Aansprakelijkheden
Jaren geleden vond de jaarvergadering van de Orde van Advocaten plaats in het arrondissement Roermond. Een van de onderwerpen op de agenda was de aansprakelijkheidsverzekering voor advocaten.
Men vond de bedragen waarvoor we verzekerd waren in het algemeen te laag en er is toen ook besloten een hoger minimum bedrag voor te schrijven. Ik meen dat ik toen de enige was die daar niet voor heb gestemd, niet omdat ik die hogere verzekeringspremie niet betalen kon, maar omdat ik vrij zeker wist wat het gevolg zou zijn. Cliënten spreken hun advocaat niet graag aan. Ze hebben een vertrouwensrelatie met hem, als het goed is. Als de schade bij een verloren proces groot is en de verzekering dekt hem niet, dan gaan ze niet zo vlug procederen tegen de advocaat die hun zaak niet heeft gewonnen[1].
Kantoren waren toen nog een stuk kleiner en bij de advocaten zelf viel minder te halen dan tegenwoordig. Echt nodig was dat verhoogde verzekerde bedrag dus in de meeste gevallen niet. Heb je eenmaal wel een hoge verzekering dan wordt het voor de cliënt de moeite waard om je aan te spreken en hij denkt ook vlugger, de advocaat hoeft het toch niet zelf te betalen, dus wat maakt het uit. Voor je het weet, herinner ik me nog dat ik zei, hebben we hier Amerikaanse toestanden. Mijn argumentatie sloeg niet erg aan, het besluit is wel genomen.
De hogere verzekerde bedragen waren op dat moment nog niet zo duur, maar toen de verzekering vaker uit moest keren gingen ook de premies vlug omhoog, precies zoals te verwachten was.
In de VS wordt de civiele aansprakelijkheid gebruikt om artsen en andere professionals bij de les te houden. Men vindt dat effectiever dan het tuchtrecht en dat is het waarschijnlijk ook. Maar men kent in de VS naast vergoedingen van de werkelijke schade ook punitive awards en die kunnen erg hoog oplopen. Punitive awards van honderden miljoenen kwamen op een gegeven moment daadwerkelijk voor.
Dat systeem is intussen bezig zich zelf te corrigeren, de rechtspraak heeft een aantal van die schadevergoedingen als excessief bestempeld, maar het zou erg verstandig zijn om hier wettelijke maatregelen te nemen. Dan weet iedereen waar hij aan toe is. Ook de verzekeringsmaatschappijen hebben de laatste jaren gepleit voor ’caps’ op de schadevergoedingen. Ook voor hen werden de risico’s van het systeem te mal.
- Gemiddeld verliezen advocaten 50% van alle zaken die niet in een schikking eindigen.
Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp