“We moeten het er over hebben” – op weg naar een shariastaat?
Titel en ondertitel van het boek van Machteld Zee luiden voluit Heilige identiteiten – op weg naar een shariastaat? Maar de zin die ik er uit lichtte om als titel van deze recensie te gebruiken is de catchfrase die het boek in feite het beste samenvat.
“We moeten het er over hebben” vat het boek zo goed samen, omdat dit boek meer een pamflet – een discussiestuk zo u wilt – is dan een puur wetenschappelijk werk. Het is wèl de neerslag van een wetenschappelijk werk, en het trekt de conclusies die het logische gevolg zijn van het promotiewerk dat Machteld Zee in het UK verrichtte. Het nadeel van een pamflet in een discussie die welbeschouwd nog nauwelijks is gestart, is dat er een enorme kans bestaat dat je een enorme lading ellende over jezelf afroept. Zelf zegt Zee in het boek daarover:
Een coming out als islamcriticus (m/v) kan gepaard gaan met grote nadelen – maar toch moet het gebeuren. Ook als iemand u beticht van ‘intolerantie’. In zo’n geval zou mijn reactie zijn: intolerantie heeft ook aanzienlijke voordelen. Zo staat ons hele wetboek van strafrecht vol met handelingen die onze samenleving niet tolereert. Dat is maar goed ook. Daarbij: tolerantie gaat bij uitstek gepaard met afkeuring, zonder afkeuring is het gebruik van het woord tolerantie onjuist. Het tolereren van ideeën of praktijken die niet eerst zijn afgekeurd is geen tolerantie maar aanvaarding.
Om vrolijk te vervolgen met een citaat van (waarschijnlijk) Christopher Hitchens, dat islamofobie een woord is dat is gecreëerd door fascisten, gebruikt door lafaards om idioten te bedriegen. Al had ik eerder deze week dus het gevoel dat je dat licht moet nuanceren naar gecreëerd door fascisten, gebruikt door idioten om lafaards te bedriegen. Lafaards en idioten zijn in dit debat tot nog toe in ieder geval moeilijk te onderscheiden, want dat het lafheid is om idioot te willen blijven valt moeilijk te ontkennen.
Critici aan de heilige krokodillen voeren in de hoop zelf pas als laatste op het menu te komen – als het echt niet anders meer kan. Een groot deel van dit boek wordt besteed aan de analyse daarvan, op degelijke wijze. Het is iets dat niet genoeg mensen kunnen lezen. Zonder te beweren dat het helemaal volledig is, moet je vaststellen dat dit de belangrijkste reden is dat dit boek al zoveel heftige reacties heeft opgeroepen. Veel negatief gedisponeerde critici lezen boeken als dit maar ongeveer tot halverwege, en menen dan te weten wat ze weten willen. Een tweede citaat daarover (halverwege het boek):
Tot nu toe hebben we als redenen voor de heiligverklaring van de moslimidentiteit genoemd: de roze bril van de ‘nuttige ongelovige’, een gebrek aan belangstelling en kennis, het racisme der lage verwachtingen, chic en progressief ‘niet rechts willen zijn’, en vrees om benoemd te worden als racist, islamofoob en intolerant.
Machteld Zee promoveerde vorig jaar in Leiden bij Paul Cliteur op haar onderzoek naar de shariarechtbanken in het UK. Pas in het laatste deel van dit boek vertelt Zee in circa 35 pagina’s uitgebreider over haar promotie-onderzoek zelf. Dat is explosief materiaal, waarmee in het UK een aantal genoemde prominenten extreem ongelukkig was. Wat vorig jaar al enige relletjes veroorzaakte in de Britse tabloids.
Maar hoe schokkend het ook is, voor velen die zich er al wat langer mee bezig houden zijn de resultaten geenszins verrassend. Dat is ook een uitstekende rechtvaardiging voor de vorm die Zee heeft gegeven aan dit boek om het belang van haar onderzoek in een maatschappelijke context te gieten. Heilige identiteiten is een vlot geschreven boek dat thuishoort tussen de Sinterklaascadeautjes, onder de kerstboom of desnoods bovenin de koffer als vakantielectuur. Van iedereen, eigenlijk. Want het is van groot belang kennis te nemen van niet alleen de inhoud van het onderzoek van Machteld Zee, maar ook van de context die een indicatie is van hoe het zover heeft kunnen komen. Dit is een boek dat ogen moet openen. Wie zijn ogen niet dicht heeft laten naaien kan daaraan niet ontkomen.
Extra aanrader: de speech van Jolande Withuis die vorige week het eerste exemplaar in ontvangst nam.
Machteld Zee – Heilige identiteiten
Uitgeverij: Querido
E-book ISBN: 9789021403700
€11,99
Paperback ISBN: 9789021403687
€18,99
Bestellen kan hier.
“We moeten het erover hebben” zou misschien een betere ondertitel zijn geweest, want daar draait het in de kern om. Zou inderdaad mooi zijn als het zo breed mogelijk aftrek vindt want het was zeer makkelijk leesbaar en helder.
En door wie is het woord “fascist” uit z’n historische context gelicht, en als “bedenker van het woord “islamofoob”” het debat in geloodst?
Dit boek van mr.dr. Machteld Zee – “Heilige identiteten” is in alle opzichten overtuigend.
En is in overeenstemming met wat eerdere bestudering van het mohammedanisme
heeft aangetoond.
Verder is het belangrijk er op te wijzen, dat het mohammedanisme – al 1400 jaar –
een mafia-clan-systeem is, dat uitsluitend kan bestaan van
parasiteren, terroriseren, onderwerpen, plunderen, uitbuiten, slaven-handel en slaven-arbeid.
@Roos
Hmm, als het woord ‘fascist’ nog enige betekenis heeft, ben ik benieuwd welke. Het is zo ongeveer synoniem geworden met ‘vijand’.
@Hannibal wat eigenaardig is in een discussie die wetenschappelijk is bedoeld. Het beschimpen van andersdenkenden met woorden, begrippen met een “vuile” connotatie. Niet gehinderd door de feitelijke betekenis van het woord
@Hannibal: Mevrouw Schippers verwijst naar het citaat van Christopher Hitchens.
@Roos Schippers: het citaat van Hitchens staat op p 96, dat is in deel II, dat een DEBAT beschrijft over ‘multiculturalisme’. Hitchens deed hier niet echt een poging zich wetenschappelijk uit te drukken.
Over de herkomst van (het gebruik van) die verraderlijke term ‘islamofobie’ deed ik onderzoek ten behoeve van mijn essay https://www.amazon.com/Islamophobia-Defying-Battle-Frans-Groenendijk-ebook/dp/B00793J38G/
Hier online te lezen: http://www.islamofobie.nl/index.php/blog/meer/islamofobie_een_strijdterm/
Ik citeer mezelf:
Aan de eerstgenoemden, Dinet en Ben Ibrahim, komt volgens Vakil de eer toe daadwerkelijk als eerste de term ‘islamophobie’ te hebben gebruikt (24).
Vakil gaat nauwelijks in op de wijze waarop Dinet en Ibrahim het begrip hanteren. Hij benadrukt dat ze beiden moslim waren en dat ze schreven “vanuit de wens een moslimperspectief te schetsen, vrij van oriëntalistische verdraaiingen”.
In zijn stuk verwijst hij nadrukkelijk naar het door Edward Saïd bekend geworden begrip ‘oriëntalisme’. De betekenis ervan is kort samen te vatten als: alle waarnemingen en beschouwingen van westerlingen over het Midden-Oosten en het mohammedanisme moeten worden verworpen omdat ze niet los kunnen en mogen worden gezien van het kolonialisme.
Middels de valse beschuldiging van oriëntalisme, in het Westen gretig omarmd door studenten en universitaire medewerkers met marxistische achtergrond, wordt gepoogd in een machtige zwaai de mond te snoeren van honderden wetenschappers en duizenden journalisten en andere commentatoren.
Als uitgesproken saïdist plaatst Vakil het gebruik van de term door Dinet en Ibrahim in de context van hun pleidooi voor erkenning van de hulp en de opofferingen van mohammedanen (voor de Franse zaak) in de Eerste Wereldoorlog. Alsof de Arabieren – want die mohammedanen betrof het natuurlijk – geen enkel eigen belang hadden bij hun verzet tegen de Ottomanen. Anawat zet hij weg als iemand die geen oog had voor “de fanatieke oriëntalistische aanval op de islam als geheel”. Vakil besluit zijn stuk dan ook:
“Ik betoog dat het [de term islamofobie] een sterk politiek concept is voor het structureren en versterken van de islamitische invalshoek (subjectivities) in Europa, vooral omdat het concept zijn wortels heeft in een islamitisch perspectief. Sterker dan wat men er mee wil afwijzen – een nieuwe, meer of minder uitgesproken haat tegen moslims – wijst het op de opbouw en bevestiging van een moslim-politiek uitgangspunt in Europa” (mijn nadruk, FG).
Een duidelijke illustratie van het strijdterm-karakter van het begrip. Een term die bruikbaar wordt geacht in de strijd om de invloed van het mohammedanisme uit te breiden: het vermeende slachtofferschap wordt omgezet in een hulpmiddel voor de offensieve strijd.
Het boek van Ayaan Hirsi Ali – “Ketters” [2015], is een zeer leerzame bron voor dit prima
boek van Machteld Zee.
We zijn al tijden gewaarschuwd:
We hebben nu zo’n 10 % mohammedanisme in Nederland; en dat geeft al veel ontwrichting en ellende.
Bij zo’n 20 % of meer, zal het steeds erger worden en zal het steeds meer gaan afdwingen, alles wat [ meer ] KALIFAAT en [ steeds strengere ] SHARIA op moet leveren ……