In de necrologie van Henk Vredeling werd terloops zijn besluit vermeld om in 1973 – in strijd met het kabinetsbeleid – tijdens de Yom Kippoer oorlog wapens te leveren aan Israël.

Vredeling (1924-2007) deed dat op een moment, dat het overleven van Israël en haar bevolking ervan leek af te hangen. Den Uijl wilde hem meteen ontslaan als minister, maar dat werd door zijn coalitiegenoten verhinderd, onder het motto dat het kwaad al was geschied en een ontslag de zaak alleen maar erger zou  maken. Hij werd na afloop van de kabinetsperiode weggepromoveerd naar Brussel en is in politiek Nederland nooit meer aan de bak gekomen.

Dat een minister, die zich niet aan een kabinetsbesluit houdt in de politiek niet gehandhaafd kan worden, dat kan ik nog begrijpen, want het politieke metier hangt daarvan af, maar dat Den Uijl dat besluit nam, dat Vredeling negeerde, blijft onvergeeflijk. Het bestempelt Den Uijl tot een van de slechtste premiers ever en die reputatie heeft hij bij de meeste mensen nog niet.

Vredeling had gelijk, en zal daarom achteraf weinig spijt gehad hebben van zijn vertrek. Hoe precies zijn staatssecretaris Stemerdink er tegenover heeft gestaan is nooit bekend geworden, maar hij volgde hem op en zal dus wel achter Den Uijl hebben gestaan. Ik heb Den Uijl altijd voor een onbetrouwbaar en onethisch iemand gehouden en zie mijn vermoeden hier bevestigd. Samen representeerden hij en Vredeling het ethische spectrum van gereformeerd Nederland, want ook ex-gereformeerden blijven in dit opzicht gereformeerd. Het zijn Nederlanders maar met meer uitersten dan de rest. Mensen als Den Uijl en Aantjes stemmen iemand somber, maar Vredeling was de trots van het fatsoenlijke deel van Nederland.

---

Dit artikel verscheen eerder vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp