De politie in Dresden had de demonstratie van Pegida voor die dag afgelast. Er waren serieuze vermoedens dat er aanslagen waren gepland. En daar hadden we dus precies waar we eerder al bang voor waren. Men laat zich in Duitsland intimideren door de moslim fundamentalisten in plaats van ervoor te zorgen dat er veilig gedemonstreerd kan worden.

Het akelige vermoeden bestaat daarnaast dat de regering van Bondskanselier Merkel te weinig sympathie voor de ouden van dagen heeft, die iedere maandag meeliepen in de Dresdener manifestatie, om de moeite te nemen voor extra politiebewaking te zorgen.

Dat is om twee redenen te betreuren. In de eerste plaats is dit een aanslag op de vrijheid van meningsuiting. Wie door het stof gaat voor bedreigende terroristen werkt mee aan hun bedreiging. Dat is laf en dat is slecht. In de tweede plaats betreft het hier de vrijheid van een mening waar de Bondskanselier het niet mee eens is. Dat is goedkoop, want dat zijn bij uitstek de meningen die je moet verdedigen. Vrijheid voor wat je zelf ook vindt is niet zo moeilijk, maar de Duitse regering had alles horen te doen om een demonstratie door te laten gaan die wettelijk is toegestaan maar waar zij zelf niet enthousiast over kan worden.

Het is duidelijk dat de Europese regeringsleiders, die toen bijeen waren in Parijs, daar geen gebruik van hebben gemaakt om overleg te plegen over een gezamenlijk optreden tegenover potentiële aanslagplegers. Misschien bestaat er ook wel te weinig eensgezindheid op dat punt.

In Brussel en een aantal andere hoofdsteden is bezorgdheid over reacties van autochtonen tegenover de moslimbevolking een urgenter item dan de bestrijding van het moslim fundamentalisme en de geweldsdreiging. Dat lijkt mij een verkeerde prioriteitsstelling. Zoals de afgelopen tijd herhaaldelijk door veel deskundigen is vastgesteld kan uiteindelijk een effectief optreden tegen fundamentalisten alleen verwacht worden van de moslimbevolking zelf. Keert men zich bij de moslims resoluut tegen de criminelen uit eigen kring, dan verwerft men daarmee sympathie bij de autochtone bevolking en dat is de beste bescherming tegen misplaatste reacties van autochtone zijde. Wat de Europese regeringen daar aan kunnen doen is heel alert helpen als vanuit de moslim gemeenschap in concrete gevallen om hulp gevraagd wordt. Om te beginnen door wetten en verdragen aan te passen die dat soort optreden bemoeilijken.

Maar om te doen of we hier ten aanzien van de moslims met een herhaling van de Jodenvervolgingen uit de dertiger jaren te maken hebben is te gek voor woorden. Het zijn niet alleen de bedreigingen en het geweld uit de moslimhoek, die we van de joden nooit hebben meegemaakt in Europa, het is ook het voortgaande antisemitisme bij de niet gewelddadige moslims en hun kinderen, dat een voorwerp van aanhoudende zorg bij Merkel en andere staatshoofden zou horen te zijn. Medelijden met de moslimbevolking is totaal misplaatst. Bescherming door de wet, daar hebben moslims aanspraak op, zoals iedereen die hier woont. Buigen voor een dreiging met geweld is het laatste wat regeringen zouden moeten doen.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp