USA2016 – Dat wordt weer vier jaar niks
Ik heb vannacht niet gekeken naar het derde USA2016 debat in de VS. De vorige twee keren wel, maar intussen geloof ik het wel. Ik heb wat hoogtepunten gezien vanochtend op mijn computer.
Clinton debatteerde beter en had zich beter voorbereid. Trump liet zich verleiden om stomme dingen te zeggen, zoals dat hij nog wel zal bekijken of hij de uitslag straks zal accepteren. Hij kent gewoon de kunstjes niet die politici in zulke gevallen toepassen. Wat hij had moeten zeggen tegen de gespreksleider is: kijk mijnheer, dit is nu weer een goed voorbeeld van de manier waarop de media zich gedragen. Hoe komt U erbij om mij zo’n vraag te stellen, dat is toch manipuleren? Maar hij loopt dan in die val en daar wordt dan achteraf de boter uit gebraden.
Ik hoorde een verslaggever serieus zeggen dat je nu niet weet wat er na de verkiezingen gaat gebeuren. Wat zou er kunnen gebeuren? Denken ze soms dat het platte land in de Midwest in opstand zal komen? Dat cowboys hun geweren pakken, op hun paarden klimmen en naar Washington rijden? Dat is toch onzin?
Het is duidelijk wie van de twee het ’t beste doet op de TV, zoals even duidelijk is dat dit niet betekent dat we in haar te maken hebben met een geschikte kandidaat voor het presidentschap. Het is droevig, maar het is dit keer niet anders. We hebben eerder debatten meegemaakt waar door manipulatie van de media, gevolgd door fraude bij de verkiezingen de meest geschikte kandidaat verloor. Dat was het debat bij de verkiezingen van 1960 tussen Kennedy en Nixon, dat gevolgd werd door grootscheepse fraude bij de verkiezingen in Chicago. Nixon heeft toen ter wille van de rust in Amerika de uitslag niet aangevochten en dat was keurig van hem.
Kennedy was veel populairder dan Clinton ooit zal worden, maar als je daardoor heen kijkt en ziet wat hij gepresteerd heeft was dat droevig, op dezelfde manier waarop je dat straks van Clinton kunt verwachten. The invasie op Cuba, zijn ontmoeting met Chroetsjov in Wenen, waar hij van de tafel werd geveegd, de muur in Berlijn die hij de Russen liet bouwen in strijd met de verdragen tussen de geallieerden.
Nixon werd in 1968 president en die deed het uitstekend. Hij maakte een einde aan de Vietnam oorlog, hij regelde de relaties met China en redde Israël in de Yom Kippoer oorlog, door persoonlijk in te grijpen en een airlift met dringend benodigde wapens te organiseren.
Bij de pers is Nixon nooit populair geworden en bij de media kon Kennedy niet stuk, maar als je vergelijkt wat die twee als president hebben gedaan, komt Nixon er heel veel beter uit.
Dit artikel verscheen vandaag ook op het Blog van Toon Kasdorp
Het is inderdaad weer twee keer niks daar in de VS. Maar is het wel ooit anders geweest in de afgelopen halve eeuw? Nixon heeft een paar dingen goed gedaan, maar was natuurlijk ook een grote boef. Het probleem met de VS is dat het systeem zo door en door verrot is, dat je per definitie geen goede kandidaat overhoudt in de tweestrijd tussen Democraten en Republikeinen. Op de weg naar de top vindt een dusdanige selectie plaats door de mensen die echt aan de touwtjes trekken dat een goede kandidaat, die de belangen van het volk en het land zou vertegenwoordigen, absoluut niet door de ballotage komt. De multinationals, de banken, de wapenindustrie etc, die maken in de VS de dienst uit. Presidenten zijn niet meer dan de marionetten van deze belangengroepen en de bevolking heeft het nakijken. De democratie is in de VS al decennia zo dood als een Dodo. In Europa gaat het in rap tempo dezelfde kant op, ook daar is de politieke mainstream gewoon de belangenbehartiger van het grote geld geworden.