Waarom is iedereen toch zo fanatiek bezig met het milieu? Omdat het afleidt van onaangenamer zaken, zegt Victor Onrust.

Hoe zou het toch komen dat actie voor plantjes en diertjes en tegen stofjes en ziektekiempjes op zoveel inzet en giften van burgers kunnen rekenen? O ja, en ook voor al onze bijzondere en vreemde medeaardklootbewoners. Eigenlijk alles, behalve het eigene. Acties voor onderburgers — ook wel precairen of deplorabelen genaamd — en tegen indringers en bovenbazen — de kosmopolitische elite — zijn er nauwelijks.

Er wordt een hoop gescholden en kritiek geuit maar tot blijvende actie en organisatie leidt dat niet. In de politiek zien we wat verzamelde onvrede bij PVV, FvD, en SP maar zonder georganiseerde en permanente steun van de achterban zullen die niets bereiken. Zelfs niet als ze ooit samen gaan werken en een meerderheid halen. Zo’n permanente steun zou betekenen dat er iedere dag overal in het land #blokkeerfriezen actief moeten worden. Oprechte solidariteit is daarvoor een absolute voorwaarde, maar die is ver te zoeken.

Het ongemak van de (hogere) middenklasse, die wel voelt dat de elite verraad pleegt maar de eigen comfortabele positie, inclusief bakfiets, niet op het spel wil zetten wordt omgezet in actie voor het zogenaamd onschuldige. Voor de niet menselijke natuur en alle mensen, behalve witte seksistische racistische mannen. De kosten en gevolgen daarvan worden afgewenteld op de onderburger maar dat vinden ze niet erg.

Dergelijke activiteiten zijn ongevaarlijk en halen de druk van de ketel. Dus liever procederen voor een klimaatmaatregel, flink de berg op fietsen tegen kanker of artsje zonder grens worden, dan je inzetten voor het behoud van de menselijke waardigheid binnen de westerse cultuur en alle verworvenheden daarvan.

Verworvenheden die door de kosmopolitische elite verkwanseld worden. Dat zal uiteindelijk tot onze ondergang leiden en overigens de rest van de wereld ook de nodige ellende opleveren. Alle actie die niet tegen de elite gericht is blijkt te worden getolereerd of zelfs gestimuleerd en dient op die wijze uiteindelijk de agenda van diezelfde elite. Repressieve tolerantie heette dat ooit.

Het duidelijkst komt dit tot uiting in het milieuactivisme. Meer in harmonie met de niet menselijke natuur leven is alleen mogelijk als wij hier het beslag van onze levenswijze op de natuur tot maximaal een kwart terugbrengen. En dan maar hopen dat dat overal ter wereld ook zoiets gebeurt.

Voor de elite betekent dat overigens dat die hun levenswijze tot een zestiende van de huidige zouden moeten terugbrengen. Ik zie het nog niet gebeuren. Nog afgezien van het feit dat de kapitalistische economie een dergelijke krimp niet aankan. Het harteloze foute van milieuactivisme wordt misschien wel het beste geïllustreerd door de plannen van de regering voor CO2 reductie. Dat gaat de gewone man veel kosten en levert niets op behalve goede gevoelens bij de elite en hun helpers.

Er is een veel betere manier om de last op de natuur te verminderen: minder minder minder… mensen. Daarover een andere keer verder.

Verder nog een welgemeend “KUT” omdat “de gewone man”, @PeterAnshof, de strijd tegen zijn ziekte heeft verloren.

---

Dit artikel verscheen eerder op Harde Woorden