Is er over de migrantenstroom eigenlijk een objectief debat mogelijk, of staan argumenten tegenover een onderbuik van goede bedoelingen?

Eerder liet ik zien dat de argumenten voor en tegen drugs en prostitutie in wezen dezelfde zijn, hetgeen de draai van links qua prostitutie – maar niet qua drugs – opvallend maakt. Ook het onderwerp dat momenteel de media beheerst, de immigranten- of vluchtelingenstroom, laat hetzelfde stramien qua argumentatie voor en tegen zien waarbij niet alleen rechts maar ook links weer ouderwets links is zodat op een voorspelbare manier links en rechts tegenover elkaar staan (hetgeen opnieuw aangeeft dat de termen ‘links’ en ‘rechts’ nog altijd zeer bruikbaar zijn om de verschillende posities in de huidige discussies te verhelderen). Ditmaal wil ik echter een draai maken: ik ben ‘links’ op drugs en prostitutie maar ‘rechts’ op islam en immigratie. De redenen ga ik u vertellen.

Het probleem van democratie: onbekend maakt onbemind
Het probleem van een democratie is dat de mens conservatief is waardoor het bekende gezegde ‘onbekend maakt onbemind’ opgeld doet, hetgeen ertoe leidt dat in een democratie de meerderheid graag alles verbiedt dat des minderheden is. Immers, men kent de gebruiken of liefhebberijen van de minderheid niet zodat men die afwijst omdat men zich graag laat bang maken en alle fantastische horrorverhalen erover gretig gelooft. Sowieso heeft men die vreemde gebruiken of liefhebberijen niet nodig (de meerderheid kan immers prima zonder), dus waarom het risico nemen om ze toch te tolereren?

Het is in wezen op grond van dit ‘onbekend maakt onbemind’ dat de meerderheid zaken als drugs en prostitutie wil verbieden: men kent het niet, men hoort er de vreeswekkendste horrorverhalen over en zelfs als die overdreven zouden zijn, waarom dan toch niet het zekere voor het onzekere nemen en het gewoon allemaal verbieden want je kunt immers ook prima leven zonder drugs en prostitutie. Vraag bv. aan een tegenstander van de legalisering van drugs wat het verschil is tussen heroïne en cocaïne en hij heeft geen idee. Maar hij hoeft ook geen kennis van drugs te hebben volgens hemzelf, want hij ‘weet’ dat er mensen dood gaan aan drugs (zelfs aan cannabis, zo ‘weet’ de nieuwe minister van Veiligheid & Justitie Van der Steur). En dat is genoeg want aangezien dood gaan niet wenselijk is, moeten we geen (legalisatie van) drugs willen.

Het tegenargument heeft – naast het principiële punt van tolerantie dat echter net als privacy sowieso geen waarde heeft voor rechts – dan ook altijd de vorm van het leveren van kennis hetgeen echter een zeer moeizame, zo niet hopeloze, strijd is: de voorstander van legalisatie van drugs en prostitutie kan hele boeken voordragen over hoe het werkelijk zit (dat bv. alcohol en tabak verslavender en schadelijker zijn) en dat de angsten dus relatief ongegrond zijn, maar het zal weinig effect sorteren omdat de tegenstanders simpelweg geen reden hebben om overtuigd te willen worden. Juist omdat zij sowieso niet in aanraking willen komen met drugs of prostitutie, raakt de wetgeving erover hen ook niet (direct). Hun belang is slechts om ervan verschoond te blijven, het liefst ook van de hele discussie erover zodat ze die hooguit voor de vorm maar – mede vanwege hun eigen gebrek aan kennis – zeker niet inhoudelijk willen voeren.

De liberale rechtsstaat
Overigens, om deze reden stelt het liberalisme de rechtsstaat tegenover de democratie: de rechtsstaat beschermt minderheden en hun gebruiken en standpunten (bv. vrijheid van godsdienst en meningsuiting) en leert zo tolerantie voor het vreemde. Het liberalisme gelooft immers in de individuele autonomie waardoor zelfs de meerderheid niet heeft te bepalen hoe iemand moet leven. Op basis van een sociaal-darwinisme hoopt het liberalisme zo ook de samenleving vooruit te kunnen helpen: de conservatieve meerderheid blokkeert elke verandering – en ‘stilstand is achteruitgang’ – maar tolerantie van afwijkende gebruiken en opvattingen, al dan niet door middel van ‘vers bloed’ in de vorm van een instroom van migranten, kan een innovatieve impuls geven. Het liberalisme stelt zo een ‘kracht door verscheidenheid’ in plaats van een (fascistische) ‘kracht door eenheid’.

Het rechtse spookbeeld van immigratie
Eenzelfde situatie zien we in de immigratiediscussie. Rechts debiteert nogal groteske horrorverhalen over die instroom waarbij de immigranten, die qua de beelden uit het nieuws al doen denken aan een zombie-invasie uit films, ook daadwerkelijk als een soort gevaarlijke onmenselijke zombies worden voorgesteld die het zelfs fysiek op ons gemunt hebben en bovendien als een sprinkhanenplaag onze ‘akkers’ (welvaart) leegplunderen. En ook al zou dit wat overdreven zijn, waarom zouden we het risico nemen of zelfs maar een beetje van onze veiligheid of welvaart afstaan door grote aantallen immigranten binnen te laten?

Links reageert daarop door middel van hun bekende reflexen: ‘onbekend maakt onbemind’ dus zodra autochtonen en allochtonen elkaar ontmoeten, dan zal het (wederzijdse) wantrouwen vanzelf verdwijnen. Die paar immigranten zullen onze samenleving niet veranderen, zo verzekert links ons, en sterker nog, we hebben de immigranten zelfs nodig om ter compensatie van de vergrijzing van de eigen bevolking de economie op peil te kunnen houden. Het rechtse wantrouwen en doemdenken is aldus slechts gebaseerd op vooroordelen dus op ‘onderbuik’-gepruttel en racisme, welke intolerantie keihard moet worden bestreden omdat anders de migranten er het slachtoffer van zijn.

Omdat links racisme als het grootste kwaad opvat, is het grootste linkse bezwaar tegen de democratie dan ook dat een niet door een rechtsstaat ingeperkte of door een professionele volksvertegenwoordiging bemiddelde democratie het racisme alle ruimte zou geven. En uiteraard geeft links nog graag het morele standpunt ‘geen mens is illegaal’, maar dat is een stropop omdat niemand beweert dat een mens illegaal kan zijn (men beweert slechts dat een verblijf van iemand in ons land zoals ook in jouw of mijn huis illegaal kan zijn) en kunnen we aldus sowieso terzijde schuiven.

Het linkse vertrouwen
Waarom gaat het zo mis met het linkse standpunt inzake de immigratie terwijl de vergelijkbare argumenten zo goed zijn als het bv. om drugs gaat? Het eerste verschil met het drug- en prostitutiedossier is dat de kennis van zaken bij het immigratie- en islamdossier juist meer bij rechts zit, terwijl links zich louter bedient van vooroordelen (ook al zijn dat dan positieve vooroordelen jegens de allochtonen naast de negatieve vooroordelen jegens de ‘racistische’ autochtonen waardoor links de rechtse vooroordelen moedwillig op z’n kop zet).

De reden is dat rechts de islam en de immigratie zo’n groot gevaar acht dat ze zich erin hebben verdiept in een poging ook links te overtuigen van de noodzaak de migranten buiten de deur te houden. Zo kent menig PVV’er meer Korancitaten dan een gemiddelde moslim! Sowieso kun je na jarenlange gepubliceerde rapporten en statistieken over de hoge percentages schooluitval, werkloosheid, overlast, criminaliteit en terreur onder Marokkanen, die bij menigeen worden ondersteund met eigen ervaringen, niet meer zeggen dat het een ‘vooroordeel’ is dat er zoiets als een Marokkanenprobleem is.

Nu is het links dat al die kennis irrelevant acht en baseert dat behalve op het liberaal moedwillig negeren van alle statistieken (want je moet een persoon op diens gedrag beoordelen en niet op de statistieken over zijn etnische groep) op het typische linkse geloof in de goedheid van de mens. Het gaat er bij een links persoon gewoon niet in dat een moslim niet ook zou streven naar vrede, vriendschap en zou geloven in de gelijkwaardigheid van alle mensen en geloven. Moslims die terreurdaden plegen of anderszins onze rechtsstaat niet erkennen, zouden altijd “een héél kleine minderheid” vormen die je geheel los dient te zien van de grote meerderheid van moslims die wel zou deugen.

En zelfs als alle moslims terroristen zouden zijn (quod non), dan zou dat volgens links nog niets zeggen over deze groep omdat er altijd nog een moslim kan worden geboren die niet terroristisch is. Alle religies zijn ook gelijkwaardig en leren alle slechts naastenliefde volgens links, zodat de islam nooit een probleem kan vormen. Macht en dus instituten corrumperen, zoals we dat hebben gezien bij de katholieke kerk, maar juist omdat de islam niet zulke instituten heeft (er is geen centrale macht) is de islam volgens links de ideale religie die alleen maar goed kan doen. En zelfs als de islam niet zou deugen en de meerderheid van immigranten zou anti-rechtsstatelijk zijn (quod non), dan nog is er volgens links niets te vrezen: links gelooft immers dat elk individu het product van zijn omgeving is zodat links gelooft dat elke immigrant die hier voet zet vanwege onze liberale omgeving automatisch zelf in een liberaal verandert.

Kortom, links hoeft niets te weten van de statistieken of van de Koran om toch zeker te kunnen zijn dat het allemaal wel goed komt en dat rechts alleen maar de immigratie van met name moslims probeert te stoppen omdat rechtse mensen racisten zijn.

Links predikt haat en moslims zijn haar voetvolk
Maar als we toch naar de feiten kijken dan zijn die niet geruststellend. De integratie verloopt moeizaam (omdat anders dan in bv. de VS immigranten in Europa vaak laag opgeleid zijn en veelal in een uitkeringenfuik komen en zo buiten de samenleving blijven staan) en in wezen via twee sporen. Aan de ene kant is er een grote groep die integreert en geen problemen veroorzaakt. Aan de andere kant brengt de relatief succesvolle integratie van met name Marokkanen paradoxaal ook een groot aandeel in criminaliteit en terrorisme voort: Marokkanen hebben ons individualisme en consumentisme omarmd, maar vanuit hun economische achterstand zijn zij daardoor bijzonder vatbaar voor criminaliteit en voor de linkse haat tegen de westerse maatschappij alsmede voor de radicale islam vanuit een individualistische eigen interpretatie van de islam hetgeen hen tevens vatbaar voor terrorisme maakt.

Een zeer zichtbaar aspect daarvan is het opbloeiende virulente antisemitisme en het geweld tegen Joden: links voedt dag in dag uit de haat tegen Israël (het diepe antisemitisme van links blijkt al uit het feit dat links alleen maar woedend kan worden als een Israëli bv. een Palestijnse jongen hardhandig vastpakt en onverschillig blijft als moslims duizenden onschuldigen martelen, verkrachten en vermoorden) en vanwege de traditionele jodenhaat onder moslims brengt links zo het islamitische geweld tegen Joden tot een hoogtepunt (zoals ook het moderne antisemitisme in de moslimwereld vooral uit westerse bronnen zoals Hitlers Mein Kampf komt), resulterend in onder meer de terroristische aanvallen op Joden in West-Europa.

Qua het geweld tegen de westerse samenleving in het algemeen en de Joden in het bijzonder, zou je kunnen zeggen: links leert de theorie en moslimjongeren brengen haar in de praktijk. Het gevolg is dat Europa steeds onveiliger wordt voor Joden en steeds meer zullen worden gedwongen om Europa te verlaten. Met nog altijd levende Holocaust-overlevenden in ons midden zou Europa zich daar zeer voor moeten schamen.

Het gevaar van multiculturalisme
Maar een grote immigratie van moslims bedreigt uiteindelijk alle niet-moslims en minderheden zoals vrouwen en homo’s. Links is naïef te denken dat moslims vanzelf seculier en liberaal worden in een seculier en liberaal land: voor een deel zal dat wel opgaan maar we zien in de praktijk dat een grote kern juist fanatieker en radicaler wordt in hun religie omdat ze als immigrant cultureel gespleten raken en dan houvast gaan zoeken in hun traditionele religie. En het multiculturele beleid van het Westen geeft moslims ook alle ruimte om een vrije geloofsbeleving tot stand te brengen (resulterend in bv. gescheiden zwemmen voor mannen en vrouwen).

Martin Luther Kings droom van een kleurenblinde samenleving is typisch modernistisch en ‘achterhaald’ door het multicultureel postmodernisme: zoals zwarten (resp. vrouwen) niet meer een gelijkheid wensen met blanken (resp. mannen) maar erkenning van hun speciale etniciteit (resp. geslacht), resulterend in zeg maar bv. de eis dat hiphop als volwaardig wordt gezien in plaats van de eis dat ook zwarten toegang krijgen tot de muziek van Mozart, zo eisen moslims hun vrijheid van godsdienst inclusief intolerantie tegen homo’s en afvalligen en onderdrukking van vrouwen in plaats van bv. toegang tot onze universiteiten.

Multiculturalisme resulteert zo in de eis van speciale groepsrechten en vanwege de eis van gelijkheid (in resultaat zoals het socialisme dat ook eist) ook positieve discriminatie van minderheden. Het multiculturalisme is een vreemde en nogal rampzalige mix van conservatisme, liberalisme en socialisme: het gelooft met het conservatisme dat het individu slechts binnen zijn eigen groep kan gedijen (volgens Aristoteles’ concept van de mens als ‘politiek dier’: het individu kan slechts het goede leven verwerven binnen de polis dus gemeenschap) en het gelooft met het liberalisme dat diversiteit dus verschillende culturen een ‘verrijking’ van de samenleving is. Maar het liberalisme weet dat er pas verrijking optreedt als in een cultuur een innovatief denkend iemand – zeg maar iemand die ‘out of the box’ denkt zoals bijvoorbeeld Einstein deed – verschijnt en mag verschijnen, maar die verrijking treedt niet op als individuen blijven opgesloten in hun eigen cultuur en ook geen contact mogen maken met individuen van andere culturen (zoals veel moslima’s geen contact mogen maken met niet-moslims).

Sowieso zijn de vaak analfabete gastarbeiders die voorheen de immigratie vormden geen vooruitgang voor Nederland (anders dan voor de bedrijven die arbeiders nodig hadden) – om welke reden nota bene de SP aanvankelijk zich ook tegen de moslimimmigratie keerde: het socialisme en het liberalisme hebben gemeen dat ze beide geloven in vooruitgang in plaats van ‘cultuurrelativisme’ zodat de Westelijke beschaving op een echt hoger niveau staat dan die van een gemiddeld Afrikaans of islamitisch land is en we dus onze vooruitgang niet dienen door mensen uit een nog ‘feodaal’ Afrikaans land of een nog ‘middeleeuws’ moslimland hierheen te halen.

Het concept van ‘ontwikkelingshulp’ is dan ook een typisch progressief concept en is gebaseerd op het oordeel dat onze beschaving superieur is naar welk niveau de rest nog moet worden gebracht, terwijl het conservatisme en het multiculturalisme menen dat elke beschaving gelijkwaardig is omdat reeds het bestaan dus overleven van een beschaving haar succes bewijst (in de woorden van Sloterdijk zou men de verschillende culturen kunnen zien als verschillende sociale immuunsystemen die erin zijn geslaagd maatschappelijke ziekte en ondergang buiten de deur te houden).

Conservatisme vs multiculturalisme
Het conservatisme staat echter tegelijkertijd meer nog dan de andere ideologieën lijnrecht tegenover het multiculturalisme omdat

• a) bij de onvermijdelijke gedeeltelijke assimilatie beide culturen of ‘immuunsystemen’ worden ondermijnd door de toevoeging van nieuwe elementen (het reeds beschreven ‘Marokkanenprobleem’, dat het gevolg is van de vermenging van twee culturen, kan hier als voorbeeld dienen)
• b) bij de door het multiculturalisme gestimuleerde afwezigheid van assimilatie (‘integratie zonder assimilatie’) er verschillende en conflicterende waardenstelsels en dus uiteindelijk rechtssystemen ontstaan. Zoals ook met bijvoorbeeld de Hells Angels dreigt, ontstaan zo ‘staten binnen staten’ en ‘no go-areas’ waar moslims hun eigen rechtssysteem aan iedereen opleggen en waar de Staat dus de politie niet wordt geaccepteerd (en reeds nu zien we al dat in Nederlandse stadswijken met een overwegende moslimpopulatie die Staat en politie niet worden gerespecteerd en met een overmacht zo’n wijk moet binnengaan om één crimineel op te pakken).

Uiteindelijk resulteert dit in een burgeroorlog, zoals we die ook op vele plekken in de wereld heden ten dage zien: bijna overal ter wereld waar moslims een meerderheid zijn gaan vormen (en in veel grote Europese steden dreigt die situatie al te ontstaan) zijn moslims een gewelddadige opstand begonnen om de vestiging van een islamitische staat af te dwingen. Het is naïef te denken of erop te gokken dat dit in Europa anders zal zijn. Diversiteit gaat ten koste van de sociale cohesie en als binnen die diversiteit niet iedereen de liberale rechtsstaat respecteert – welke rechtsstaat precies beoogt om die onvermijdelijke conflicten op basis van het recht en daarmee vreedzaam te beslechten – dan is geweld de enige uitkomst.

De botsing der beschavingen
Dat maakt de vergelijking met bv. Libanon en Turkije die tussen de één en twee miljoen vluchtelingen opnemen of Nederland die in WO I honderdduizend Belgen opnam zo mank: het gaat daar om buurlanden met een vrijwel identieke cultuur. Niet alleen is er daarom geen ondermijning van de eigen cultuur maar is ook de acceptatie van de bevolking voor de ‘vreemdelingen’ veel groter. Bovendien zien we dat bij opvang in buurlanden terugkeer na afloop van de oorlog veel makkelijker en dus massaler is zodat de opvang dan ook echt tijdelijk is: bijvoorbeeld bijna alle Belgen die Nederland opnam tijdens de oorlog zijn na de oorlog weer teruggekeerd naar België.

Van dit alles is geen sprake bij de huidige immigratie naar Europa: deze vluchtelingen of immigranten zijn nu al niet meer van plan ooit terug te keren naar hun geboorteland (anders dan bij wijze van vakantie), laat staan als ze hier eenmaal zijn gevestigd. Dat maakt dat deze vluchtelingen tegelijkertijd ook immigranten zijn (dus niet louter vluchtelingen) en dat velen onder hen, al dan niet met een vals Syrisch paspoort, al überhaupt niet als vluchteling maar als immigrant komen.

De Europese beschaving is – zoals we sinds Nietzsche wel plegen te zeggen – een joods-christelijke beschaving en zoals Nietzsche die beschaving juist verachtte en daarom de islam prees als het tegendeel van die beschaving, zo is de islam bij uitstek een cultuur die de Europese beschaving direct ondermijnt in haar fundamenten. De linkse gedachte dat alle religies in de kern naastenliefde leren is een projectie van het christendom op andere religies (zie hier meer over het verschil tussen islam en christendom).

Het is wonderlijk dat het Westen actief (de typisch joods-christelijke waarden van) mensenrechten en vrijheden naar alle delen van de wereld wenst te exporteren en tegelijkertijd die beschaving op eigen bodem ondermijnt door massa’s moslims op te nemen die zich nog niet hebben ‘bekeerd’ tot die joods-christelijke waarden en dat juist vanwege ons multiculturalisme ook niet hoeven te doen. Er zit dan ook veel politieke ‘common sense’ in het Oost-Europese standpunt dat we wel christelijke vluchtelingen zouden moeten opnemen maar zo min mogelijk islamitische vluchtelingen (al zal dat ongetwijfeld in strijd zijn met antidiscriminatiewetgeving: hier schiet het joods-christelijk liberalisme zichzelf in de voet dat immers iedereen gelijk behandelt en ook antiliberalisme tolereert).

Waarom links je moeder niet wil voortrekken boven de vreemdeling
Het tweede verschil met drugs en prostitutie ligt in het verlengde van voorgaande en is van moreel-politieke aard. Het antiracisme van links impliceert dat alle mensen gelijk moeten worden behandeld, hetgeen erg tegennatuurlijk is: als zowel je moeder als een volslagen vreemdeling dreigt te verzuipen dan mag je volgens links niet eerst je moeder redden. Uiteraard begrijpt links ook wel dat je zoiets tegennatuurlijks niet kunt vragen aan mensen, maar precies daarom wil links graag een grote overheid die alles eerlijk verdeelt en er voor zal zorgen dat je moeder niet wordt voorgetrokken boven de vreemdeling. Dat is volgens links ook de hele raison d’être van de Staat als ons collectieve, rationele en dus betere ‘ik’: wij worden gedreven door ons biologisch egoïsme (dat ook de eigen genen wil beschermen en dus de eigen familie boven de rest plaatst) maar gelukkig hebben wij de Staat die deze biologie corrigeert in de vorm van de moraal die iedereen – vanachter een ‘veil of ignorance’ zoals bij Rawls – in beginsel gelijk behandelt.

Links eist daarom dat we zo veel mogelijk vluchtelingen en ‘gelukszoekers’ (het verschil is niet relevant want iedereen zoekt geluk en waarom zouden wij anderen geen geluk gunnen?) opnemen op grond van de moraal of ‘medemenselijkheid’. Inmiddels is er een heus media-offensief gestart vanuit de linkse onderbuik, waarbij feiten en argumenten geen rol meer spelen maar die geheel is gericht op de emotie zoals die moet worden opgewekt door een foto van een verdronken jongetje op het strand en waarop als enige legitieme vraag mag worden gesteld wat wij kunnen doen om deze ‘vluchtelingen’ te helpen.

De moralisering van de politiek
Het zal geen toeval zijn dat voor de verandering nu eens vrouwen het TV-beeld domineren in deze onderdompeling in ‘emoporno’ (al was het maar omdat er moet worden gehuild bij de beelden om te laten zien dat je gevoel hebt). Moraal is immers van oudsher een ‘vrouwen’-ding. Tussen haakjes: er zal ook een al dan niet onbewust erotisch motief meespelen nu juist vrouwen zo massaal en zo gretig de exotische jonge mannen – deze ‘nobele wilden’ – willen binnenhalen (ook bij chimpansees vinden de vrouwtjes, bij wijze van anti-incest dus om de genenpool van de eigen groep te verrijken, juist de mannen van buiten de eigen groep onweerstaanbaar).

Onder meer Kant en Nietzsche verachtten de uiterste verwijving en verwekelijking van de moraal door deze ook nog op medelijden te baseren zoals Schopenhauer deed en zij zouden zich omdraaien in hun graf als zij zagen dat links nu eist dat het medelijden zelfs de basis van het politiek handelen wordt. Er is echter – in weerwil van de huidige tendens om de politiek te moraliseren – zoals ik al eerder aan de hand van Weber heb betoogd, een verschil tussen politiek en moraal: het is zeker moreel om vluchtelingen en zelfs economische ‘gelukzoekers’ te helpen, zodat een kerk als het ware geen knip voor de neus waard zou zijn als het niet onderdak zou bieden aan vluchtelingen en andere daklozen of hulpbehoevenden, maar de Staat dient primair de bevolking onder haar jurisdictie veiligheid (voeg hier Hobbes in) en als het even kan ook een zekere welvaart te garanderen.

En zoals ik hiervoor heb betoogd wordt onze veiligheid zeker niet gediend door massa’s immigranten met een sterk verschillende cultuur en religie toe te laten. Temeer nu de moslimwereld in deze tijd sterk rancuneus ten aanzien van het Westen staat (het moslimfundamentalistische Iran hanteert het ‘dood aan de VS’ zelfs zo ongeveer als staatsleus) en de gemiddelde moslim dus expliciet vijandig tegenover onze cultuur en samenleving staat met daarbij nog de opmars van een ‘protestantse’ radicale islam zoals IS, is het beeld dat we met de ‘vluchtelingen’ het paard van Troje binnenhalen niet geheel onterecht (daarvoor hoeven we niet eens bang te zijn dat er IS-strijders meereizen met de vluchtelingen: naar schatting staat een kwart van de moslims en een nog veel groter percentage van de moslimjongeren in Europa sympathiek ten opzichte van organisaties als IS en al-Qaida). En in plaats van dat de immigranten onze economie kunnen ‘redden’, kosten zij ons vooral geld: zo’n € 43.000 per immigrant. In de eerste jaren van verblijf in Europa kosten zij ons relatief nog meer geld, want zelfs na acht jaar verblijf in Europa is maar 40% aan het werk.

Links hamert erop dat de immigranten slechts een zeer kleine minderheid vormen en dus ‘ongevaarlijk’ en van weinig effect, maar die conclusie is niet gestoeld op feiten: reeds nu worden de wachtlijsten voor huurwoningen voor autochtonen langer door de komst van vluchtelingen die voorrang krijgen bij de toewijzing van woningen. Bovendien is de geschiedenis altijd door minderheden bepaald (de massa beweegt slechts mee met de politiek actieve voorhoede of elite). Sowieso groeit ondertussen de frustratie onder de immigranten, die gevangen zitten in een gesloten cirkel van uitkeringen en criminaliteit en zich als tweederangsburgers behandeld voelen, resulterend in steeds meer criminaliteit, aanslagen en rellen, hetgeen weer steeds meer weerzin (‘xenofobie’) en weerstand bij de autochtonen opwekt waardoor de kans op een burgeroorlog net zo sterk toeneemt als de kans op echte integratie.

Waarom niet alle mensen gelijke zorg verdienen
Ironisch genoeg wil links, die anders zo tegen een ‘feitenvrij’ discourse is, op dit dossier niets hebben van de feiten omdat het onze morele plicht om de migranten te helpen boven alles – zelfs boven onze mogelijke ondergang – stelt (bijvoorbeeld. ‘de waarde van een mens kan niet in een bedrag worden uitgedrukt’). Maar zoals bijvoorbeeld Richard Miller betoogt, vereist moraal wel een gelijk respect voor alle mensen maar kunnen speciale relaties (ook met jezelf) goede redenen geven voor ongelijke zorg: nabijheid heeft een speciale morele waarde. Zo is de persoonlijke ontmoeting de minimale speciale relatie die de basis voor wederzijdse erkenning geeft, zo is de plicht tot hulp aan nabije mensen in nood de efficiëntste en goedkoopste toewijzing van verantwoordelijkheden om te helpen en zo brengt de plicht voor anderen om jouw controle over je omgeving te respecteren voor jouzelf een verantwoordelijkheid mee om aandacht te hebben voor zaken in je omgeving die zorg behoeven.

Dit verklaart ook waarom de media en in het verlengde daarvan veel particuliere burgers nu pas – nu de immigranten letterlijk op onze stranden aanspoelen – in actie komen (terwijl we nog steeds apathisch blijven onder de berichten van vele duizenden dode kinderen in de oorlog in Syrië zelf). Sowieso schept zo de globaliserende wereld een steeds mondialere verantwoordelijkheid voor allen (temeer nu de rijken bijdragen aan en profiteren van een mondiale institutionele orde die de armoede en uitbuiting in arme landen in stand houdt). Maar Miller geeft ook goede redenen voor de ‘patriotic bias’ bij uit belasting gefinancierde hulp ten gunste van behoeftige vreemden in eigen land (of continent):

1. Mijn landgenoten moeten wetten gehoorzamen die mede door mij tot stand zijn gekomen. Het zou daarom van een gebrek aan respect voor mijn landgenoten getuigen indien ik buitenlanders help in plaats van mijn landgenoten die lijden als gevolg van de mede door mij opgelegde wetten (zelfs als de buitenlanders meer lijden en hulp aan hen makkelijker is).
2. De vervulling van de plicht voor allen in het territorium van de regering tot loyale participatie in het gemeenschappelijke project van collectieve zelfregelgeving, voor zover men daartoe in staat is, impliceert (gemeenschappelijke) loyaliteit naar de coparticipant.

Zelfs ten aanzien van een Nederlandse junkie en uiteraard een zorgbehoevende bejaarde hebben we zo een speciale verantwoordelijkheid die we niet ten aanzien van een Syriër hebben. Weliswaar ontslaat dit ons niet van de plicht tot hulp aan vreemdelingen, omdat reeds het hen de weg blokkeren ook morele verplichtingen geeft, maar wij hebben wel het soevereine recht – in het verlengde van de liberale individuele autonomie dienen we ook een volkssoevereiniteit te respecteren – om onze eigen veiligheid en welvaart te beschermen door hen de weg te blokkeren en het ‘eigen volk’ voor te trekken qua voorzieningen, waarbij we onze plicht jegens de vluchtelingen kunnen doen door opvang in de regio te helpen faciliteren (waar we met even veel geld ook veel meer vluchtelingen kunnen helpen) en door een bijdrage te leveren om de oorlogen te stoppen (waaraan het zeker schort: met name de VS (en Rusland) spelen een geopolitiek spel waarvan de bevolkingen van het Midden-Oosten en Europa de dupe dreigen te worden).

Conclusie
Vanuit haar liberalisme en joods-christelijke wortelen wil Europa de migranten- en vluchtelingenstroom niet stoppen, maar zij brengt zo de veiligheid (en welvaart) van haar eigen bevolking (en minderheden zoals de Joden) in gevaar, waarbij radicaal links de ondermijning van de Europese beschaving door middel van de instroom van moslims zelfs aanmoedigt. Links negeert alle feiten en risico’s en beroept zich op de moraal en de medemenselijkheid, maar politiek en zelfs moreel zijn er goede redenen om een massale migrantenstroom te blokkeren of in te dammen.

Met Rawls ben ik van mening dat we van andere volkeren, zoals de moslims, niet kunnen eisen dat zij onze (joods-christelijke) rechtsstaat implementeren maar slechts dat zij ‘fatsoenlijke’ Staten vormen die de minimale mensenrechten respecteren en internationaal op basis van samenwerking in plaats van strijd opereren. Zoals een liberaal ook niet van anderen kan eisen dat zij eveneens liberaal zijn, maar precies vanwege dat liberale respect voor een ieders autonomie heeft ook een volk het recht om over de inrichting en de samenstelling van de eigen samenleving te beslissen. Zoals het liberalisme op individueel niveau een ‘baas over eigen lichaam’ impliceert. En dat maakt het standpunt voor bijvoorbeeld. legalisering van drugs en prostitutie en tegelijkertijd een immigratiestop liberaal volkomen coherent.

---

Dit essay verscheen eerder op GebandvanJoop.