Als het waar zou zijn, dat de meerderheid van de Marokkanen goed geïntegreerd is, werk heeft en positief staat tegenover de Nederlandse omgeving, zoals men bij de PvdA zo vaak kan horen, dan zou het op de weg van die meerderheid liggen om wat te doen aan de criminele elementen in de eigen omgeving.

Waarom horen we nooit van een imam die optreedt tegen potenrammers of die ingrijpt als hele schoolklassen antisemitische leuzen roepen? Waarom doen al die goedwillende Marokkanen dan niets of niets waarneembaars? Waarom lopen er wel duizenden mee in akelige optochten die steun betuigen aan moordaanslagen en andere misdrijven, zonder dat daar vanwege de goedwillende Marokkanen iets tegenover wordt gesteld?

Het conflict tussen de ‘Marokkaanse’ straatjongens en de rest van de samenleving moet teruggebracht tot normale proporties: ‘Haal het stempel “typisch Marokkaans” eraf. Tegelijkertijd moeten we focussen op de voorkant van het probleem, niet op de achterkant zoals we nu al jaren doen.’ Aan de voorkant bevinden zich de jongens die zich (nog) niet inlaten met criminaliteit, maar wel rondhangen op straat. Degenen aan de achterkant, die crimineel zijn, krijgen momenteel alle aandacht van hulpverleners, politie en justitie. De criminele jongens moeten – hier is Jan Dirk de Jong aan het woord, een promovendus– steviger worden aangepakt:

‘Je moet ze in de smiezen houden, snel ingrijpen, snel berechten en écht straffen. Dus niet met een lullig taakstrafje. Het moet duidelijk zijn voor de andere jongens: misdaad loont niet.’

Ik zou misschien eerst de dissertatie zelf moeten lezen voor ik op deze stellingname van De Jong reageer, maar ik heb al zo veel van dat soort beschouwingen gelezen.

‘Het heeft niets met de Marokkaanse cultuur te maken, zegt hij, het is een gevolg van de straatcultuur. In Barcelona, Oslo en in de VS heb je dezelfde problemen met Chilenen, Pakistanen en Koreanen, dus om hier over Marokkanen te spreken gaat niet aan.‘

Zoiets vind ik dan vermoeiend. What’s in a name? that which we call a rose by any other name would smell as sweet. En inderdaad het gaat niet om een cultuur uit het Rifgebergte, of een andere plek in Marokko. Het is een cultuur die je overal aantreft waar de islam de overhand heeft, ook in Pakistan en in de moslim wijken in Leeds of in Oslo, waar Pakistanen in de meerderheid zijn.

Van problemen met Koreanen in de VS is maar heel kort sprake geweest. Toen ze net in de VS waren gearriveerd en in de zwarte wijken woonden in de grote steden, omdat dat alles was wat ze konden betalen. Daar werden ze gediscrimineerd en verdedigden ze zich. Zodra ze konden zijn ze er vertrokken en de zwarten hebben in hun eigen getto’s intussen al lang weer het geweldsmonopolie. Om die Koreanen met criminele Marokkaanse jongeren in Amsterdam West of met Antillianen in de Bijlmer te vergelijken lijkt me, met permissie, onzin.

Dat de Marokkanen waar De Jong het over heeft in Nederland geboren zijn en een Nederlands paspoort hebben zal wel waar zijn maar het helpt niet. Het is een identificeerbaar soort jongeren dat crimineel groepsgedrag vertoont en of je ze nu Marokkanen noemt of straatjongens met een Noord Afrikaanse uiterlijk, dat maakt allemaal niets uit.

Voor het overige heeft hij gelijk dat je dat groepsgedrag moet zien te beïnvloeden op punten waar dat het meeste resultaat belooft. Als daar wetten in de weg staan dan is het een kwestie van prioriteiten. Willen we vrede houden in dit land of zijn we zo gehecht aan onze wetten dat ook vrede daar voor wijken moet?

——————————————————————————————

Vandaag ook verschenen op het Blog van Toon Kasdorp