De EU en haar buitengrenzen – Turkije
De manier waarop de EU om gaat met haar buitengrenzen – speciaal die met Turkije – is een beschamend voor een organisatie met zulke grote pretenties.
De Europese Unie, EU, is zeer goed in het bepalen van hoe breed en hoe hoog een pakje boter moet zijn. Ze zijn ook goed in het transfereren van miljarden euro’s van Noord-Europese landen naar de Zuid-Europese landen met argumenten als ‘solidariteit, goedertierenheid en als je het niet doet ga je er zelf ook aan onderdoor’. Voor de rest is de effectiviteit van de EU gering, om maar weer eens een understatement te gebruiken.
Nu speelt aan de Zuidoost flank van de EU een steeds nijpender probleem. Turkije heeft plannen voor olie- en gaswinning voor de kust van Cyprus en in de Griekse wateren. Dat levert grote spanningen op, want Turkije wil dat doen binnen een territoriaal gebied dat niet van hen is. Turkije wil ook meer invloed in de oostelijke Middellandse Zee. Ondanks protest van de VS wil Turkije doorzetten. Turkije is al sinds 1999 kandidaat-lidmaat van de EU. Je zou denken dat de EU en Turkije op die basis een goede verstandhouding hebben. Dat is echter allerminst het geval, het is water en vuur.
Kan de EU optreden tegen Turkije? Nee. De EU laat zich al sinds 2016 gijzelen door dit land in de zogenaamde ‘Turkije-deal’. Alle Syriërs die na 20 maart 2016 Griekenland bereiken en daar geen asiel aanvragen of wier asielaanvraag niet-ontvankelijk wordt verklaard, worden op kosten van de EU naar Turkije teruggestuurd. Afgesproken is dat de 3,5 miljoen in het land verblijvende Syriërs binnen Turkse landsgrenzen zullen blijven. Het krijgt daar jaarlijks 3 miljard voor. Kassa!
Dat lijkt een mooie afspraak, maar dat is het verre van. Het is voor de EU een zeer oncomfortabele positie. Want Erdogan zegt impliciet: “zijn jullie het niet met mij eens? Willen jullie mijn plannen voor de olie- en gaswinning dwarsbomen? Prima dan zet ik onze grenzen open en stromen 3,5 miljoen Syriërs Europa in.” Je zou kunnen denken dat de EU alles in het werk stelt om uit deze dwangpositie uit te geraken. Maar, nee, ze laten het rustig op z’n beloop. Wat heb je aan zo’n club?
De verhouding tussen Nederland en Turkije is niet al te best, to say the least. Dat weten we nog uit het recente verleden toen de Turkse minister van buitenlandse zaken de toegang tot ons land werd ontzegd en een Turkse minister werd uitgezet om inmenging in onze verkiezingen in 2017 te voorkomen. Onze ambassadeur in Ankara mocht niet meer terugkeren op zijn post. Ook de relatie met Frankrijk staat op scherp na Turkse begeleiding van wapensmokkel bij Libië wat verstoord werd door een Frans fregat.
De relatie met de EU is buitengewoon slecht, maar de EU kan geen enkele vuist maken in de richting van Turkije. Het is een uiterst beschamende situatie. Er is hier slechts één oplossing: de gijzeling opheffen door volledige controle te krijgen over de EU-buitengrenzen. Geen gezeur van dat kan niet. Dat argument kennen we en blijkt niet te kloppen in deze Corona-tijd. Hongarije liet zien dat het wel kan.
‘Kom op Europese Unie, laat eens zien wat je kan. Wees eens voor één keer effectief: pleeg strenge grensbewaking en heb vervolgens de handen vrij om Turkije te kapittelen als dat nodig is! EU, laat zien dat je meer kan dan de maten van een pakje boter bepalen en transfer van vermogen!’
Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.
Zie ook ons archief, en onze recente serie ‘Turkije en haar expansionisme’.
De relatie met Turkije komt nooit meer goed zolang de kalifatisten het daar voor het zeggen hebben. Dat is logisch want kalifatisten zijn wereldveroveraars van de ergste soort. De geschiedenis leert dat het geen enkele zin heeft met wereldveroveraars tot overleg te komen. Elke overeenkomst bevat namelijk voor beide partijen positieve en negatieve punten. De wereldveroveraar verzilvert alleen de voor hem of haar positive punten en de voor de andere partij negatieve punten en belemmert verzilvering door de tegenpartij van de punten waar de wereldveroveraar niet op zit te wachten, ook al zijn ze overeengekomen. Wereldveroveraars moeten zoveel mogelijk geisoleerd worden. Verder moet actief bestreden worden dat ze zich wederrechtelijk van alles toeeigenen. Dit betreft tegenwoordig vooral zee, maar vroeger ging het meestal om land. Dat maakt voor het principe niets uit. Iedereen weet dat het zo gaat. Wereldveroveraars beginnen meestal als underdog, maar laten al in een vroeg stadium weten wat ze van plan zijn. Dat is de fase van de speldeprikken. Feitelijk een soort speldeprikguerilla. De speldeprikken nemen geleidelijk in aard en omvang toe tot stoten onder de gordel en andere vormen van tegenwettelijk gedrag. Uiteindelijk is oorlog onvermijdelijk. Het is daarom beter om in een vroeg stadium de grenzen aan te geven en die ook stevig te handhaven. Dat had ook bijv. het Srebrenicaprobleem kunnen voorkomen.
Ik zie het er eerder van komen dat onze Angela die Erdogan eerdaags een blowjob geeft. We kruipen over de vloer voor die lui. Ze kunnen alles maken wat ze willen. Erdogan heeft grootste plannen met Europa. En Europa doet niks: Is alles naar wens meneer Erdogan? Had u verder nog iets gehad willen hebben, meneer Erdogan? Zal ik u eens lekker verwennen, meneer Erdogan?
In het Turkse pakje boter zit voorlopig geen deukje.
1. De islamo-fascist en Ottomaan Erdogan wil uitbreiden : Syrie, Irak, Griekenland, Lybie.
2. Dat “EU”-konstrukt wil niets, behalve socialisme en mohammedanisme invoeren.
En geeft daarom elke diktator ter wereld, vrij spel.
Wat verwachten we ook van deze softe soepjurken,onlangsheeft erdogan ons nog uitgemaakt voor nazies.Wij worden door die Turken doorlopend gechanteerd met het dreigen van een moslim lnvasie.Voor mij een raadsel waarom wij voor die moslims moeten zorgen,want dit is een moslim problemen dat al1400hj speelt .Dus ik zeg houd ze in het midden oosten