Het nieuwe fenomeen wijkrechter is gestart in Oud-Woensel, Eindhoven. We een zijn beetje benieuwd, maar zijn niet van plan te wijken.

Deze overtreffende trap van instant-rehabilitatie doet mij vooral denken aan die keer dat ik de gymleraar die ik in zijn gezicht ‘lul’ had genoemd (sta ik overigens nog steeds achter. En een lul was het, ook dat.) er van overtuigde dat het probleem in zijn onderbewustzijn zat. Waarop hij zijn excuses aan bood. Mijn klasgenoten dachten dat ik ze bedonderde toen ze bezorgd kwamen vragen of ik diep in de problemen zat?

In ieder geval: het bericht dat op rechtspraak.nl werd geplaatst zorgt in het beste geval dat je je wenkbrauwen terug kunt vinden in de regio van je kruin. Fijn voor wie kalend is, maar je zult het maar moeten meemaken:

‘In de wijkrechtbank staat de mens achter de rechtszaak centraal en niet het strafbare feit, zoals in de traditionele strafrechtspleging. Op die manier wordt de rechtspraak effectiever ingezet’, zegt rechtbankpresident Patricia Messer-Dinnissen.

Het vervolg op de rokersindustrue-campagne ‘We komen er samen wel uit‘ is jaar nadat zij ooit stilletjes werd gestaakt weer helemaal terug. GeenStijl dreef met dit principe 15 jaar terug al genadeloos de spot, en zou het beter zijn geworden? Zelfs het vakblad van de reclamewereld vindt dit een onzinnige aanpak. Maar goed, het ministerie van V&J zal enthousiast blijven koeren tot het project wordt geschrapt. Zo werkt dat: Toch: wat is het nu? Zou het dan eerder de overtreffende trap van een Foei-gesprek zijn?

‘Veel mensen die voor de strafrechter komen, kampen met meer dan 1 probleem. Naast het feit dat ze verdachte zijn in een strafzaak, hebben ze bijvoorbeeld te maken met schulden, huisvestingsproblematiek, verstoorde familierelaties of een verslaving. In de wijkrechtbank is er ruimte om die multiproblematiek met ketenpartners duurzaam aan te pakken, aldus projectleider Mounir El Maach van de rechtbank Oost-Brabant. ‘De ervaring is namelijk dat een integrale aanpak meer effect kan hebben dan het louter inzetten van het strafrecht.

Het duurde even, maar ik geloof dat ik het begin te snappen. De rechtspraak moet diverser!! Had dat meteen gezegd. Dan had ik er nu geen stukje over hoeven maken, en was een groot waarschuwingsbord: “Achtung, diversiteit in werking” voldoende geweest. Het is gewoon volkstoneel door mensen die niet bij het volk horen, maar zich stiekem daarboven vèr verheven voelen.

Rechtbankpresident Patricia Messer-Dinnissen, burgemeester John Jorritsma, hoofdofficier van justitie Heleen Rutgers en wijkagent Dennis Joosten waren woensdag in het wijkgebouw aanwezig om de openingshandeling te verrichten en te vertellen over het belang van de multidisciplinaire aanpak van de wijkrechtbank. Ook werd er een zitting nagespeeld, waarin elementen van een echte casus terugkwamen.

En iedereen riep Ohhh, en Ahhhh.

Een wijkrechter is dus een sociaal werker die je naar de echte rechter door kan sturen als hij het echt niet meer met je weet  Iets dat ze nooit zullen toegeven. Als ik het op tijd geweten had, had ik bij de opening vast een banaan kunnen scoren. Kinderen een kwartje, dat soort werk. Nu volstaat de voorspelling dat dit niet langer duren gaat dan dat de rechter een draai om de oren krijgt van een geïrriteerd onderdeel van de diversiteit. Ik kijk er naar uit, en als u er nooit meer iets over hoort betekent dat eenvoudig dat dat inderdaad gebeurd is, maar men het liever stil wilde houden.