Gisteravond enige ophef op Twitter: NRC-columnist Zihni Özdil staat 7e op de lijst bij GroenLinks. Een voorbeeld van tamelijk zinloos gezeur.

Moet je aanstaande Kamerleden vragen zich terug te trekken als columnist is de vraag waarom het hier gaat? Ik aarzel daarover. Zou Zihni anders gaan schrijven ineens nu? Ik kan me er niets bij voorstellen. Eerder lijkt me dat GL hem gevraagd heeft zich te kandideren omdat hij schrijft wat hen aanstaat. Hij heeft ook Jesse Klaver geholpen bij het schrijven van zijn boek, en van het een zaal het ander gekomen zijn.

Dat je als krant vanaf nu een oogje houdt op zijn schrijfsels van de komende tijd om te voorkomen dat het regelrechte propaganda wordt, kan ik me nog voorstellen. Hoewel je van het NRC echt niet met droge ogen beweren kunt dat die krant nooit aan propaganda doet – maar dan voor de PvdA.

Een columnist is fundamenteel iets anders dan een journalist. Zihni kan ik in ieder geval geen journalist noemen. Hoogstens lijkt me dat je voor de rechtheid in de journalistieke leer kunt besluiten zelf je column op te geven. Maar curieus genoeg zijn kranten na je verkiezing tot Kamerlid aak weer behoorlijk happig je als columnist binnen te halen – hoewel dat dan wel iemand van de ‘goede’ partij moet zijn, zoals Martin Bosma een paar haar terug liet zien toen hij met Femke Halsema en Ton Elias een wisselcolumn had in datzelfde NRC, en hij beide anderen pijnlijk in de schaduw stelde. Bosma werd vriendelijk afgedankt, en dat was dat.

Ten overvloede wellicht, maar ik begrijp het probleem van de NRC in deze niet. Voortdurend wordt er gepleit voor een fusie van de PvdA met GL. Dat impliceert dat de meningen van GL voldoende dicht bij de mening van de favoriete partij van de NRC ligt om acceptabel te zijn. Dan nu roepen dat men eens met de columnist gaat overleggen doet ietwat hypocriet aan. Als Özdil zelf stoppen zou, zou dat hoogstens suggereren dat hij als columnist een andere mening ventileerde dan als Kamerlid. Daar ben ik wel nieuwsgierig naar, maar ik moet het eerst nog zien.