‘Geweld in Gaza’ is het soort kop dat al sinds het vertrek van Egypte uit dat stukje gebied geregeld opduikt in de Nederlandse pers.

Een aantal Palestijnen met een Nederlands paspoort plaatsten in De Volkskrant van woensdag 9 januari 2009 een ingezonden stuk . Zij maakten zich ongerust over de situatie in Gaza, waar het aantal doden, waaronder kinderen, de vijfhonderd had overschreden op het moment dat het stuk geschreven werd. Honderdduizenden Arabieren en sympathisanten zijn rond die tijd wereldwijd de straat op gegaan om tegen de gang van zaken in Gaza te protesteren, Dat zegt toch wel iets.

Tegelijkertijd met de slachtoffers van geweld in Gaza kwamen als gevolg van geweld een veelvoud aan mensen om het leven in Congo en is een ander veelvoud in hetzelfde jaar om het leven gekomen in Darfoer en een reeks andere plaatsen in Afrika. Dat gebeurt zonder soortgelijke menigten op de been te brengen. Waarom deze disproportionaliteit en waarom hoorden we Ramsey Nasr c.s. in al die andere gevallen niet? Ramsey Nasr is Arabier en voelt zich daarom nauwer bij de Palestijnen betrokken dan bij de inwoners van Congo. Daarom. En in Darfoer zijn het niet de Arabieren die de slachtoffers zijn, daar zijn het de daders. Daarom ook.

Ter wille van de slachtoffers van het terroristische geweld, dat in India plaats vond in die tijd, zijn geen honderdduizenden de straat op gegaan, zelfs in India niet. Hier in Nederland en West Europa al helemaal niet. Terwijl het toch in al die gevallen om onschuldigen ging, kinderen zowel als volwassenen. In Gaza was het aantal onschuldigen flink kleiner dan het aantal slachtoffers. Daar ging het bij de slachtoffers in meerderheid om leden van Hamas. In Gaza hebben de inwoners zelf om Hamas gevraagd en impliciet dus om gewapend optreden van Israël.

Dat Palestijnen zich om hun landgenoten bekommeren vind ik begrijpelijk, maar waarom roepen ze Nederlanders op om hetzelfde te doen? We hebben Joodse landgenoten die in Ashdod en Beersheba wonen en die de schuilkelders in moeten wanneer Hamasraketten op hen afgeschoten worden.

Ik wil niet beweren dat wij geen compassie zouden moeten hebben met de Palestijnen omdat het geen Nederlanders zijn, maar toch niet meer dan met de slachtoffers van moslimfundamentalisten elders in de wereld? Militaire reacties tegen terroristische aanslagen hoort de Nederlandse regering te steunen, zolang ze proportioneel blijven.

Volgens uiteenlopende schattingen zijn er ooit 367 duizend (schatting van Israël) of 950 duizend mensen (Arabische schatting) gevlucht uit het Mandaatgebied Palestina tijdens de oorlog van de vijf Arabische landen tegen Israël. Daarvan leven er volgens de gegevens van de VN nu nog anderhalf miljoen in Gaza en een zes miljoen in totaal in de Arabische landen. Dat die vluchtelingen niet al lang in de landen waar ze verblijven konden worden opgenomen blijft onbegrijpelijk. Als Nederland in een paar decennia een miljoen moslims kan opnemen, behoorlijk huisvesten en van een inkomen voorzien, dan moeten de rijke Arabische olielanden dat in zestig jaar toch ook wel kunnen met hun paar honderd duizend Palestijnse migranten zou je zeggen. Aan de hulp van de VN en de westerse landen heeft het niet gelegen. Aan geen volk is per hoofd van de bevolking zo veel hulp besteed als aan de Palestijnen. Het lijkt er op dat de ellende van de vluchtelingen een wapen is en blijft in de handen van de fundamentalisten en dat er dus geen blijvende vrede binnen bereik is.

Intussen was het in 2009 wel een humanitaire ramp, dat geweld in  Gaza. Naast de doden zijn er behoorlijk veel gewonden gevallen die als gevolg van de gesloten grenzen onvoldoende medische hulp konden krijgen. Dat zij daarvoor hulp vroegen, oké, dat sierde de in Nederland wonende Palestijnen en hun beroep was niet tevergeefs. Maar waarom zij de Nederlandse regering gevraagd hebben om Israël te veroordelen voor een actie tegen Hamas die we zelf onder soortgelijke omstandigheden ook hadden ondernomen, is veel minder duidelijk.

Palestijnen mogen dan wel geëxcuseerd zijn als zij in dit conflict de kant van hun landgenoten kiezen, maar dat dit kan onmogelijk gelden voor de Nederlandse regering. Vanaf 1948 zijn de Arabieren en is de moslimgemeenschap in de fout geweest en men hoeft de Arabische geschiedenisboekjes er maar op na te lezen die ook in Gaza overal te krijgen zijn, om te beseffen dat het hier om acties gaat die door een rabiaat antisemitisme geïnspireerd worden, van een soort zoals wij in dit land sinds de Tweede Wereldoorlog niet meer meegemaakt hebben.

Gaza is een gevangenis voor zijn anderhalf miljoen bewoners en hun situatie is zo goed als uitzichtloos. Het is evident dat die gevangenis ooit ontruimd moet worden. Waar de bewoners dan naar toe moeten is de vraag en met die vraag zouden de ondertekenaars van de oproep aan de Nederlandse regering zich beter bezig kunnen te houden.

Israël is, zonder de Negev-woestijn, een land ter grootte van Noord Brabant. Het puilt nu al uit en heeft geen plaats voor vijandige minderheden en al helemaal niet voor een vijandige meerderheid, als alles wat nu als vluchteling geldt naar het land van de Joden zou willen komen. Saoedi Arabië is de meest voor de hand liggende plek en om de Saoedi’s te bewegen daarin toe te stemmen, daar zouden de inspanningen op gericht moeten zijn.

---

Dit artikel over geweld in Gaza verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp