Pas nu ze het zwart op wit hebben begint bij de progressieve goegemeente door te dringen dat Afrikaanse dictators vele graadjes erger zijn dan hun historische westerse collega´s en voorgangers. Misschien dat uitgezogen worden door je eigen volk balsem op de ziel smeert?

Zwart op wit. Het klinkt cru, en zo is het ook bedoeld. Maar de overgang van blank kolonialisme naar zwart zelfbestuur heeft alleen maar een kleine elite aan de macht geholpen die (helaas terecht) denkt hun landen voor eigen gewin te kunnen plunderen. En het enige dat een machtswisseling tot gevolg had was dat het rekeningnummer en de naam van de houder veranderden. Afrikaanse potentaten (ook als ze ‘democratisch’ gekozen werden) hebben de onplezierige gewoonte hun land als hun persoonlijk eigendom te beschouwen. En het uit te melken naar het hen goeddunkt.

De NOS bericht er nu over naar aanleiding van de Panama Papers. Maar ik kan u garanderen dat in de wereld van de internationale belastingplanning dit al tientallen jaren als feit bekend was, inclusief sappige anekdotes en een halfbeschaamd schouderhalen van de gelukkigen die de heren in kwestie van dienst mochten zijn. Want dat er grof aan werd verdiend was zeker. Scrupules? Wel degelijk, curieus genoeg. Maar het verschil is niet groot tussen een bankrekening op de Kaaimaneilanden en enige koffers vol bloeddiamanten verborgen in een moeras waar de kaaimannen vrij spel hebben. Men troostte zich met de gedachte dat dit minder doden kostte – wat overigens inderdaad een feit is.

Wist hier dan echt niemand iets van af voor de Panama Papers naar buiten kwamen? Dat wil de NOS u doen geloven, maar vergeet maar dat dit waar is. Hypocritus is de middelste naam van elke goede journalist die weet van de hoed en de rand. Ik ken er genoeg. Wie het niet wist was geen goede journalist, of te jong om op school te hebben geleerd wat de Holocaust was.

Afrikaanse presidenten van onder meer Togo en Burundi sluizen miljarden euro’s weg uit hun eigen land. Dat is de conclusie van het onderzoeksrapport The plunder route to Panama dat vanmiddag wordt gepresenteerd in Amsterdam. “Deze Afrikaanse oligarchen zijn de koloniale plunderaars van nu”, zegt onderzoeksleider Evelyn Groenink.

Knap gedaan. Weten deed ik het dus al, maar het is leuk het zwart op wit te hebben.

Het team van Groenink, bestaande uit Afrikaanse onderzoeksjournalisten, bracht corrupte praktijken in zeven landen aan het licht. “We hebben onderzoek gedaan in Togo, Mozambique, de Democratische Republiek Congo, Rwanda, Burundi, Zuid-Afrika en Botswana, maar het komt ook in andere Afrikaanse landen voor. Dit is echt een pan-Afrikaans probleem”, vertelt Groenink in NOS Met het Oog op Morgen.

Veel namen van presidenten waren al eerder in de Panama Papers te lezen, maar nu pas is hun werkwijze en de omvang van het gesjoemel duidelijk. Uit de Democratische Republiek Congo, bijvoorbeeld, verdwijnt jaarlijks $15 miljard. In vijf jaar tijd is naar schatting $7 miljard aan Zuid-Afrikaans belastinggeld naar Dubai gesluisd.

En dat is al minstens veertig jaar aan de gang, voor zover mijn persoonlijke kennis reikt. Daarvoor was het inderdaad een kwestie van koffers met edelstenen en badkuipen vol dollars. Onhandig als je na een coup op de vlucht moet, maar toch leuk om te hebben zo lang je aan de macht bent.

De gevolgen zijn groot, concludeert het rapport. Afrikaanse leiders werken bestuurlijke systemen tegen of breken ze af om te kunnen plunderen. “Deze kleptocratische regimes werken het liefst samen met louche zakenlieden.”

Jaja, louche zakenlieden. Het zijn de natuurlijke partners van moorddadige cryptomarxistische leiders die uit naam van hun volk hele landen leegplunderen. Eigenlijk is het natuurlijk andersom: je wordt louche zakenman door met deze crypomarxisten te handelen. Denkt u daar eens rustig over na, want het is erger dan pijnlijk voor een net linksmensch.

In Zuid-Afrika, waar Groenink woont, is de bevolking daarom niet geneigd om belasting te betalen. “Gewone Zuid-Afrikanen weten dat Jacob Zuma en zijn vertrouwelingen alle centen in eigen zak steken.”

De zes Afrikaanse journalisten voerden het onderzoek met gevaar voor eigen leven uit. Ze hopen dat er meer internationale aandacht komt voor de problematiek.

Gaat dat gebeuren, denkt u? De wereld wist het al lang – zoals ik u net vertelde – maar de wereld vergeet het ook graag: grondstoffen, weet u wel? Maar voor de meeste van deze enthousiaste journalisten zit in hun achterhoofd het waanidee dat het kleurtje dat de misdadiger bij zijn geboorte bleek te hebben uiteindelijk belangrijker is dan zijn objectieve daden. Beschaving is maar bijzaak. Als deze mensen daarvan genezen raken is dat prachtig, maar niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat. En ze mogen oppassen dat er niet een paar hardnekkige gelovigen hen racisme gaan verwijten, omdat ze weigeren te zien hoe die arme zwartjes (juist!!!) door het voorbeeld van die blanke dieven van voorheen op het slechte pad zijn geraakt.