Geert Wilders, wie kent hem niet? Voor de een is hij een held, iemand die de waarheid durft te vertellen over de islam, iemand die opkomt voor de Nederlandse waarden en tradities. Voor de ander is hij een haatzaaier, een racist, een populist, iemand die verdeeldheid veroorzaakt in de samenleving.

Dat kan en mag allemaal. Maar voor zijn politieke tegenstanders is Wilders méér. Hij is bovenal een anti-moreel kompas.

Dat betekent dat hij staat voor alles wat ethisch ‘fout’ is. Hij vertegenwoordigt de verkeerde keuzes en opinies in het leven. En dat is zo sterk richtinggevend geworden voor deze ‘goede’ mensen, dat zij hun eigen visie en ideologie volledig ijken op wat Wilders doet, zegt en schrijft. Het is tekenend voor hun morele leegte. In plaats van, vanuit een krachtige positieve proactieve positie, een alternatieve ideologische visie te ontwikkelen die antwoorden geeft op de grote maatschappelijke problemen van deze tijd, wordt Wilders gebruikt als een soort orakel waartegen men zo fel mogelijk meent te moeten ageren. Altijd. Onvoorwaardelijk. Ad absurdum.

Zegt Wilders dat de islam de oorzaak is van veel ellende in de wereld, waarin hij dagelijks feitelijk wordt bevestigd, dan gaan de ‘goede’ mensen verkondigen dat de islam een vreedzame religie is, niet anders dan andere religies. De islam heeft niets met wat voor slechts dan ook te maken. Niet omdat dat zo is, maar omdat men dat zo graag zou willen én omdat Wilders het tegenovergestelde beweert.

Zegt Wilders dat Marokkanen de oorzaak zijn van veel problemen in de Nederlandse samenleving, hetgeen klopt, zoals iedereen weet die het nieuws volgt, dan wordt dit door de ‘goede’ mensen stellig ontkend. Er zijn immers heel veel nette Marokkanen. En dat is ongetwijfeld zo, maar doet verder niet ter zake. Het gaat erom dat wat Wilders zegt ontkracht moet worden. Compromisloos. Niet omdat het onjuist is wat hij zegt, maar omdat hij het zegt.

Zegt Wilders dat de Turkse president Erdogan een islamofascistische dictator is, wat elke dag weer in de media wordt bevestigd, dan wordt dat niet expliciet beaamd door de ‘goede’ mensen. Het op één lijn zitten met Wilders is namelijk het ergste wat een mens kan overkomen. Dan ben je echt héél erg ‘fout’. Haast nog fouter dan een bloeddorstige Turkse president die kritische journalisten opsluit (of erger) en die genocide pleegt op etnische minderheden in eigen land.

Wat Wilders ook beweert, of het nou gaat over de imploderende Europese Unie, over de illegale massamigratie, over de Nederlandse gezondheidszorg, die steeds verder wordt afgebroken, of over het sterke optreden van de Amerikaanse Republikeinse presidentskandidaat Trump, de ‘goede’ mensen positioneren zich altijd diametraal tegenover hem. Het is van ondergeschikt belang of de uitspraken van Wilders waar zijn of niet. Ook al is zijn analyse goed, tegen Wilders zijn is beter. Je zult maar geassocieerd worden met de verkeerde mensen. Die gedachte is onverteerbaar.

Gaandeweg komen de burgers in Nederland er achter dat Wilders, die tot op de dag van vandaag gedemoniseerd wordt in de mainstream media, achteraf gezien toch wel erg vaak gelijk heeft gehad. Daarom zou je verwachten dat de ‘goede’ mensen hun lesje geleerd hebben en dat ze tot inkeer komen. Maar nee, dat gebeurt niet. In hun ogen is en blijft Wilders de verpersoonlijking van het kwaad. Hij doet per definitie nooit iets goed.

Eigenlijk is het wel makkelijk dat er zo iemand bestaat. Je wacht tot Wilders met zijn volgende standpunt komt. En je zet je ertegen af. Hoef je zelf nergens meer over na te denken. Klaar.

Percolator, voor al uw sterke koffie

---

Dit artikel verscheen eerder op de Gazet van het Gezond Verstand