De onderhandelingen tussen EU en UK over Brexit zitten muurvast. Niet heel vreemd, zo’n drieënhalve week voor de Duitse verkiezingen.

Dart men al aan het zwartepieten is is ook geen goed teken voor een minzame oplossing, maar dat er geen schot in de zaak komt nu de Duitse verkiezingen zo rustig mogelijk moeten verlopen teneinde de Duitse boot in ieder geval niet te laten schommelen is een heel slecht signaal voor hoe het er in de EU echt voor staat. Verkiezingen in Duitsland zijn kennelijk essentieel voor de manier waarop de EU wordt bestuurd. Dat op zichzelf is al een signaal dat de EU geen federatie beoogt te zijn, maar niets anders is dan een Anschluss bij de Duitse economie.

Dat het vertrek van het UK uit de EU dit gevolg zou hebben werd vorig jaar al voorspeld, en het is veel sneller bewaarheid geworden dan ik voor mogelijk gehouden had.

Merkel gaf vorige week aan dat zowel Brexit als de Franse verkiezingen ( met een sterke performance van Marine le Pen) haar beeld van de toekomst van de EU heeft veranderd. Dat is ernstig genoeg, en dat de onderhandelingen over Brexit er nu op uitdraaien dat men wacht tot in Duitsland de zaakjes zijn geregeld maakt het erger.

Dit maakt een harde Brexit steeds waarschijnlijker, mogelijk zelfs al vóór die Duitse verkiezingsdatum van 24 september. Want als het UK met deuren wil gooien door te zeggen dat de EU eenvoudig niet wìl, dan moet dat voor die 24e. Later is dan minder geloofwaardig, omdat dan de eerste concessies van de EU kunnen worden verwacht.

Geen grote concessies als Merkel overtuigend wint, en daar ziet het nog steeds naar uit. Dat zou de onderhandelingen slechts nodeloos rekken en het UK geen extra pluspunten leveren. Het zou me daarom niet verbazen als het UK over een week of twee gaat drammen om beweging van de zijde van de EU, met als dreiging een volledig afbreken en een keiharde Brexit.

Is dat een slechte zaak? Duidelijkheid is nooit slecht.