Een elektronisch patiënten dossier is een bureaucratische droom die nooit heel goed werken zal zonde draconische eisen aan de privacy van patiënten te stellen.

Caj Oosters, het hoofd van de zorgadministratie bij het AMC, betoogde in de Volkskrant van 23/4/11 dat het landelijk elektronisch patiëntendossier, dat intussen door de Eerste Kamer is afgeschoten, in zijn regio niet had kunnen werken. Ook het lokale EPD tussen het AMC en de Amsterdamse huisartsen, is nog steeds niet in orde. De huisartsen posten in Amsterdam blijken nog steeds geen toegang te hebben tot de patiëntengegevens in de eigen regio. Een landelijk schakelpunt was daarom op dit moment nog een brug te ver. Het EPD is op een gegeven moment doel geworden in plaats van een middel en dat is een van de vele vormen waarmee de bureaucratie het leven van Nederlanders aan het verzieken is. Laten we, zo bepleit hij, eerst lokaal de zaak op orde krijgen, dan regionaal en dan verder praten over nationaal. Tot die tijd doen patiënten en potentiële patiënten er goed aan hun medische gegevens in hun portefeuille mee te nemen, gewoon opgeschreven op een papiertje, zodat de broeder van de ambulance meteen weet wat hij moet doen.

Verstandige raad die mijnheer Oosters ons geeft. Heb een lijst van medicijnen bij U en van dingen die moeten en die niet mogen. Dat de overheid niet meer weet hoe ze met dit soort dingen om moet gaan is nu eenmaal een gegeven. Hou daar rekening mee en maak een kortsluiting: een briefje in uw portefeuille ter vervanging van het dure EPD dat de Eerste Kamer heeft afgeschoten.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp

Zoals de inleiding al suggereert is het niet eenvoudig de overheid van een onderneming als deze af te houden. Zie voor het vervolg bijvoorbeeld op Wikipedia het betreffende lemma over het elektronisch patiënten dossier.