun je je beter op tijd onttrekken, zo heeft de behandeling van diverse andere Europese lidstaten de Polen geleerd.

Als Polen inderdaad uit de EU zou vertrekken, staat al wel vast dat het niet alleen zal gaan. Ook in Tsjechië, Slowakije en Hongarije heerst veel onvrede met de koers van de EU, al richt zich die tot nog toe vooral op de aanpak van de migratiecrisis. Maar dat is omdat deze landen vooral dit deel van het EU-beleid voelen. Als recente leden krijgen zij nog steeds veel geld uit structuurfondsen, het douceurtje waarmee de Brusselse dictatuur de regering van landen min of meer omkoopt lid te worden. Maar eens droogt die rijkdom op, en zal Oost_Europa moeten bijdragen. Of het daartoe bereid is blijft twijfelachtig.

De Poolse confrontatie-aanpak richt zich ook tegen Rusland, wat bijna traditie is voor nationalistische Poolse regeringen. De NATO zal het land daarom niet snel gedag zeggen, maar de EU?

Opvallend is dat de Poolse PiS tot op heden niet werd gerangschikt onder de populistische vijanden van de EU. Vermoedelijk omdat de partij al eerder aan de macht was, en toen weinig tegen de Eurocratie ondernam. Desalniettemin is er een duidelijke verwantschap tussen de PiS en andere rechts-nationalistische partijen in Europa. Maar ironisch genoeg is de leiding ervan een stuk minder subtiel in haar aanpak van de Brusselse moloch. Daar begint de EU nu achter te komen.