Als de WHO wereldwijd de coördinatie krijgt over een allesomvattend pandemieverdrag, zonder dat ernstige weeffouten in huidige volksgezondheidsbeleid worden opgelost, is de gezondheid van mensen niet langer gegarandeerd.

In een persbericht laat de Raad van Europa op 3 maart 2022 weten dat ze toestemming geeft te starten met onderhandelen over een internationaal verdrag waarin pandemiepreventie, -paraatheid en -respons zal worden geregeld onder coördinatie van de World Health Organization (WHO) vanaf 2024. Daarnaast heeft de Raad eveneens besloten te gaan onderhandelen over aanvullende wijzigingen van de Internationale Gezondheidsregeling.

Olivier Véran, Frans minister van Solidariteit en Volksgezondheid verklaarde in een statement:

“COVID-19 heeft duidelijk gemaakt hoe belangrijk internationale samenwerking is bij de bestrijding van mondiale bedreigingen voor de volksgezondheid. Dit nieuwe internationale instrument is essentieel om beter te kunnen reageren op een nieuwe pandemie. De internationale gemeenschap moet de handen ineenslaan om te zorgen voor gelijke toegang tot vaccins en geneesmiddelen, tijdige uitwisseling van gegevens en informatie waarborgen en zich buigen over de verbanden tussen de gezondheid van mens, dier en milieu.”

One-fits-all

Is het wel zo dat de volksgezondheid te lijden had onder een gebrek aan internationale samenwerking en zo ja, was dat in alle landen zo? Is het aan te raden om in elk land ter wereld een ‘one-fits-all’ model toe te passen gezien de omstandigheden binnen en tussen landen gigantisch van elkaar (kunnen) verschillen?

Levert een ‘one-fits-all’ aanpak wel meer voor- dan nadelen op, gezien we met circa 8 miljard verschillende mensen op aarde zijn die op het gebied van gezondheid allemaal een andere uitgangspositie hebben? En iedereen nu al op zijn klompen aanvoelt dat wanneer gekozen wordt voor ‘iedereen dezelfde medische behandeling in tijden van crisis’ dat hoogstwaarschijnlijk meer schade en/of doden zal opleveren, dan gezondheidswinst.

Een voorbeeld dat deze conclusie ondersteunt is dat medicijnen vooral op mannen worden getest en algemeen bekend is dat een vrouwelijk lichaam veelal anders reageert op dezelfde medicijnen. Zo zal een gezond lichaam ook anders reageren op een en hetzelfde vaccin dan een (meervoudig) chronisch ziek lichaam.

Maar ook is bijvoorbeeld bekend dat hoe donkerder iemands huidskleur, hoe minder makkelijk iemand vitamine D aanmaakt. Dat de etniciteit van mensen dus ook een rol speelt op de effectiviteit van een behandeling, klinkt logisch. De sociaal-economische status van mensen valt tevens niet te onderschatten op de effectiviteit van een medische behandeling.

En in hoeverre is het raadzaam om een compleet gezond iemand een onbekend gezondheidsrisico te laten aangaan door een medische behandeling te verplichten, terwijl het gezondheidsrisico voor de totale groep mogelijk juist kleiner is als een volkomen gezond iemand juist geen behandeling krijgt?

Multiple Chemical Sensitivity
Daarnaast lijkt er na meer dan twee jaar corona‘pandemie’ nog steeds geen land ter wereld dat rekening houdt met mensen die gevoelig zijn voor chemische stoffen, terwijl medicijnen en vaccins juist samengesteld zijn uit chemische stoffen. Maar ook zeep, mondkapjes en andere producten waarin chemische stoffen verwerkt zijn, zijn ver van voor de hand liggend voor iemand die allergisch reageert op chemische stoffen. Terwijl mogelijk circa 25 procent van de wereldbevolking (onbewust) gevoelig is voor chemische stoffen, waarbij blootstelling kan leiden tot chronische aandoeningen tot de dood aan toe.

Als je op de werkvloer strenge regels stelt ten aanzien van werken met gevaarlijke stoffen, maar deze overboord gooit zodra je iedereen een medicijn en/of vaccin wilt opdringen onder het mom van ‘pandemie’, ben je gewoonweg als overheid en/of welke instantie dan ook ongeloofwaardig!

Het kan niet zo zijn dat de Gezondheidsraad, het Europees Parlement, de WHO en andere mondiale gezondheidsinstanties om de hete brij heen blijven draaien omdat het beeld van Multiple Chemical Sensitivity (MCS) diffuus is. Gezien de gigantische hoeveelheid aan chemische stoffen die onderdeel zijn geworden van ons leven en het feit dat niet elk lichaam hetzelfde reageert, is het niet vreemd dat het ziektebeeld en de ernst uiteenlopend zijn.

Het kan niet zo zijn dat mensen die te maken hebben met MCS niet alleen gedegradeerd zijn tot tweederangsburgers, maar zelfs geofferd worden, zodat officiële instanties, die óók hen behoren te beschermen, niet hoeven af te wijken van hun ‘test- en prikreligie’, terwijl ze geen enkele moeite hebben om farma-lobbyisten te ontvangen, maar zuchten bij hun plicht élk individu van de bevolking op een adequate manier te vertegenwoordigen.

Russische roulette
De Covid-19 uitgeroepen pandemie heeft ons hard met de neus op de feiten gedrukt dat een vaccin bij bepaalde erfelijkheden en aandoeningen mogelijk onwenselijk is en het niet met zekerheid te stellen valt wie met bijvoorbeeld bepaalde erfelijkheden, hart- en vaatziekten en auto-immuunziekten wel of geen vaccin kan hebben. Zo worden mensen vanuit (mondiaal) overheidsbeleid gedwongen tot Russische roulette, terwijl ze niet weten of ze morgen nog gezond zijn of ze er überhaupt dan nog wel zijn.

Het kan toch niet zo zijn dat een pandemiesituatie leidt tot een realiteit waarin we bewust mensenlevens offeren, waarbij de meest gezonde mensen gedwongen worden tot het grootste gezondheidsrisico vanwege een gedwongen medische behandeling, om mensen met een reeds veel kortere levensverwachting iets langer te laten leven?

Waar haalden overheden afgelopen twee jaar het gore lef vandaan om hier voor God te spelen en daardoor gezonde mensen onnodig te slachtofferen? En nu willen landen wereldwijd het mandaat om God te spelen overdragen aan de WHO? Dergelijk beleid voeren is regelrecht humanicide, het bewust in gevaar brengen c.q. ombrengen van mensen (op grote schaal) door (medische) handelingen waarvan je al op voorhand weet dat deze voor een significante groep gevaarlijker zijn dan deze handelingen na te laten.

Verkapte vaccinatieplicht
Zo ook stelt de verlenging van de EU-verordening die een indirecte test- c.q. vaccinatieplicht regelt mensen met specifieke gezondheidskenmerken, zoals hier eerder genoemd, onnodig bloot aan gezondheidsrisico’s die makkelijk vermeden kunnen worden als deze plicht er niet is, zonder dat andere mensen daarbij een verhoogd gezondheidsrisico lopen.

Niet alleen volwassenen worden aan de gezondheidsrisico’s van deze zeer bedenkelijke verkapte verplichting blootgesteld, maar vanaf 1 juli van dit jaar zal dit gelden voor iedereen van 12 jaar en ouder. Feedback op de verlenging en uitbreiding van deze verordening kunnen alle EU-onderdanen nog geven tot en met 8 april aanstaande.

Dat schaalvergroting voordelen kan hebben, zal niemand tegenspreken. Dat technologische vernieuwing op allerlei vlakken onze overlevingskansen heeft vergroot, zal door velen ook beaamd worden. Echter dat we hierdoor nu naar het hele andere uiterste doorslaan waardoor die schaalvergroting en technologisering van onze maatschappij dusdanig wordt ingezet dat dit zal leiden tot het aanbrengen van veel onnodige en vermijdbare schade aan mensen, tot zelfs de dood aan toe, is barbaars.

Medicatiefouten derde doodsoorzaak
Uit een onderzoek in 2018 van Patiëntenfederatie NPCF onder circa 10.000 mensen kwam naar voren dat in 38 procent van de gevallen wel eens wat mis gaat in de zorg. Van die gevallen waarbij er wat misgaat, gaat het in 36 procent van de gevallen om het stellen van een foute diagnose en in 35 procent van de gevallen om medicatiefouten. In 41 procent van de gevallen werden fouten gemaakt in het ziekenhuis en in 29 procent van de gevallen bij de huisartsenpraktijk.

In de top drie van doodsoorzaken in Nederland staan medicatiefouten op plaats drie. In 2019 wist de KRO-NRCV te melden dat per jaar 27.000 mensen in het ziekenhuis belanden door verkeerd medicijngebruik, waarvan een groot aantal ook overlijdt.

De Deense arts en medisch onderzoeker Peter Gøtzsche schreef er in 2013 reeds een boek over dat hij onderbouwde met 900 referenties: “Deadly medicines and organised crime: how Big Pharma has corrupted healthcare.” In het artikel “Our prescription drugs kill us in large numbers” dat hij schreef naar aanleiding van het boek stelt hij onder meer dat:

• Voorgeschreven medicatie de derde doodsoorzaak is na hartziekten en kanker in zowel de Verenigde Staten (VS) als Europa;

• Circa 100.000 mensen in de VS jaarlijks sterven aan medicijngebruik, ondanks correcte inname;

• Nog eens 100.000 mensen in de VS jaarlijks sterven omwille van medicatiefouten zoals een te hoge dosis of medicijngebruik ondanks contra-indicaties;

• De medicijnagentschappen steunen op oplossingen die niet waar te maken zijn en het onrealistisch is er vanuit te gaan dat artsen van elk medicijn álles weten;

• De wet- en regelgeving in relatie tot medicatie ontoereikend is waardoor vervalsing van wetenschappelijk bewijs rond medicatie, omkoping van artsen, misleidende medicijnmarketing niet wordt voorkomen;

• Mensen minder medicijnen dienen te gebruiken, beter de bijsluiters dienen te lezen en onafhankelijke voorlichting over voorgeschreven medicijnen beter gegarandeerd dient te worden.

Medicijnepidemie
Hij spreekt van een ‘medicijnepidemie’ waarbij politici deze ter bestrijding vaak nog erger maken dan deze al was, omdat ze onder druk staan van Big Pharma lobbyisten. Daarentegen blijkt uit opiniepeilingen onder de bevolking dat zij juist een minimaal vertrouwen hebben in de farmaceutische industrie. Vergeleken met andere sectoren categoriseert Gøtzsche de farma-industrie als grootste oplichter, die meer dan drie keer zoveel (matig) ernstige wetsovertredingen begaat en dit doorheen de tijd steeds erger wordt, simpelweg omdat ‘misdaad loont’.

Vaccinatiecampagne-effect op sterftecijfers
Voordat de eerste lockdown op 16 maart 2020 inging was er dat jaar helemaal geen sprake van oversterfte (CBS) in Nederland ten opzichte van voorgaande jaren. Vervolgens liep de sterfte tijdens die lockdown in Nederland opmerkelijk hoog op, om vervolgens direct na de lockdown weer vergelijkbaar te zijn met voorgaande jaren.

Uiteindelijk stierven er meer mensen in 2020 dan de jaren ervoor, maar of die sterfte daadwerkelijk uitzonderlijk is valt te betwijfelen, gezien alle babyboomers sinds dat jaar 65 jaar of ouder zijn; de sterftekans in Nederland vanaf 60 jaar significant toeneemt; de Nederlandse bevolking gemiddeld ongezonder wordt; weliswaar langer leeft, maar wel ongezonder en de gemiddelde levensverwachting van de babyboomgeneratie rond 72 jaar ligt, terwijl deze generatie in omvang een groot aandeel in de bevolkingssamenstelling inneemt.

Op 6 januari 2021 werd dan het eerste vaccin in Nederland gezet en vervolgens het overgrote deel van de Nederlandse bevolking gevaccineerd. Ondanks die vaccinatiecampagne in 2021 stierven er dat jaar toch nog meer mensen dan in 2020. Niet veel meer, maar dus ook niet minder. Het sterftetotaal van de eerste 9 weken in 2022 ligt ook hoger dan in 2020, maar wel weer lager ten opzichte van de jaren 2015, 2017 en 2018.

Op basis van de sterftecijfers per leeftijdsgroep, valt op dat alleen voor de groep 80 jaar en ouder de sterfte in 2021 ten opzichte van 2020 verwaarloosbaar klein is afgenomen. Zo klein, dat een eventuele effectiviteit van een vaccin hier niet mee te bewijzen valt. Het kan ook gewoonweg komen omdat daarvoor een grotere groep 80-plussers is gestorven, waardoor een tijdelijke stabilisatie plaatsvindt.

Het sterftetotaal voor de groep jonger dan 80 jaar ligt in 2021 ten opzichte van 2020 in ieder geval hoger. Is die hogere sterfte onder deze jongere groep zorgelijk? Ook daar kan je kanttekeningen bij plaatsen. Immers voor 2017 stierven er in de groep van 0 tot 65 jaar per 100.000 meer mensen dan in 2021. Alleen voor de groep 65 tot 80 jaar moet je terug naar de jaren 1995, 1996 en 1999 om een sterftecijfer te vinden dat per 100.000 mensen voor die groep hoger ligt dan in 2021.

Nederlandse sterftecijfers in internationaal perspectief
Hoe verhouden deze data zich tot sterftecijfers in andere landen? Daar valt eigenlijk geen pijl op te trekken, omdat landen op verschillende wijze en op basis van verschillende definities hebben gemeten. Bij vergelijken verval je dan al gauw in een situatie waarin je appelen en peren aan het vergelijken bent. De verwachting is dat in landen met een vergelijkbare bevolkingssamenstelling op uiteenlopende gebieden en een soortgelijk coronabeleid, de resultaten vergelijkbaar waren geweest. Dat zullen we echter nooit echt zeker weten.

Vervolgaanpak
Hoe nu dan verder? Voor de Nederlandse situatie zijn er geen data die onderbouwen dat het coronavaccinatieprogramma geleid heeft tot minder zieken noch doden. Wat de voordelen zijn geweest van de andere coronamaatregelen, is niet waterdicht te onderbouwen, want maatregelen als lockdowns of mensen langdurig onderwerpen aan allerlei maatregelen die hun natuurlijke leefpatroon doorbreken hebben ook duidelijk negatieve gevolgen op de gezondheid, ook al zijn deze niet gemeten.

Je kan niet stellen dat de coronamaatregelen positief bijdroegen, als je verzaakt de vele andere gevolgen die deze maatregelen persoonlijk en maatschappelijk teweeg brachten niet eens te meten. Het is echter niet voor niets dat een heleboel mensen geagiteerd reageren als je nu nog het woord ‘corona’ in de mond neemt. Het doet vermoeden dat er te lang te veel van mensen is gevraagd! Het is dan ook zeer bedenkelijk dat al deze maatregelen nog steeds in Kuipers’ gereedschapskist blijven zitten en mensen die om medische redenen niet kunnen testen noch vaccineren, dankzij de verlenging van de EU verordening, nog minstens een jaar de mogelijkheid wordt ontnomen om af te reizen naar familie in het buitenland, zonder dat ze hun eigen gezondheid in gevaar brengen.

Als Nederland en de Europese Unie (EU) denken dat mensen die niet getest noch gevaccineerd kunnen worden om gezondheidsredenen, voor de bus gaan springen om een medische handeling te ondergaan die gevaarlijk voor hen is, onder het mom van ‘vrij reizen’, dan zijn ze overduidelijk gek geworden en kunnen we de EU beter afschaffen.

Dat de ‘Tijdelijke wet maatregelen Covid-19’ nog steeds niet van tafel is, Corona een A-status heeft gekregen ondanks een overlevingskans van circa 99 procent en de PCR test in de zomer van 2021 is gewijzigd, zodat deze ook op influenza A en B test, zonder dat dat met de bevolking is gecommuniceerd, maakt de Nederlandse overheid onbetrouwbaar. Uit het testresultaat van de de gewijzigde test valt ook niet af te lezen op welk virus je dan positief test.

Steeds meer mensen, zowel voor- als tegenstanders van maatregelen, hebben het gevoel dat de overheid hun gezondheid niet serieus neemt. Na ruim 2 jaar mag je ook van deze overheid verwachten dat zij een brug slaat tussen beide groepen en begrip voor elkaar vraagt, want voor sommige mensen zijn deze maatregelen mogelijk effectief, maar voor andere mensen hun gezondheid juist ronduit gevaarlijk.

Een van deze groepen simpelweg slachtofferen voor de andere is geen optie. Als dat het beleid is dat de Nederlandse overheid verkiest te voeren, dan moeten we per direct ophouden dit nog een samenleving te noemen. Samenleven is immers niet dat de een wordt opgegeven op basis van de pretentie van in dit geval de overheid, die wel even gaat bepalen wie wel en geen recht heeft op leven. Als dat zo is, heeft zij begin 2020 aan een deel van de bevolking de oorlog verklaard!

Op basis van de huidige realiteit waarin mogelijk positieve effecten van coronavaccinatie niet aantoonbaar zijn, is het des te meer hoog tijd er alles aan te doen om welke vorm van vaccinatieschade dan ook verder te voorkomen en daarmee het vaccineren en boosteren te beëindigen in alle gevallen dat (er een redelijk vermoedelijk is) dat het leidt tot meer gezondheidsschade dan -winst.

Carte blanche voor Big Pharma
Daarnaast zijn de onderhandelingen over een internationaal verdrag waarin pandemiepreventie, -paraatheid en -respons wordt geregeld op dit moment voorbarig. Al minstens een decennium, mogelijk zelfs langer, is bekend dat medicatiefouten de derde doodsoorzaak zijn in de VS en Europa.

Al die tijd hebben beide continenten geen blijk gegeven van de ernst van dit gegeven. Sterker nog, ze hebben tijdens de door de WHO uitgeroepen coronapandemie Big Pharma carte blanche gegeven: lucratieve winsten op basis van gegarandeerde afname tegen nul procent risico voor de producenten. Dergelijk contractueel recept biedt alle ruimte om geen enkele ethiek meer aan de dag te leggen bij het produceren van vaccins. Een zéér zorgelijke ontwikkeling!

Ethische aanpak
Voordat hier sprake kan zijn van enige machtsoverdracht omtrent de volksgezondheid naar de WHO die de gezondheid van 8 miljard mensen raakt, dienen eerst minstens de volgende zaken op ethische wijze uit de wereld te worden geholpen:

• Een gedifferentieerde pandemie-aanpak rond preventie, paraatheid en respons die de individuele gezondheidstoestand van 8 miljard mensen in ieder geval niet verslechterd, dient gegarandeerd te worden, ook als de coördinatie wordt overgedragen naar de WHO;

• Landen dienen wereldwijd aan de slag te gaan met het verminderen en voorkomen van medicatiefouten die blijvende nadelige gezondheidseffecten teweegbrengen, tot de dood aan toe;

• Landen dienen onafhankelijke voorlichting omtrent medicijngebruik te garanderen, alsook prioriteit te geven aan preventieve gezondheidszorg die voorkomt dat mensen überhaupt medicijnen en/of vaccins nodig hebben;

• De farmaceutische lobbyist dient zowel uit de spreekkamers van artsen te verdwijnen, bestuurskamers van ziekenhuisdirecteuren alsook werkkamers van politici. Zo ook heeft de politicus niets te zoeken in de dokterskamer als die zich houdt aan zijn afgelegde eed;

• Elke vorm van farmaceutische corruptie dient bij wet niet langer lonend te zijn en bestraft te worden;

• De besluitvorming omtrent een medische behandeling dient bij wet gegarandeerd toegekend te zijn aan het individu zelf of een wettelijk vertegenwoordiger als hij niet (langer) bij machte is. Niemand anders dan het individu zelf dient het recht te hebben te bepalen welk (gezondheids)risico hij neemt. Te allen tijde zijn er maatregelen te treffen die de lichamelijke integriteit in stand houden, zonder dat iemand anders daardoor een hoger gezondheidsrisico loopt. Door die lichamelijke integriteit zonder voorbehoud te respecteren garandeer je jezelf als samenleving ook dat je niemand onnodig in gezondheidsgevaar brengt. Dit waarborgen vergroot bovendien de kans dat er minder foute diagnoses worden gesteld.

Daarnaast dient het uitgangspunt bij de totstandkoming van een internationaal volksgezondheidskader te zijn dat zo min mogelijk wordt ingegrepen in de persoonlijke levenssfeer van mensen en het middel nooit erger mag zijn dan de kwaal. Over dat laatste wordt openlijk wereldwijd getwijfeld ten aanzien van het gevoerde coronabeleid van afgelopen twee jaar.

Centrale versus gedecentraliseerde coördinatie
Pas als deze actiepunten zijn beantwoord en geborgd, kan nagedacht worden over hoe en door wie de pandemiepreventie, -paraatheid en -respons gecoördineerd gaat worden. Coördinatie om uniforme en volledige dataverzameling te garanderen kan bijvoorbeeld in een crisissituatie wenselijk zijn.

Maar of het wenselijk is dat alles centraal gecoördineerd dient te worden is maar de vraag. Gezien een pandemie gemiddeld maar om de 100 jaar voorkomt, is er voldoende tijd om eerst al deze vragen te beantwoorden die al jaren zijn blijven liggen. Als overheden en/of de WHO uitgaan van de aanname dat we binnen de kortste keer weer te maken krijgen met een pandemie, dan dienen we ons de vraag te stellen wat zij meer weten dan zij communiceren.

Een frequente ‘pandemie’ is namelijk alleen mogelijk als sprake is van terugkerende biolab-ongevallen, maar dan is er iets ernstigs mis met de structurele veiligheid van deze labs en/of wanneer er sprake is van bioterrorisme. In dat laatste geval volstaat een pandemieverdrag zeker niet.

Essentieel vertrouwen
In beide gevallen dient de Nederlandse overheid dan niet langer om de hete brij heen te draaien, gezien dat bij een geïnformeerde bevolking alleen maar averechts werkt en daarmee het vertrouwen onder de bevolking naar de overheid toe alleen maar verder wordt ondermijnd. Als de overheid door gaat op het ingeslagen pad, dan is dat vragen om problemen, want mensen gaan zich niet vrijwillig ziek laten maken. Dan is een existentiële grens bereikt!

---

Dit artikel verscheen eerder op de Groningerkrant.nl

Meer artikelen van Vicki van Lommel vindt u hier.

U kunt Vicki van Lommel financieel steunen via Free People Media.