Het AD meldde gisteren dat steeds meer afgewezen asielzoekers in de illegaliteit verdwijnen. Wat gaat daar uit komen? Asiel biedt nog weinig goeds. Voor hen niet, voor ons niet.

Steeds meer afgewezen asielzoekers die in de illegaliteit verdwijnen. Maar geen mens was ooit illegaal, toch? Op lange termijn – mits deze mensen maar lang genoeg uit handen van opsporingsinstanties weten te blijven – zal er wel weer een vervolgpardon worden opgetuigd. Je weet het niet, maar je verwacht het wèl.

Dat de regering geen extra geld uit wilde geven aan het retourneren van gelukszoekers
uit Albanië en Marokko (hoewel iedereen daar toch zo ongeveer recht op familiehereniging moet kunnen doen gelden?) is logisch. Desondanks, de enige goede manier om dat aan te pakken is het voorkomen dat ze ons land/de EU binnenlopen. En die conclusie heeft niemand willen trekken. Zodat deze mensen zonder verdere ondersteuning van staatswege – in landen van herkomst evenmin bestaand – bij AZC’s buiten de deur werden gezet in de hoop dat ze langzamerhand wel zuidwaarts terug zouden gaan dwalen.

In de hoop is hier de magische formule van Dijkhoff – een vorm van Na mij de zondvloed zoals je die maar zelden zo duidelijk ziet – als je kijken wilt.

Maar bij gebrek aan grenscontrole weet niemand nu waar die mensen zijn gebleven of hoeveel er daadwerkelijk vertrokken. Er zit er een aantal in Groningen in de opvang voor uitgeprocedeerden – die er hilarisch genoeg niet erg blij mee zijn:

,,En daar werden we niet gelukkig van. Het zijn mensen die geen perspectief op een verblijf in Nederland hebben’

Er daagt hier iets van begrip, maar enfin. Niets beter dan de dagelijkse praktijk om de bezwaren van mensen die begrijpen hoe andere mensen in elkaar steken te leren waarderen. Niet dat je dat tegen je vrienden en kennissen zou durven vertellen natuurlijk. Het zijn de PVV-stemmers van over vier jaar, maar er over praten durven ze nauwelijks.

Dat mogelijke toekomstige pardon waar ik iets over zei? Dat wordt voorbereid. Kretologie van de GGD zoals hieronder ondersteunt dat. Besmettelijke ziekten? Anders dan die ze bij binnenkomst bleken te hebben en waarvoor ze al zijn behandeld? In Nederland is dat echt een verwaarloosbaar risico. Cholera etcetera is echt iets van de 19e eeuw.

Afgewezen asielzoekers die illegaal in Nederland verblijven, leiden een bestaan in de schaduw. Zij komen bijvoorbeeld niet in aanmerking voor reguliere gezondheidszorg. GGD Nederland waarschuwde eerder dat dat een risico kan zijn bij besmettelijke ziekten.

De cijfers zien er niet goed uit:

Waar in heel 2016 8.000 afgewezen asielzoekers ‘zonder toezicht’ vertrokken, staat dat aantal na de eerste twee maanden van 2017 al op 2.000. Het aantal asielzoekers dat vrijwillig is vertrokken en waarvan bekend is dat ze Nederland daadwerkelijk hebben verlaten, is fors gedaald: van 6.700 in heel 2016, naar 660 in de eerste twee maanden van dit jaar. Opvangorganisaties zeggen de afgelopen tijd meer afgewezen asielzoekers uit landen als Albanië en Marokko aan de deur te krijgen.

Al deze cijfers maken een paar zaken duidelijk, en ten overvloede: mensen die eenmaal binnengekomen zijn, kun je vrijwel niet buiten krijgen. Zowel internationale verdragen die het bemoeilijken als landen van herkomst die blij zijn overtollig volk te kunnen dumpen werken niet mee, en pogingen deze asielmigranten terug te sturen lijkt een zinloos parcours te zijn geworden. Die verdragen zul je moeten proberen aan te passen, en die landen lijken te smeken op sancties die voldoende pijn doen om medewerking af te dwingen.

Maar aangezien dat allemaal niet de wortel van het probleem is, moeten gewoon eerst de grenzen dicht. Wie dat weigert maakt zichzelf medeplichtig. Ingewikkeld is het niet, en aangezien zelfs bij Angela Merkel het besef doorgedrongen lijkt dat de wereld groter is dan Duitsland opvangen kan wordt het de hoogste tijd er serieus werk van te maken. Maar de komende regering lijkt zich evenmin als de huidige veel te zullen aantrekken van wat nodig is. Alleen registreren en ooit aangifte doen tegen de schuldigen kan op dit moment nog.