De peilingen voor de tweede ronde van de Franse presidentsverkiezingen duiden nog steeds op een comfortabele winst voor Emmanuel Macron. Maar Fr2017 is onvoorspelbaar, en om geen risico te nemen beweegt Macron nu merkbaar in de richting van het nationalisme van het FN.

Misschien wordt het nog spannend, waarschijnlijk is dat echter niet. Zoals ik vorige week al schreef, het percentage dat Le Pen zal halen aanstaande zondag is belangrijker dan het al dan niet winnen. Hoe beter het FN scoort, des te groter is de deconfiture van de ‘oude’ Franse politiek. De traditionele rechts-links verhouding ligt al op apegapen nu geen van hun kandidaten de tweede ronde haalde, maar in juli zijn er parlementsverkiezingen die een parlement opleveren dat in principe even lang zal moeten zitten als de toekomstige president. Op dit moment heeft het FN maar twee of drie afgevaardigden in de Assemblée. Een heel goed resultaat zondag zou de kanen van een grotere rol voor het FN sterk doen toenemen.

Op social media doet Marine Le Pen het beter dan verwacht, maar dat zegt weinig:

Een heel goed resultaat is dat meer dan 40% van de stemmers voor Le Pen zou kiezen. Op dit moment zeggen de peilingen dat het 60-40 wordt, maar de eeuwige gordijnbonus voor rechtse kandidaten maakt dat dat mogelijk iets hoger worden zal. Zeker, paradoxaal genoeg, als de Fransen het idee zouden krijgen dat het een gelopen race is. Want het gedachtegoed dat Le Pen aanprijst is een stuk populairder dan haar partij, die door het electoraat nog steeds met achterdocht bezien wordt. Illustratief daarvoor was dat Le Pen tijdelijk haar voorzitterschap van het FN opgaf om zoals zij zelf benadrukte, zich te kunnen presenteren als kandidaat voor àlle Fransen.

Daar werd door de media nauwelijks aandacht aan besteed – tot haar vervanger (terecht) kon worden getackled wegens een uitspraak van 17 jaar geleden. Zeker is dat Marine Le Pen een veelvoud van het percentage van haar vader in 2002 zal halen. Maar daarmee zijn haar kansen dit jaar wel voldoende gekarakteriseerd. De grote kans van MLP zal 2022 pas worden.

Macron heeft gisteren de ongebruikelijke stap gezet voorzichtige kritiek te uiten op de EU, waarvan hij nu roept dat die behoorlijk hervormd dient te worden. Hij spreekt zelfs over een Frexit als Brussel het niet beter gaat doen. Juist van een overtuigde eurofiel als Macron verwacht je dat niet, en dat gaat hem stemmen opleveren. Zondag dan, want de teleurstelling over zijn daden legt ook een hypotheek op zijn politieke toekomst. Herinner u het doel van Le Pen (2022).

Gaat Macron leveren? Dat is een kansloos parcours. De EU is al teveel gericht op de Franse belangen, dat zal eerder minder dan meer worden als men op termijn de EU bij elkaar houden wil. Het komende decennium zal mogelijk inderdaad worden gekenmerkt door spanningen tussen Franse verwachtingen en Brussels realisme. Het zou zelfs waarlijk kunnen leiden tot een Frexit, wat ook het einde van de EU zoals we die kennen zou betekenen. Maar waarschijnlijk is dat niet. Als de EU gaat hervormen zal men dat in Frankrijk eerder voelen als ingaand tegen de eigen belangen dan als vooruitgang. Het is juist die spanning die de toekomst van de EU voorspelbaar maakt. Het kan niet blijven duren, men zal iets moeten doen. Maar elke beweging veroorzaakt grote barsten die irreparabel zijn. Het is de ultieme conclusie van een EU-politiek die onhoudbaar is.