De veranderingen na het vertrek van Obama gaan snel. De verbeterde verhouding tussen Rusland en USA geven in Syrië al de eerste resultaten. Toch kun je ook tè optimistisch zijn.

Het moet vaak echt heel slecht gaan wil een directe verbetering van de omstandigheden gaan opvallen. Het vertrek van president Obama lijkt een point in case te zullen gaan worden. De verhoudingen tussen de USA in Syrië bijvoorbeeld zijn daar een voorbeeld van. Toegegeven, al voor de inauguratie vrijdag hadden de Russen en Turken(!) de nieuwe regering-Trump al uitgenodigd ook deel te nemen aan het vredesoverleg in Astana. Vandaag kwam daar een gezamenlijke verklaring van de nu daar al onderhandelende partijen achteraan dat de Syrische burgeroorlog niet kan eindigen zonder diplomatieke afwikkeling.

Helemaal waar is dat niet: de Russen en het Syrische regeringsleger zijn al heel ver gekomen met het terugdringen van de rebellen in Syrië. Maar een succesvol vredesoverleg is thans verre te prefereren boven een voortgezette oorlog, en dat zowel Rusland en Turkije dat inzien is een belangrijk feit. Er moet een einde aan komen, liefst nu, en anders zo snel mogelijk. Dat de USA daaraan bij kunnen dragen door als formeel niet-strijdende partij de Arabische bondgenoten verdere militaire wapenleveranties te onthouden is een verstandige observatie.

Dat betekent niet automatisch dat de USA gezamenlijk met de Russen nu grote opruiming zal gaan houden. berichten daarover gisteren waren prematuur, en werden door het Pentagon prompt ontkend. het bericht vandaag dat de Amerikanen directe hulp verschaffen door de coördinaten van IS-eenheden door te geven is daarentegen zowel logisch als verstandig. Turkije wordt in El-Bab door Rusland gesteund, en hoezeer je daarbij ook vraagtekens kunt zetten (vanuit vrijwel elk perspectief overigens), dat ook de USA daarbij belang heeft kun je moeilijk ontkennen.

Ook de verhouding tussen de formele bondgenoten USA en Turkije kan wel enige verbetering gebruiken. Opdat we terug kunnen naar de status quo van circa 2007, die bij nader inzien zo gek nog niet was. Het door neocon-optimisme geïnspireerd avonturisme van de regering-Obama heeft niet alleen honderdduizenden Syrische doden opgeleverd, maar ook bitter weinig resultaat. Het is weliswaar niet de algemene indruk die we in het westen door de MSM-berichtgeving hebben gekregen, maar de nu doorsijpelende berichtgeving (aanrader!!!) die eerst steeds maar onderweg bleef steken komt nu beschikbaar.

Syrië blijkt uiteindelijk het Vietnam van een bepaalde wereldpolitieke opvatting te zijn geworden. Waarbij de MSM grotendeels de verkeerde kant hebben gekozen. Al zal zelfreflectie hierover nog wel en paar jaar op zich laten wachten, dat de nieuwe Amerikaanse regering hier verstandig en snel op inspeelt is een zegen voor de bevolking in Syrië.