Achteraf is wijsheid altijd eenvoudiger. Maar diverse partijen hadden het bij PS2019 aanmerkelijk beter kunnen doen. Helaas voor SP en CDA was hun leiderschap hiervoor tè incompetent.

Heel politiek (volgend) Nederland gaat al anderhalve week apeshit over het FvD, maar de hand in eigen boezem steken is er niet bij. Dit weekend toonde de SP opnieuw dat een open debat niet zo haar ding is, maar die hebben nog het excuus deel te nemen in de algemene verwarring op links.

CDA
Dat geldt niet echt voor het CDA. Dat het CDA er goed aan had gedaan Buma te dumpen en de rechterkant van de VVD aan te vallen heb ik eerder al betoogd. De uitslag van PS2019 gaf me daar gelijk in. Dat het CDA de rechterkant van de VVD met rust liet was de enige wijze waarop de VVD min of meer overeind kon blijven. Hetgeen gebeurde. Terwijl – als het CDA ooit haar prominente positie in de Nederlandse politiek herwinnen wil – ze dit ooit zal moeten aanvatten. Maar partijleider Buma is als dat jongetje in de klas dat te laf is om zelfs maar de meester er bij te halen als twee kinderen elkaar staan af te tuigen op het schoolplein – ze zouden later eens boos op hèm kunnen worden. Buma is niet dom, maar je hebt bijna niks aan hem.

Daar werd ik vrijdag nog eens op gewezen door Renzo Verwer, die zich herinnerde dat Buma in augustus wel degelijk de juiste conclusie (die ik vergeten was, mijn aandacht ging toen uit naar zijn integratiestandpunten) trok uit de manier waarop de klimaathoax kabinetsbeleid werd:

‘Ik vrees een herhaling van 2002, de Pim Fortuyn-revolte, maar dan niet rond het thema migratie, maar rond het thema klimaat. Het is de taak van de politiek om naast gewone mensen te gaan staan. Dat is de rol van het CDA: het beseffen en in Nederland neerleggen van de grote mate van onthechting van mensen. Dat komt voort uit economische ontwikkelingen, maar het moet cultureel worden beantwoord.’

Echter, onder Buma zit het CDA in het kabinet, en dat voelt toch wel heel lekker. Zodat de gewone mensen vergeefs op hem en zijn partij wachtten. Het CDA bleef liever onzichtbaar tussen die gewone mensen van het kabinet staan. Dat de uitslag voor het CDA meeviel was daardoor in ieder geval niet Buma’s verdienste.

SP
Dit weekend hield de SP de eerste landelijke bijeenkomst na 20 maart, en werd duidelijk hoe leden over deze verkiezingsnederlaag (al in januari door mij als onontkoombaar gekarakteriseerd) denken. Mij deed het zaterdag teveel denken aan georkestreerd gezamenlijk gejammer over de ontrouw der kiezers. Openlijke kritiek op de leiding wordt binnen de SP niet gewaardeerd (om niet te zeggen: niet getolereerd, ik zag daarover dit weekend diverse tweets door prominenten: rechts).

Derhalve was uit het NOS-verslag weinig meer te peuren dan de voorgenomen vervolgkoers: de SP blijft op zoek naar de rand van haar eigen wereld, die verbazingwekkend genoeg wel degelijk uitermate plat is:

De socialisten willen de komende tijd een steviger antikapitalistisch geluid laten horen en duidelijker laten zien waar de partij voor staat, ook ten opzichte van andere linkse partijen.

In mijn woorden: er kan nog meer af. De val de rand van de wereld lonkt.

Het leiderschap van de SP is sinds het terugtreden van vader Marijnissen opgedeeld tussen dochter Lilian en factotum Ron Meijer als partijvoorzitter. Marijnissen was naar mijn persoonlijke analyse tevoren de runner-up kandidaat om als partijleider te moeten opstappen (na good old Buma) tijdens PS2019, maar binnen de SP is teveel eigen initiatief niet populair, dus Marijnissen bleef. Ook Meijer blijkt nu te blijven, en dat zal de SP weten:

“We zijn er niet in geslaagd om de woede, teleurstelling en het cynisme van mensen om te zetten in hoop. Daar zijn we getergd over.” Meyer denkt dat veel SP-stemmers zijn overgestapt naar Forum voor Democratie of de PVV. “Maar onze mensen horen niet bij Baudet of Wilders, maar bij ons.”

U wist het wellicht niet, maar de SP meent een claim op u te hebben. Vooral op uw stem. Tenzij u teveel verdient, maar ook dan wijst men uw stem niet af. Maar alle stoere taal laat onverlet dat de SP grandioos de boot heeft gemist deze verkiezingen, zelfs niet leek te weten dat er een boot klaar lag om op te springen. Dan is onderstaand soort geluiden eigenlijk een noodoproep aan de burgemeester van Wezel:

Marijnissen maakte vanmiddag bijvoorbeeld opnieuw duidelijk dat het kabinet straks niet op steun van de SP hoeft te rekenen bij onderhandelingen over de pensioenen. “De eis is: 66 jaar en geen dag langer. Nu niet, nooit niet, hoeveel koffie er ook gedronken gaat worden.”

Hetgeen de NOS pijnlijk onderstreepte met:

Afgelopen week sprak minister Koolmees van Sociale Zaken wel met de PvdA over arbeidsmarkt en pensioenen.