NRC had gisteren een scoopje over een bij de UvA als wetenschapper aangestelde vrouw, die anoniem kalifaatgangers aanmoedigt. Wetenschap? Wat moet je daar mee?

Waar je je mee afgeeft daarmee raak je besmet. Het is een waarheid als een koe, en die koe wordt nu op de horens genomen door wat je zonder meer kunt betitelen als de meest islamvriendelijke krant van Nederland. Maar het NRC is nog net wel zó journalistiek, dat het een scoop herkent als die haar gebraden de mond in vliegt.

Zuster Aicha is cyberjihadist én UvA-wetenschapper, waarbij de krant zich heel terecht afvraagt of dat wel mogelijk is, die combi. In 2016 verschijnt van haar een artikel over die vrouwen die naar het kalifaat vertrokken:

Een van de belangrijkste conclusies luidt dat „een substantieel deel” van de vrouwen bij IS zich met liefde overgeeft aan de strikte regels van de terreurorganisatie. De vrouwen willen een normaal, huiselijk leven leiden in het kalifaat en tonen geen interesse in deelname aan de gewelddadige jihad of het maken van propaganda daarvoor, aldus het onderzoek.
(..)
Het is een conclusie die op gespannen voet staat met andere onderzoeken naar vrouwen in het kalifaat. Een gezamenlijk onderzoek van de Universiteit Leiden en de UvA stelde eerder vast dat Nederlandse vrouwen bij IS een belangrijke rol spelen in het rekruteren van andere vrouwen. Ook zijn zij lid van brigades die zweepslagen uitdelen.

Ik moet zeggen dat de combinatie me niet geheel vreemd voorkomt. Het was bij veel volken die de Romeinen ooit tijdens hun veroveringen ontmoetten gebruikelijk dat de vrouwen hun mannen opzweepten om het gevecht aan te gaan en hun familie niet te schande te maken. “Als je verliest kun je beter op je schild (opgebaard) terugkeren dan er onder weggedoken.

Het nieuwe UvA-onderzoek kan worden gebruikt in de verdediging van deze vrouwen, bevestigt een advocaat gespecialiseerd in terrorismezaken. Het onderzoek kan dus voordelig uitpakken voor vrouwen die terugkeren uit het kalifaat. Hoe is het onderzoek eigenlijk tot stand gekomen?

Waar het mijns inziens mis gaat, is de bespottelijke gedachte dat wij een morele plicht hebben deze mensen af te houden van een vertrek naar Syrië. Alleen moet je daarna concluderen dat wie, gaat alle rechten hier te lande verspeelt. Wegwezen mag, terugkeren nooit meer. Maar dat vindt de Tweede Kamer zielig, maar wat is het anders dan wat Marokko doet met het vasthouden aan de Marokkaanse nationaliteit van emigranten? Het is allemaal niet erg ingewikkeld, mits je erkennen wilt dat mensen een vrije wil bezitten die kan leiden tot een afschuwelijke dood, en dat wij daar op voorhand rustig onze handen af mogen trekken.

Nu gaat de UvA een onderzoekje doen naar het wetenschappelijke gehalte van dat recente artikel. Maar, als gezegd, dat is de verkeerde vraag, zeker als je dat koppelt aan het aanmoedigen van de kalifaatgang. Dat je mensen veroordeelt die zelf die kalifaatgang niet maken lijkt me redelijk: het zet aan tot een vorm van (sociale) zelfmoord, en dat is maatschappelijk onacceptabel. Maar als die mensen weg zijn, is terugkeer evenzeer onacceptabel, en zijn we volledig gerechtigd onze handen er tot in de eeuwigheid van af te trekken. Ongeacht welke tearjerkers de aanstaande nabestaanden uiteindelijk ook uit de hoge hoed toveren.

De wetenschapster zegt zelf de gewelddadige jihad niet te steunen, maar uit het NRC-stuk valt eenvoudig te concluderen dat ze dat wel doet. Mevrouw Aïcha Navest is daarom rijp voor een gerechtelijk vooronderzoek, de wetenschappelijke merites van haar artikel zijn daarvoor irrelevant.

Deze hele klucht illustreert vooral de waanzin van het staande Nederlandse beleid, zomaar iedereen te laten terugkeren die hier ooit een bedje heeft hebben staan. Wie naar het kalifaat reisde is geen Nederlander meer. Zo stond (en naar ik meen staat) het in de wet, en dat is een verstandige wet. Het gepruts van emotioneel overladen juristen dient geen enkel doel , en zou door de regering met kracht dienen te worden bestreden, in plaats van te gaan meejanken.