Tegengas geven aan de toenemende invloed van de islam in Nederland is anno 2016 nog steeds geen doelstelling van beleid.

Veren of Lood was benieuwd waarom dat zo is, zes jaar nadat een Kamermeerderheid zo groot als die waarmee je een grondwetsartikel kunt afschaffen, zich uitsprak via de Motie Halsema c.s. Er is sindsdien nogal wat gebeurd in de wereld: in Syrië, Frankrijk, België, Duitsland, Engeland en Zweden. In de Verenigde Staten. En niet in de laatste plaats toch ook in het relatief rustige Nederland. Frank en vrij met IS- en pro-Erdoganvlaggen wapperen, daarbij oproepend tot geweld — het moet kunnen, Pegida-demonstraties worden verboden, verbannen naar een tochtig haventerrein of zwaar en bemoeilijkt door het toestaan van tegendemonstraties. En dat is slechts één setje voorbeelden.

Waarom is het “tegengaan van islamisering geen doelstelling van beleid”? Wat is islamisering eigenlijk, naar de waarneming van andere politieke partijen dan de PVV? Bestáát islamisering volgens sommige voorstemmers van toen überhaupt? Een (onderbouwde) ontkenning zou hun stemgedrag gemakkelijk verklaren. En anders, waarom stemden de fracties van toen wat zij stemden? Hoe verliep de discussie in hun fractie en wat was hun motivatie? Wat zouden zij, met de kennis van nu, stemmen op een motie met dezelfde inhoud? Hoe verklaren de huidige fracties hun stemgedrag op een recente Motie Wilders (korter en van een iets andere strekking)?

Veren of Lood benaderde alle betrokken fracties in de Tweede Kamer: VVD, PvdA, SP, CDA, D66, ChristenUnie, GroenLinks en Partij voor de Dieren met deze en andere vragen. Veel Kamerleden van toen (2010) zitten er nu nog; dat geldt voor elk van die fracties. We hebben ze benaderd via de ingang die daarvoor staat: de afdeling of functionaris (pers)voorlichting van de fractie. Twee partijen in de Tweede Kamer stemden niet met de Motie Halsema in: PVV en SGP. Zij zijn niet benaderd voor dit onderzoek.

De resultaten zijn bedroevend. Eén fractie reageerde na ruim drie weken. We doen niet mee. Tijdgebrek. Een andere fractie reageerde binnen enkele dagen op een door ons verstuurde herinnering. Die herinnering kregen ze vijf weken na ons eerste bericht. (Neemt u gerust de tijd; wij zijn niet bezoldigd, lijden niet onder de publicatiedruk die dat geeft en maken geen dagbladen.)

Onze beide peer-reviewers (twee niet bij dit blog betrokken deskundigen die we hebben gevraagd mee te lezen bij de interpretatie van de antwoorden) hoefden niets te doen. Langs deze weg bedanken we beide heren graag voor hun medewerking.

Wat is onze gevolgtrekking? Een cascade van conclusies:

• De meeste politieke partijen wekken de indruk dat de toenemende druk van de islam op de samenleving en de publieke ruimte in het bijzonder hun niets kan schelen.
• En als dat niet zo is, hebben ze — voor een islamkritisch lezerspubliek — een kans laten liggen uit te leggen wat ze wél tegen ondernemen én wat ze niet doen om welke verstandige reden dan ook.
• Door angstvallig te zwijgen over ‘islamisering’ (óók als dat in hun ogen een mythe is) hebben onze politici een kans laten liggen om onjuiste beeldvorming (bij ons) bij te stellen.
• De opstelling van de overgrote meerderheid van het parlement versterkt het beeld dat ze met z’n allen teuge Wilders (en een beetje tegen de SGP en sommige nieuwkomers die we in 2010 nog niet zagen) acteren.
• Partijen die voor de Motie-Halsema stemden, zijn blijkbaar niet van plan daarop terug te komen. Daarmee spelen ze Wilders in de kaart — iets wat je volgens Alexander Pechtold in Den Haag en Frans Timmermans in Brussel nooit en te nimmer mag doen.

Zoals gezegd, Tweede-Kamerfracties hebben een mooie gelegenheid voorbij laten gaan. Intussen is dit blog de fracties van GroenLinks en de SP erkentelijk voor hun (niet-inhoudelijke) reactie. De rest liet helemaal niets van zich horen.
Een en ander is vooral ontluisterend kunnen we in deze verkiezingstijd bovenal erg pijnlijk maken voor partijen die zich bij uitstek als ‘seculier’ willen profileren. Een van de specifieke vragen uit ons onderzoek luidde:

Zou u willen reageren op de volgende stelling (met toelichting):

Voor de Nederlandse overheid zou het tegengaan van islamisering wel degelijk een doelstelling van beleid moeten zijn, zo niet expliciet dan toch impliciet.

Immers, alle godsdiensten zijn in onze rechtsstaat voor de wet gelijk en onder de uitdrukkelijke bevestiging van Artikel 6 van de Grondwet, kan van islamisering geen sprake zijn. De islam vrijheid van godsdienst doen genieten, is namelijk iets anders dan de islamisering van de samenleving toestaan. Mutatis mutandis zou ook het tegengaan van een (her)kerstening of een ‘hindoeïsering’ zeker denkbaar zijn als beleidsdoelstelling.

Naar de beweegredenen van de betrokken fracties kunnen we slechts gissen. Dat willen bij deze dan ook doen: het islamiseringsprobleem (want dat ís het voor grote groepen kiezers) is een hete aardappel, en regeren is nu eenmaal vooruitschuiven. Van de meeste problemen hoopt men in Den Haag immers dat ze vanzelf overgaan. Goede kans dat we er niet ver naast zitten, want de meeste overige motieven voor hun zwijgen kunnen we afvinken.

• Vielen wij de parlementariërs lastig met teveel vragen? Geen sterk argument. De fracties hadden kunnen kiezen voor het overslaan van diverse vragen en/of volstaan met zeer bondige antwoorden. Onze waardering voor hun medewerking was er weinig minder om geweest. Hun antwoorden hadden ons inzicht vergroot en mogelijke misverstanden kunnen wegnemen.
• Hadden de dames en heren politici geen tijd? Die suggestie wordt zeker gewekt door de automatische antwoorden die zij versturen op emails. Geen sterk argument. Na vijf weken hebben wij ze vriendelijk herinnerd. In totaal hebben wij de Tweede Kamer ruim twee maanden de tijd gegeven. Formeel tot uiterlijk 30 november, maar ook daarna hebben we — op twee fracties na — niets van ze vernomen.
• Waarom zou een politieke fractie meewerken aan een blog als Veren of Lood? Geen sterk argument — op zichzelf genomen niet, en al helemaal niet na lezing van onze uitnodiging.
• Veren of Lood? Die zijn toch niet objectief? VoL is een rabiaat rechts haatblog, toch, en gewoon een spreekbuis van de PVV? Dat is evenmin een sterk argument; het is feitelijk onjuist, en ook dat verwijt raakt kant noch wal na lezing van onze uitnodiging. We zijn transparant geweest over ons doel met dit project en de vreemde ogen in de peer review zouden ons dwingen de standpunten eerlijk en niet gemanipuleerd over het voetlicht te brengen. Facts are sacred, islam bashing is free.
• ‘Aan de godsdienstvrijheid valt nu eenmaal niet te tornen…’ Geen geldig argument; de politiek worstelt voortdurend met de grenzen van alle grondrechten. Bovendien vielen we in onze vraagstelling de godsdienstvrijheid niet aan en zijn de meeste deskundigen het erover eens dat de islam tenminste voor een deel ideologische trekken heeft.

---

Politiek addendum door Hannibal
Dick Kraaij heeft op een nette wijze geïnformeerd. Weliswaar namens dit blog, maar op geen enkele wijze agressief of anderszins kwetsend, zoals u ook in de door hem neergezette links kunt natrekken. Wat klip en klaar is uit de diepe stilte die vanuit politiek Den Haag te vernemen viel, is dat de meeste partijen helemaal niet langer herinnerd wensen te worden aan de motie-Halsema. Zoals vaak in de politiek hoopt men door de gebeurtenissen uit te zitten de scherpe kantjes onderweg te verliezen.

Dat dat met de voortgaande islamisering niet gaat werken ziet intussen een kind.

Indirect was de aan de partijen gestelde vraag natuurlijk ook een verzoek om informatie in hoeverre de partijen intussen van mening zijn veranderd. Niet alleen weigert men daar op in te gaan, maar dit impliceert politiek gezien ook iets anders: zoals Dick hierboven al aangaf, was voor de meeste partijen de motie-Halsema een uitstekende gelegenheid om hun eigen politieke correctheid te benadrukken. Dat GroenLinks daarvan toen slim gebruik maakte is hun goed recht, en het is ook verre van ongebruikelijk. Politiek is een spel met een zeer beperkte horizon, waarvan je zelfs zou kunnen zeggen politici vooral lijken te hopen dat de trucjes die ze vandaag toepassen door de kiezer op het moment suprême – in het kieshokje dus – zal zijn vergeten of vergeven.

Wijzen op de vluchtigheid van politiek is om deze reden een open deur. Die niettemin met grote regelmaat dient te worden ingetrapt. Al was het alleen maar om de dames en heren politici er aan te herinneren dat wij – het electoraat – meekijken, en iets van hen verwachten. De motie-Halsema had als bijverschijnsel dat door de steeds verder oplopende problemen met islamisering – waaraan steeds meer lippendienst bewezen wordt – het hele onderwerp verder in de politieke taboesfeer wegzakt. En dat terwijl de gevolgen steeds vaker rondom ons te zien zijn. Voor partijleiders en de politieke hypocrieten van de vrijwel verdwenen PvdA is het daarom beter er zo min mogelijk aandacht aan te schenken.

Opnieuw: in de kennelijke hoop dat het allemaal wel overgaat, die problemen met de islam.

Op 15 maart is de volgende gelegenheid van wie niet horen wil moet maar voelen. Gaat dat helpen? Laat mij u herinneren aan het GeenPeil-referendum. Herinnert u zich hoe Mark Rutte dat uiteindelijk via een beschamend stelsel van leugens en bedrog wegredeneerde naar de bijlage waarmee hij Brussel en de kiezer hoopt te stichten? Een bijlage die de facto een overweldigend Nee in Ja verandert? Politici leggen uitslagen uit op de manier die hen het best uitkomt. U kunt er dus vergif op innemen dat uw stem vanwege de islamisering zal worden vertaald als een boze onderbuikreactie vanwege dat GeenPeil-referendum. Er is eenvoudig zoveel om boos over te zijn, dat eenduidige redenen niet eenvoudig aan te wijzen zijn, en dan kiezen de politici juist die, waarvan ze de minste last hebben.

Het enige dat u hier aan doen kunt, is partijen te blijven bestoken met vragen over die motie-Halsema. Of ze er op terug willen komen, wat ze eigenlijk aan die islamisering doen, etcetera. Blijf beleefd, maar blijf vragen om een inhoudelijke reactie. Desnoods iedere week. Als het niet uit de lengte komt moet het maar uit de breedte komen. Het is te belangrijk om aan de eigen inzichten van politieke struisvogels over te laten.

UPDATES (van de auteur):
1. Tenzij de ChristenUnie zich bekeert in de nieuwe zittingsperiode van de Tweede Kamer, is de weerstand tegen de ‘lijn Halsema’ goed voor 25 zetels: PVV, SGP en FvD. Wat wordt daarmee bedoeld: “zich bekeert”? Eenvoudig dit: de CU en alle andere partijen die kamerzetels hadden in 2010 zijn door Veren of Lood benaderd met vragen over de oprukkende ‘islamisering’ (behalve PVV en SGP, die tegen de Motie Halsema stemden). De partij van islam-ervaringsdeskundige Gert-Jan Segers heeft daarmee de kans gemist om de CU-stem van ruim zes jaar geleden nog eens goed tegen het licht te houden en zo nodig te verklaren. Daarvoor zou VoL alle ruimte hebben geboden. De fractie(voorlichter) had (het gevaar van) islamisering kunnen weglachen, nuanceren of van verschillende kanten kunnen benaderen — wat ons betreft zelfs op wijkniveau (zo van: “onze lokale fractie in 010 zit er boven op, maar wat zeurt u nou over de islamisering van Breukelen?”) Zolang dit niet is gebeurd, geldt voor mij dat de ChristenUnie op een laffe en opportunistische manier zit te duiken. De voorbereiding en inhoud van dit blog, en vooral de nabeschouwing door Hannibal, zijn duidelijk genoeg. Daar komt nog bij dat de CU een dubieuze reputatie heeft in de omgang met neorealisten… (16 maart 2017)

2. Geert Wilders heeft goedkeurend gereageerd op het voornemen van de Team Arbeid (9 zetels) om niet langer alle samenwerking met Team Vrijheid (20 zetels) uit te sluiten. Volgens Elsevier zegt hij blij te zijn met de nieuwe lijn van PvdA-leider Asscher (die met 29 zetels verlies plaatsnaam in de nieuwe Tweede Kamer). ‘Dat is zoals het hoort: moties beoordelen op de inhoud en niets anders,’ aldus de PVV-leider. Ik ben nu reuze benieuwd wat de Denk- en Marcouch-loze PvdA-fractie anno 2017 vindt van de inhoud van de Motie Halsema… (5 april 2017)