De capriolen van de Zweedse staat, met het impliciete vingertje naar de rest van Europa over de eigen heiligheid en goerdertierendheid ten opzichte van asielmigranten, lopen ten einde. Alles wijst op een aanstaande explosie, die overigens al jaren werd voorspeld.

Het is niet fijn wakker worden in een land dat overspoeld wordt door kolonisten met een andere cultuur. Zweden is er van de Europese landen het ergst aan toe, met een (media)elite die er op is getraind weg te kijken als er iets mis lijkt te gaan. Met als gevolg rampzalige cijfers van de gevolgen van die misplaatste generositeit, die in het buitenland beter bekend zijn dan bij de gemiddelde Zweed.

Misplaatste generositeit? Ja. Per saldo zal blijken dat niemand gelukker geworden is van dit experiment in sociaal masochisme. Het is als een saus waaraan net teveel wodt toegevoegd: als de boel eenmaal gaat schiften, is het niet eenvoudig de suspensie zodanig te herstellen dat opnieuw een homogene massa wordt bereikt.

Zoals verwacht kon worden is nu ook de omvang van de ramp tot de Zweedse middenklasse doorgedrongen, iets wat valt af te leiden uit de laatste cijfers van een Zweedse opiniepoll:

De ZwedenDemocraten leiden de polls met bijna 5% voorsprong op de socialisten, van oudsher de Zweedse aanjager van kortzichtig beleid – ook wat betreft het asielbeleid.

ZwedenDemocraten kwam pas een jaar of vijf, zes geleden in het Zweedse parlement, en is sindsdien gemeden als een besmettelijke ziekte. De ironie is ongetwijfeld aan weinigen besteed, maar het is op zijn minst grappig dat de dragers van een besmettelijk soort waanzin – politieke correctheid – de gezonden verketteren en proberen te isoleren. De socialisten hebben in Zweden lang een meerderheid in het parlement gehad – wat suggereert dat het niet onmogelijk zal blijken dat ook de SD dat bereiken kan.

Is politieke correctheid een aandoening? Me dunkt. Zoals veel doctrines die de realiteit niet verdragen zijn de lijders van kindsbeen af geïndoctrineerd met de juiste waarden en normen om de aandoening een kans te geven zich te ontwikkelen. Erger nog, om zichzelf zand in de ogen te kunnen blijven strooien, moeten lijders aan de doctrine militanter worden als de realiteit probeert zch te manifesteren. Alles, maar dan ook alles dat in tegenspraak blijkt met de doctrine wordt weggeredeneerd, en de afvalligen worden beschuldigd van de meest gruwelijke misdaden die een maatschappij maar kent. In het Zweedse geval: vreemdelingenhaat.

Herkenbaar? Ik vermoed dat van wel.

Hoe lijders te genezen? Een hutje op de hei was traditioneel iets dat voor geesteszieken werd aanbevolen, en ook hier slaat de ironie van het lot onverbiddelijk toe. Want de hei is waar in Nederland veel migrantenopvangcentra zijn gevestigd. Zodat een hutje op de hei, ter confrontatie met de realiteit zonder de kans met donkere brillenglazen ongewenste beelden weg te filteren, een prima gelegenheid bieden kan van waandenkbeelden genezen te worden. Een stevige botsing met de realiteit kan nooit kwaad, en zeker voor lijders aan politieke correctheid niet.

Maar of het te laat is? Hoogstwaarschijnlijk voor Zweden wel.