Persoonlijkheid – modelleren
In mijn oude kantoor Houthoff Buruma liep iemand rond, die hoofd was van zijn sectie en die een erg dominante persoonlijkheid had.
De leden van zijn sectie modelleerden zich naar die man. Ze gingen net zo lopen bijvoorbeeld en ook de stemmen gingen op elkaar lijken.
Even geleden zag ik iets dergelijks. Ik had een onderzoek in het ziekenhuis en werd in eerste instantie onderzocht door een co-assistente. Dat was een beeldschone Surinaamse van Hindoestaanse afkomst, maar ze had iets beslists en overtuigend over zich dat je van Surinamers en Hindoestanen niet zo gewend bent. Maar het beviel me wel. Toen ze klaar was haalde ze iemand anders om haar werk te controleren en dat was een arts in opleiding (nog iets ingewikkelders eigenlijk, maar dat kon ik niet helemaal volgen), een Nederlandse van achter in de twintig. Leek niets op de Surinaamse, maar had datzelfde flinke en gedecideerde over zich. De competentie straalde er af. Die keek ook nog even, maar dat was snel gebeurd en toen moest de behandelend arts er zelf ook nog even bij komen, want je weet maar nooit. Die kwam binnen, keek en verdween weer. Dat had een oudere zus van de arts in opleiding kunnen zijn, zo leken die op elkaar in manier van doen en ook een beetje van uiterlijk.
Ik kreeg een schok der herkenning. Dat was die kantoorgenoot met zijn staf: druppels water zou mijn kleinzoon zeggen.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp
Mooi! Weet je dat men de zaken eenduidig aanpakt. Zolang de top een hoge standaard hanteert is deze gang van zaken een garantie voor kwaliteit. Dit verklaart waarom in één ziekenhuis de kwaliteit per afdeling kan verschillen, want het omgekeerde is natuurlijk ook waar.
En wat te denken van een kabinet waarvan de leider uitblinkt in misleiding en creatief met de waarheid omgaan?
En dan heb je ook nog de (moderne) ik-wil-vooral-mezelf-zijn mentaliteit.
Dat is de, volgens sommigen niet bestaande, cultuur van een organisatie. Als er ergens iets fout gaat en het wordt niet meteen op competente wijze opgelost ga dan maar ergens anders naar toe. Tenzij je er achter wilt komen dat nagenoeg iedereen, van baliemedewerker tot directeur, met dezelfde labbekakkerigheid is besmet. Mensen die echt wat kunnen en willen zijn er binnen de kortste keren weer weg. Andersom werkt het ook, zoals hierboven geschetst. Als er eentje doortastend optreedt, dan kun je dat van de rest van de organisatie ook verwachten.
Het wordt pas dramatisch als je geen keus hebt en nergens anders naar toe kunt. Vooral de oude PTT was berucht, net als trouwens andere monopolistische nutsvoorzieningen. Zo wilde het elektriciteitsbedrijf ooit bij de buurman, een slager, strikt volgens de procedures werken bij een reparatie, zodat zijn koelcel meer dan 24 uur zonder stroom zou zitten. Voor de buurman natuurlijk onbestaanbaar. Maar voor een rollade de man was er wel een mouw aan te passen. Naderhand vertelde hij me dat de onderbreking nog geen 5 minuten geduurd had. En dat hij nog nooit zulke zoute rollades had gemaakt.