Het probleem met het Nederlandse parlement is dat het ook zichzelf niet langer serieus neemt. Niets doet er meer toe, alles is EU.

Dat het Nederlandse parlement daardoor niet langer het centrum van onze democratie is lijkt de buitenwereld nog nauwelijks op te vallen, maar de signalen zijn onmiskenbaar. De regering lijkt zich steeds minder druk te maken om haar meerderheid in beide Kamers (die zij twee weken terug dan ook volledig verloor), en in veel zaken wordt het parlement buitenspel gezet – zonder dat men zich daar erg druk om maakt. De meeste oppositiepartijen van wat het partijkartel heet behoren zelf ook tot het partijkartel, en zijn achter de schermen verzekerd van macht en invloed door de benoemingen vanuit hun kringen in de commissies die er voortaan het meest toe zullen doen.

In de Kamer mag men – zij die niet tot de Regentenpartij behoren – roepen wat men wil, maar uiteindelijk haalt de politiek zonder veel omwegen verder haar schouders op en negeert wat in de Kamer plaatsvindt. Achterkamertjespolitiek heeft een geheel nieuwe betekenis gekregen. Niet langer worden daarmee alleen zaken bekonkelefoesd; het zijn de plaatsen waar het beleid wordt gemaakt, en waar beslissingen vallen zonder de Kamer zelfs maar te raadplegen. Dat de mensen in de Tweede Kamer die tot die Regentenpartijen behoren kwalitatief overduidelijk tot het tweede garnituur behoren is al een duidelijke aanwijzing, maar er zijn er meer. Een parlement herken je aan haar daden en aan de wijze waarop het haar tanden toont.

Binnenkort komt er een debat over de verloren meerderheid van de regering. De hele oppositie wil dat – inclusief de PvdA, waar men zich de nieuwe werkelijkheid nog niet zo realiseert omdat die teveel lijkt op hoe ze vroeger al samen met het CDA regeerde. De regeringspartijen zijn er lauw over, maar verzetten zich niet.

De Tweede Kamer houdt binnenkort een debat over de gevolgen van het verliezen van de meerderheid door de coalitie. Twee weken geleden zette de VVD Kamerlid Van Haga uit de fractie en die maakte gisteren bekend dat hij als zelfstandig Kamerlid verdergaat.
Op verzoek van PvdA-leider Asscher komt er nu een debat met premier Rutte over hoe de coalitie met de nieuwe situatie denkt om te gaan. De hele oppositie viel Asscher bij; voor de regeringspartijen had een debat niet gehoeven, maar ze verzetten zich er ook niet tegen.

Duidelijk is dat het geen betekenis zal hebben. De regering regeert toch wel, en wat er in de Kamer gebeurt is niet zo heel relevant – zo lang de anti-kartel oppositie.er geen meerderheid verovert.

GroenLinks besefte het kennelijk al iets langer (ze zullen het de PvdA nog wel uitleggen), en liet zich recent lelijk in de ondemocratische kaart kijken door aan te kondigen zonder verder debat vóór de rijksbegroting te zullen stemmen. Men had in de achterkamertjes er het hoogst haalbare al uitgesleept, en moet nu gaan herbronnen. Liefst niet te opzichtig, maar nu wel hard nodig..

Deze twee voorbeelden zeggen nog niet zo heel veel over de kwaliteit van de leden van de Kamer, maar daarvoor kwam de Kamer zelf mij gisteravond te hulp door in een paar slogans de hele problematiek samen te vatten. Met dank aan de staatsomroep:

Een meerderheid van de Tweede Kamer roept op tot economische sancties tegen president Erdogan nu het Turkse leger de aanval in Syrië is begonnen. Het kabinet moet kijken of Turkije binnen het kader van de douane-unie met de EU gestraft kan worden, zeggen ChristenUnie, D66, CDA, SP, PvdA en GroenLinks.
GroenLinks-leider Klaver noemt het “een ramp voor de Koerdische bevolking”. Hij wil dat de EU onmiddellijk alle militaire samenwerking met Ankara opschort. “De EU moet nu leiderschap tonen en Turkije tot de orde roepen.”
ChristenUnie-Kamerlid Joël Voordewind wil actie van de EU:

Een meerderheid van de Tweede Kamer? Zozo, ach heden toch. Het is mosterd na de maaltijd, en dat is het. De Kamer had haar relevantie bewezen als men zelfs nog maar vorige week de EU had opgeroepen actie te ondernemen. Dat zou niet geholpen hebben, maar was een bewijs geweest van alertheid en een poging tot invloed uitoefenen. Dit is gejank, crying over spilled milk die al twee maanden op overkoken stond. Een verrassing noemen kon je dit echt niet. Wèl hypocriet: Of wil men de PVV op dit punt geen gelijk geven? De spelletjes zijn altijd belangrijker dan de zaken waarvoor men er eigenlijk zit.

“De EU moet nu leiderschap tonen en Turkije tot de orde roepen.” Je moet maar durven. Het zou al opvallen als Turkije er zelfs maar notie van nam – hetgeen ik overigens niet verwacht. “Trump had nooit…. “ – ook dit is afschuiven van verantwoordelijkheid. Nederland en de EU waren er zo gewend aan geraakt dat de USA voor hen de kastanjes uit het vuur sleepten dat men nu verontwaardigd is als dat eens niet gebeurt. Leiderschap tonen? Zeg dat wel. Men laat zien dat de Tweede Kamer daartoe de mensen niet bezit. Dat je in zo’n geval beter zwijgen kunt zal Turkije hen binnenkort wel laten weten – als we geluk hebben worden we slechts genegeerd.