Vriend en vijand zijn het erover eens: de EU heeft een crisisjaar achter de rug. We hadden het Griekse euro-drama dat werd afgekocht met nieuwe miljardenleningen in ruil voor neoliberale beloftes (die nu al niet nagekomen worden) van de plotsklaps bijgedraaide Alexis Tsipras. Daarnaast werd het Avondland het afgelopen jaar overspoeld door ruim een miljoen voornamelijk islamitische migranten, vluchtelingen, illegalen, asielzoekers, gelukszoekers of hoe we hen ook noemen. Miljoenen additionele migranten zijn nog in aantocht en op termijn hun achtergebleven familieleden ook.

Nu zijn de meeste mensen, pro- of anti-EU, het er wel over eens dat er iets moet gebeuren om de stroom in te dammen, met uitzondering dan van de uitzonderlijk domme B-acteurs, gefrustreerde linkse carabetiers en andere Bekende Nederlanders die ’s avond hun opwachting maken bij Pauw. Gelukkig heeft deze gutmensch-freakshow een ruime winterpauze ingelast. Zelfs PvdA’er Jeroen Dijsselbloem snapt inmiddels dat met een dergelijke miljoeneninstroom er niets, nada, nul overblijft van de mede op instigatie van de PvdA ooit met bloed, zweet en tranen opgebouwde Nederlandse verzorgingsstaat.

Op enig moment, als de asielzoekers op straat slapen, de anti-AZC rellen zich door heel Nederland verspreiden, de asielzoekers zelf elkaar en/of anderen massaal te lijf gaan en VVD en PvdA beide onder de tien zetels staan in de peilingen, zal er wel ingegrepen worden. Dan wordt een opvangstop afgekondigd al dan niet in combinatie met geïntensiveerde grenscontroles. Hoe het vervolgens dan verder moet is een groot raadsel, want aan visie hebben de dames en heren die ons regeren een broertje dood.

Europa betaalt een hoge prijs voor het doldrieste avontuur van deze EU die door het Verdrag van Schengen (open binnengrenzen) en het Verdrag van Maastricht (EU/euro) in de vorm werd gegoten van een Europese superstaat naar het voorbeeld van de USA, zonder dat er goed was nagedacht over het beter beveiligen van de buitengrenzen en zonder dat bij de muntunie voldaan werd aan de eisen van een OCA (Optimum Currency Area). De dramatische gevolgen van die onbezonnenheid moeten we nu onder ogen zien: de aanhoudende economische crisis in Zuid-Europa zorgt voor politieke radicalisering (conform de euro-voorspelling van Milton Friedman in 1997) en de migratiestroom is onbeheersbaar.

Nu wil ik, for the sake of argument, wel toegeven dat er twee oplossingsrichtingen zijn. De eerste is: je zet de stap vooruit richting de EU als federale staat, draagt wat nog rest aan soevereiniteit over aan de centrale organen, accepteert dat de EU voortaan over de buitengrenzen en over migratie gaat en je zorgt dat er een economische regering in Brussel komt met een eigen begroting en eurobonds, financiële transfers naar zwakkere landen en een gezamenlijk industriebeleid. Bankenunie hebben we al.

En passant offeren we dan de nationale democratie op, want een werkende Europese democratie is er niet, maar dat terzijde. We komen dan in de ideale wereld van Laurens-Jan Brinkhorst, Alexander Pechtold en Guy Verhofstadt. Het zou misschien in sommige opzichten beter werken dan de half/half oplossing die we nu hebben, maar het zou zeker indruisen tegen de wens van de meerderheid van de Europese burgers. Want er is een klein probleempje voor de EU-zeloten: de democratische legitimiteit van hun oplossing is nul.

Daar komt nog bij dat de kliek die op dit moment de macht heeft bij de EU, de Junckers, Schulzen, Timmerfransen en Mogherini’s van deze wereld, zó ver verwijderd zijn van enige vorm van realiteitszin dat we vanuit hun hoek niet anders dan nieuwe migratierampen, conflicten, islamisering, radicalisering en dus terreur en andere ongelukken kunnen verwachten. Want wie bedenkt er nu om een mosliminvasie in Europa te bestrijden door Turkije EU-lidmaatschap en visumvrij verkeer aan te bieden? Dit pakket is nog opgeleukt met een nieuwe stroom EU-miljarden voor Erdogan (Turkije is al de grootste ontvanger van EU-Ontwikkelingsgeld, ondanks notoire schendingen van mensenrechten).
Welnu, niemand anders dan onze eigen Timmerfrans en zijn baas Juncker bedenken dat soort onzin!

De andere oplossingsrichting is de nationale. Een verstandige stap terug. Dat zou een grote stap kunnen zijn door – zoals o.a. Nigel Farage en Geert Wilders willen –  de EU helemaal te verlaten. Een andere, meer gematigde oplossingsrichting, is de EU te hervormen in de richting van vooral economische samenwerking, dus richting de oude EEG. Dit is meer de denkrichting van een Marine Le Pen in Frankrijk of een Frauke Petry in Duitsland en sluit ook aan bij wat de Conservatives in het VK willen. Europese coördinatie blijft daarbij belangrijk: denk aan het afspreken van gemeenschappelijke milieu-normen en gezamenlijke bestrijding van criminaliteit en terrorisme. Dat zijn gebieden waar de samenwerking verbeterd en geïntensiveerd moet worden, maar dat kan heel goed of zelfs beter tussen soevereine natiestaten.

In dit scenario zou de euro kunnen blijven als gemeenschappelijke munt (dus niet als eenheidsmunt). Een oplossing die al jaren in het program staat van het Franse Front National. Immigratie en grensbewaking daarentegen zou weer een nationale bevoegdheid worden; iedere bemoeienis daarmee vanuit Brussel kan geschrapt worden. Mooie klus voor Timmermans, die eigenlijk over deregulering gaat.

Helaas is het nog steeds niet mogelijk om over deze onderwerpen een normaal, verstandig debat te voeren in de MSM. De teneur is nog steeds dat EU en eenheidseuro in de huidige vorm overeind gehouden moeten worden, want anders komen we in de handen van “extreem-rechtse xenofoben” die overal “muren” willen bouwen, is zo ongeveer de toon van veel commentaren in de media.

In de jaren zestig en zeventig pleitte links voor de verbeelding aan de macht. Maar nu links (PvdA) en pseudo-links (VVD, CDA, D66 en CU) zelf aan de macht zijn kunnen ze alleen nog maar denken in termen van de status-quo. Het zijn nu de nationale (rechtse?) partijen die pleiten voor de verbeelding aan de macht. Zij denken en dromen over de vrije, onafhankelijke natiestaat terwijl links blind doormarcheert in de richting van een totalitair Eurabia. Oost-Europa is in die mars al afgehaakt. Ook dat is een belangrijk gegeven van het jaar 2015. De West-Europese bevolking wil eveneens liever een stap terug doen wat betreft de EU-superstaat, maar de EU-elite is nog steeds ziende blind en horende doof. Het is daarom nog maar de vraag wat 2016 zal brengen.