Met de integratie en assimilatie heeft de overheid het al laten zitten. En dat was helaas pas het begin van het overheidsfalen.

Wanneer we een rustiger en meer coherente samenleving terug willen, zoals we die vroeger hadden, dan zullen we een methode moeten bedenken om van geweldplegers en andere criminelen af te komen.

Als we immigratie in een overbevolkt land willen stoppen, zullen we het minder aantrekkelijk moeten maken voor vreemden om naar Nederland te komen.

Als we nieuwkomers willen integreren, dan zullen we het mogelijk moeten maken voor ze om dat te doen en onaantrekkelijk of onmogelijk om zich terug te trekken in dwars liggende etnische gemeenschappen.

Ons strafrecht is heel geschikt om brave burgers af te houden van het plegen van een incidenteel misdrijf. Een boekhouder ziet af van zijn kans om ongezien een groot bedrag van zijn baas in zijn zak te steken omdat de gevolgen zo desastreus kunnen zijn. Baan kwijt, vrienden kwijt, echtscheiding. Niet het verblijf in de gevangenis, maar de sociale gevolgen schrikken af.

Voor mensen uit een crimineel milieu geldt dat niet. De gevangenis is een comfortabel verblijf waar je nog wat leren kunt en nieuwe maten opdoen. Straf geeft sociaal prestige. Taakstraffen worden niet serieus genomen en boetes worden niet betaald of men gaat op roof uit om aan de centen te komen.

Het strafrecht helpt niet tegen professionele dieven en reguliere geweldscriminelen. We moet ons op dat punt wat nieuws in laten vallen.

Een geschikte straf voor gewoontemisdadigers zou verbanning zijn buiten de EU. We moeten als Europa zorgen voor verbanningsoorden buiten het gebied van de Unie, bijvoorbeeld ergens ver weg in de Sahara. Het lijkt mogelijk om daar met Marokko of een andere Sahara mogendheid overeenstemming over te bereiken. Zo’n verbanningsoord kan eventueel gecombineerd worden met dwangarbeid, die bovendien wel nodig zal zijn om de bewoners van zo’n kamp in leven te houden. Hebben de betrokkenen een dubbele nationaliteit en is er een ander land dat ze hebben wil, dan mogen ze daarheen, maar worden ze ooit nog eens in de EU aangetroffen dan is het levenslang Sahara.

Is zo’n oord er eenmaal, dan kan het ook gebruikt worden voor de tijdelijke opvang van illegalen. Die kunnen dan van daaruit terug naar hun land van herkomst. Hebben ze geen papieren dan kunnen de Europese mogendheden met de landen van herkomst overleggen hoe daarin kan worden voorzien. Intussen wachten ze in het kamp en is het onmogelijk om een vrije samenleving in te vluchten. Er zit in de straf van verbanning een vorm van positieve discriminatie omdat Marokkanen en Turken altijd twee nationaliteiten hebben en Nederlandse criminelen niet, maar misschien dat de rechters bij mensen met een enkelvoudige nationaliteit met die strafverzwarende omstandigheid rekening zal houden.

Voor quasi asielzoekers en degenen die frauduleus met een familie willen worden herenigd wordt alleen al door deze maatregel de komst naar een EU land minder aantrekkelijk, maar die onaantrekkelijkheid kan ook op andere manieren worden vergroot. Geef mensen die van buiten naar Europa komen vijftig jaar lang geen enkele vorm van uitkering. Beperk, zoals B en W van Rotterdam dat in de zeventiger jaren al wilden, het aantal woonvergunningen voor nieuwkomers per blok. Ruim de wettelijke en verdrag-technische beperkingen op die dat indertijd verhinderden. Dat zal nieuwkomers verdrijven uit de grote steden, wat wel weer nieuwe problemen met zich mee zal brengen, maar in elk geval de aantrekkelijkheid van Nederland en andere Europese landen voor migranten zal verminderen.

Dat zijn allemaal nogal forse maatregelen, waar bezwaren tegen zullen komen uit de humanistische hoek. Maar ik denk wel dat ze zouden werken. Het eindresultaat zou een rustiger samenleving zijn. Minder humanistisch en democratisch, dat wel, maar de gedachte dat alle mensen gelijk zijn en alle samenlevingen gelijkwaardig, heeft toch zijn langste tijd gehad. We moeten proberen de rechtsstaat overeind te houden en een gastvrij land blijven voor vreemden die wel willen integreren. Het creëren van toekomstige etnische conflicten, wat we nu aan het doen zijn, zou sowieso aan de humanistische samenleving van vroeger een eind gemaakt hebben.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp