De top in Helsinki is achter de rug, en de Amerikaanse MSM schreeuwt moord en brand. Heeft Trump uitverkoop gehouden? Heeft Putin echt met 10-0 gewonnen? Of hebben we een koerswijziging in de Amerikaanse buitenlandse politiek gezien die er al anderhalf jaar zat aan te komen?

De gebeurtenissen werden door velen volledig verkeerd verstaan. Om te snappen wat Trump deed en waarom moeten we achter de feiten die we zien kijken.

Overdenk om te beginnen deze quote (rechts) is waarmee Trump zijn politieke tegenstanders thuis mee om de oren zal slaan. Het is een prachtige future quote: zo eentje die bedacht is om de geschiedenisboekjes te halen.

I would rather take a political risk in pursuit of peace, rthan to risk peace in pursuit of politics.

Vrij losjes vertaald: Beter een politiek risico nemen om vrede na te jagen, dan het risico vrede op het spel zetten door politieke doelen na te jagen.

De Amerikaanse Deep State zal Trump ongetwijfeld aan de kaak stellen als de nieuwe Chamberlain, maar verderop zult u zien dat hier op veel valt af te dingen.

Is het doel waarvoor deze woorden zijn ingezet van eenzelfde kaliber? Tot op heden is de duiding in de media van een belabberd kaliber. Maar dat zowel links (uit gewoonte) en rechts (dat het tot de eigen ontzetting eens is met links) Amerika moord en brand schreeuwen suggereert dat er meer gaande moet zijn dan een slechte voortzetting van een al bestaande politiek.

De Obama (en Deep State) politiek is er altijd op gericht geweest om Rusland verder in te snoeren, onschadelijk te maken.èn te houden. Achterliggend was het idee dat de USA op die wijze de enige superpower zou zijn, en daarmee in staat een soort goddelijke opdracht te vervullen. Binnen de USA leeft deze gedachte van een Amerikaanse voorbestemming veel sterker dan we hier ooit horen, maar het verklaart voor een aandachtige kijker veel van de drang tot wereldwijde bemoeienis door de USA. Het is hubris, die leidt tot egocentrisch beleid en blindheid voor ontwikkelingen elders.

Nu is president Trump zelf niet vrij van narcisme, verre van dat. Maar zijn besef van de beperkingen van de USA is groter dan dat van zijn voorgangers. De waarde hiervan wordt sterk onderschat, maar wie de staat van het land in ogenschouw neemt moet beseffen dat de USA niet lang meer op dezelfde voet kan doorgaan met de wereld financieel naar de eigen hand te zetten. Ergens is het op, en dat punt is minder ver weg dan we graag zouden willen. Want de Pax Americana is niet gratis, al denken de Europese leiders schijnbaar dat die dat zou moeten zijn.

Helsinki is een keerpunt in de politiek die de USA voortaan zal volgen. Het overleg maakt een einde aan de fictie dat Rusland gecastreerd gehouden kan worden. Door Putin te erkennen als gelijke (wat hij noch militair, noch economisch is), maakt hij zijn handen vrij om elders in de wereld de Amerikaanse belangen te verdedigen. Op plekken waar daartoe de noodzaak dringender is. Wat Trump in Helsinki óók beoogde te bereiken is het voorkomen van imperial overstretch. De USA zal de komende dertig jaar haar tegenstanders en doelen zorgvuldig moeten kiezen, en het is duidelijk dat president Trump gekozen heeft om Azië tot speerpunt van zijn beleid te maken. Als er gisteren in Helsinki een grote verliezer aan te wijzen viel, dan was dat daarom China.

Het is een overtuigende analyse.

Uit alles wat de afgelopen jaren is gebeurd zie je dat Trump de grote geopolitieke confrontaties van de komende vijftig jaar positioneert in het Verre Oosten. Noord-Korea, China, Japan en ook Rusland spelen daar de grote rollen. De voortdurende botsingen in de Zuid-Chinese Zee, de voorbereidingen om ook steun van andere landen (India) te krijgen om China te kunnen bedwingen, alles wijst er op dat deze politiek dringend nodig is. En anders dan in Europa kan Rusland daar de steun van de USA uitermate goed gebruiken.

Waarom Europa aan haar lot over laten? Laten we eerst eens kijken wat dat lot precies is alvorens te gaan weeklagen. Hoe liggen de verhoudingen, in geld dat aan defensie wordt gespendeerd? Dat zal u verbazen (rechts). Rusland spendeert jaarlijks slechts $50 miljard aan defensie! Niet alleen zijn de Amerikaanse uitgaven ruim het tienvoudige, maar bovendien wordt vermoed dat als al het geld dat jaarlijks naar de defensie-industrie gaat in de USA zou worden meegeteld, dat verdrag nog zou kunnen verdubbelen. Het tabelletje rechts laat ook zien, dat zelfs het UK meer aan defensie uitgeeft dan Rusland.

In geld uitgedrukt is de EU van zichzelf dus al een voldoende grote wereldmacht, maar waarom is men dan zo bang voor Rusland? Twee redenen: 1) de nucleaire arsenalen van Rusland puilen nog steeds uit, en 2) belangrijker; Russen zijn bereid voor hun land de wapens op te nemen en er eventueel voor te sterven.

Die bereidheid bestaat in westelijk Europa niet, en in Oost-Europa maar in beperkte mate. Het maakt een verschil dat niet in geld valt uit te drukken, en de generaals in het westen weten dat.

Voor Trump was de strategische keuze eenvoudig, ook al staan de argumenten er achter ons in de EU niet aan. Azië is voor de USA economisch van veel groter belang dan de EU ooit nog worden zal. Bovendien is de Amerikaanse macht aldaar veel kwetsbaarder dan in Europa. Niet alleen doordat het grondgebied van de USA vanuit Azië directer kan worden bedreigd, maar ook omdat de machten die dat zouden kunnen doen er grotere belangen bij hebben. Het vereist leiderschap om een dergelijke koerswijziging door te zetten. Leiderschap waaraan het in de EU zo duidelijk ontbreekt (de Italiaan Salvini en mogelijk Orban zijn uitzonderingen) dat we het elders nauwelijks nog onderkennen voor wat het is. In plaats daarvan roepen we al te snel: dictatuur! Zonder te beseffen dat de essentie van een dictatuur de bureaucratie is waarop zij leunt en niet missen kan.

.@WierdDuk over de ontmoeting tussen Trump en Poetin: "We zijn begonnen aan een nieuw tijdperk van 'sterke mannen' en Europa heeft daar geen antwoord op." #DIDD pic.twitter.com/qqfhcZP1m2

— Dit is de Dag (@DitisdeDag) July 16, 2018

Zowel Trump als Putin heeft belang bij een detente in Europa. Wamt ook voor Rusland geldt dat het het meest kwetsbaar is in haar oostelijke gebieden. Nu al trekken grote groepen Chinese boeren de grenzen met Rusland over om daar de grond te gaan verbouwen. Je hoort er in het westen weinig tot niets over, maar het is voor Rusland een bron van zorg. Want als die bevolking ooit de wens krijgt Heims im China-reich te willen, dan zou Rusland in Siberië onder grote druk komen.

PUTIN DROPS BOMB AT HELSINKI PRESSER: Says US Intelligence Helped Move $400,000 to HILLARY Campaign!! (VIDEO)

Dan, als terzijde bijna, nog even over de ‘collusion’, (een woord dat ik niet meer horen kan als ik eerlijk ben). Putin heeft gisteren in Helsinki laten doorschemeren dat hij inderdaad liever Trump had als president dan Hillary Clinton (HRC). (Bovenstaand filmpje onderstreept dat nog eens) Is dat reden voor misbaar? Gezien het feit dat de Europese regeringen tientallen miljoenen in de verkiezingskas van Hillary hebben gestort (Nederland alleen al €25 miljoen!!) lijkt het me hypocriet op zijn best. Dat dat niets te maken heeft met de politieke kleur van Trump, maar wel met zijn eerdere ervaringen met HRC wordt mede geïllustreerd dat Putin in 2012 een voorkeur had voor Obama boven Mitt Romney. Uit 2012:

De grote verliezers gisteren in Helsinki waren in volgorde van belang:

1. China
2. EU
3. Deep State

China, omdat de USA nu de handen vrij maakt om exclusief aandacht aan haar te besteden

De EU, omdat de USA van haar eist meer voor haar eigen defensie te gaan betalen, en moet leren op zichzelf te staan èn voor zichzelf op te komen, hetgeen men hier politiek heeft afgeleerd.

De (Amerikaanse en Europese) Deep State omdat de contacten die men door de jaren heeft opgebouwd in waarde verminderen. De Amerikaanse Deep State komt er wel weer bovenop, zij zal zich moeten gaan concentreren op het verwerven van meer contacten in het Verre Oosten. Daar is al een goede basis, het vereist vooral een omslag in het denken. En ook zal de USA gaan bezuinigen op materieel – wat er best af kan als je ziet hoe het daar nog steeds toe gaat.

De Europese Deep State zal moeten gaan doen waarvoor we ze hebben, en dat zal ze tegenvallen. Het is gedaan met leunen op de USA voor concepten en de gedachten van een wereldorde waar we blij mogen blaten als de tweede viool. Het betekent in een aantal opzichten ook: terug naar het soort politiek dat 100 jaar geleden normaal gevonden werd. Machtspolitiek, en de belangenbehartiging van de eigen staat [1]. Dat is in het geheel niet ongezond, al zullen we daarvoor hard op zoek moeten naar een nieuwe politieke klasse. Het nut van de nu zittende regenten is voorbij.

Kan of zal een volgende Amerikaanse president deze beslissing van Trump terugdraaien? Ik betwijfel het. Niet omdat men het niet zou kunnen willen, maar omdat de logica voor schrijft dat het niet goed mogelijk is zonder de Amerikaanse belangen te verkwanselen. Deze koerswijziging behoort mijns inziens tot de werkelijk grote en belangrijke beslissingen die de afgelopen decennia genomen zijn, en niets te vroeg ook nog. De ontwikkeling van China toont dat dat land op het punt staat zich wereldwijd met de politiek te gaan bemoeien. In die situatie kan de USA Rusland beter niet als vijand hebben.

---

1. Tot de grote verliezers in Helsinki behoren ook de Sorossiden, en NGO’s in het algemeen. Met de terugkeer van de oude internationale politiek kan hun voortdurende interferentie met een beroep op een ‘hoger doel’ maar matig worden getolereerd.