We moeten bejaardenverzorgsters invliegen uit Turkije en Marokko
De eerste generatie migranten is nu aan verzorging in bejaardentehuizen toe. Maar bejaardenverzorgsters die adequaat met hen om kunnen gaan zijn nergens voorhanden.
De oproep is afkomstig van Mohammed Benzakour, een in Nederland opgeleide socioloog en gelauwerd schrijver van Marokkaanse afkomst, en werd gepubliceerd in de NRC van 13 oktober 2017.
“Over het multiculturele zorgdrama heb ik al eerder de noodklok geluid”, schrijft Benzakour, “de goeddeels bejaarde eerste generatie kampt in toenemende mate met ernstige kwalen en kwellingen maar een goede, passende oudedagsvoorziening ontbreekt botweg. En de kinderen betalen een hoge tol”.
Eerder schreef Benzakour al over zijn moeder als enige Marokkaanse in een verpleegtehuis. “Niemand snapte haar, zij snapte niemand”. Ze knapte op van Marokkaans eten dat daar naar binnen moest worden gesmokkeld. Het is het portret van een niet geïntegreerde vrouw die nauwelijks een woord buiten de deur spreekt en geen spruitjes blieft.
In zijn oproep beschrijft Benzakour het culturele drama rond de verouderende eerste generatie migranten. “Complicerende factor is dat bij moslimfamilies op opname een lijvig taboe rust. Anders dan hier in het Westen is het in moslimculturen zowat blasfemisch om je ouders in een verpleeginrichting te ‘dumpen’. Een schanddaad. Hier spreekt het Elfde Gebod: „Als jij jong en kwetsbaar bent, zorgen je ouders voor jou; als zij oud en kwetsbaar zijn, zorg jij voor hen.”. Complicerend is dat de gemiddelde woning in Nederland niet is ingericht op het huisvesten van meerdere generaties. Daarnaast werken bij jonge stellen man en vrouw in toenemende mate buitenshuis en houden daardoor weinig tijd over voor de zorg voor hun behoevende ouders.
Benzakour verwijt het de migrantengemeenschappen dat ze hebben zitten slapen en deze problemen niet voorzien hebben. Er zijn geen bejaardenhuizen die zich richten op deze groepen. Dat is waar. Er wordt heel wat meer energie gestoken in de bouw van moskeeën dan in de zorg voor de eigen ouderen. De ouderen hebben verwachtingen die de jongeren vaak niet kunnen waar maken. Het is een aspect van het multiculturele drama dat zich hier ontvouwt.
Benzakour denkt het probleem op te lossen door het invliegen van Marokkaanse en Turkse mantelzorgers die bij de ouderen gaan inwonen en de zorg voor hen op zich nemen. Het is de verkeerde oplossing voor een lastig probleem. Kijk rond in verpleegtehuizen en bejaardenvoorzieningen en tel eens op hoeveel migrantenkinderen daar werken. Het zijn er weinig, veel te weinig. Het is weer een cultureel probleem dat hier een rol speelt. Het lichamelijk verzorgen van anderen dan eigen familieleden past niet in de cultuur die migranten uit hun thuisland meenemen. Voor de echt religieuzen onder hen geldt bovendien nog dat niet-moslims ‘onrein’ zijn.
Er is maar één denkbare oplossing en dat is de focus op integratie. Ouderen uit migrantenculturen komen nu eenmaal terecht in ziekenhuizen, revalidatiecentra en verpleegtehuizen waar de Nederlandse cultuur leidend is. ‘Wen er maar aan’, zou de boodschap aan migrantengemeenschappen moeten zijn. Bereidt je ouders er op voor en vooral: steek een hand uit. Het is niet acceptabel dat er uit migrantengemeenschappen zo weinig verpleeg(st)ers en bejaardenverzorg(st)ers voortkomen. Je komt ze wel tegen achter de balie, in laboratoria, maar nauwelijks in de patiëntenzorg. De Nederlandse regering mag ze best aanmoedigen. Geef ze een bonus als ze drie jaar het werk hebben gedaan waar in hun cultuur nog een taboe op rust.
Dit artikel verscheen eerder op Peter’s Blogboek
Het staat een ieder vrij om te vertrekken.
Grenzen dicht, tegen immigratie.
Tja alweer een bonus als oplossing voor het gebrek aan….
Krijgen al die Nederlandse en Antilliaanse/Surinaamse bejaarden verzorgsters/verpleegsters ook een bonus om vreemde bepoepte billen te wassen?
Hr. Benkazour, dat voorstel van u lijkt me een methode om nog meer van uw landgenoten hier naar toe te halen, met alle consequenties van dien qua financiële en maatschappelijke kosten.
Bovendien dient u als socioloog te weten dat u op grond van uw eigen kennissenkring geen algemeen geldende conclusies kunt trekken: Marokko is bijna even groot als Italië, en b.v. een Milanees heeft andere culturele mores dan een Calabriaan; en Turkije kent nog meer variatie. In het algemeen is men dorps-/ clansgewijs naar hier gemigreerd, zodat uw eigen ervaring of resultaten van een onderzoek in een Nederlandse/ Belgische/ Franse/ Duitse stad of dorp helemaal niet naar andere steden/ landen kunnen worden geëxtrapoleerd
Hieronder wat citaten uit mijn artikel van voorjaar 2013 n.a.v. een krantenartikel over een onderzoek van de Vrije Universiteit van Brussel onder Turkse bejaarden https://polderland.wordpress.com/2013/12/28/turkse-bejaarden-in-brussel/.
(…) En leerden we niet in de ‘studies’ Culturele-antropologie en Niet-westerse sociologie, dat mensen in arme landen veel kinderen willen als oudedagsvoorziening, omdat die de morele plicht zouden hebben hun ouders te verzorgen en van voedsel en geld te voorzien? Maar die mooie theorie blijkt helemaal niet waar, evenals de in die studierichtingen indertijd geïdealiseerde 5 zuilen van de Islam.
(…) Want hun nakomelingen zijn helemaal niet van zins de door hun ouders gewenste mantelzorg te gaan leveren: De jongere generatie heeft daar geen trek in en zegt botweg: “Hoezo? Jullie hebben toch ook niet voor jullie eigen ouders gezorgd toen jullie naar België vertrokken.?”
(…) Momenteel is slechts 1 % van de bewoners van de zorgwooncentra van buitenlandse origine. De meeste Turken willen gewoon in hun eigen huis blijven wonen, of desnoods in een kleinschalig verzorgingshuis met – volgens de antwoorden op een enquête – bij voorkeur alleen Turken, maar ze zeggen geen bezwaar te hebben tegen de aanwezigheid van andere culturen. Ze hebben vaak een haast panische angst voor het verpleeghuis, dat ze eigenlijk alleen kennen door de vrij negatieve beelden op hun Turkse schotel-t.v. , ze zien daar kille en respectloze instellingen waar je een nummer bent, en waar de zorg en hygiënische omstandigheden te wensen overlaten.
(…) Er werd ook een enquête gehouden onder de Turkse senioren over ‘het zich thuis voelen’. De meesten waren vrij enthousiast. Ze wonen in een Turkse wijk (zoals in Laken, Sint-Joost of Schaarbeek) met veel cultuureigen voorzieningen, de Turkse t.v., de moskee en de verstaanbaarheid bij de apotheek op de hoek. De toegepaste tactiek is altijd eerst de buren kiezen en dan pas het huis. Behalve de aanwezigheid van nakomelingen zouden echter de goede gezondheidszorg en sociale voorzieningen een magneetfunctie hebben. (…)
.
Gezien het (vakantie- &integratie-)gedrag van de meeste immigranten kan men rustig stellen dat ern een vrij grote familie is in het land van herkomst. En dat die familie over de jaren heen zeer ruim voorzien is van geld dat naar het land van herkomst is gestuurd.
Daarnaast heeft een enorme groep nooit enige moeite gedaan om hier te integreren. Zelf heb ik als sportinstucteur voorbeelden te over waarbij ouders die al tientallen jaren hier zijn nog geen tot nauwelijks Nederlands spreken.
Daarom lijkt het me een veel praktischere oplossing om die ouderen te laten remigreren naar het land van herkomst, waar ze hun oude dag kunnen slijten in hun eigen cultuur ipv nog meer dergelijke lieden hierheen te halen. Dat is alsof je bij een gebroken waterleiding in de keuken in andere kamers nog meer kranen open gaat zetten.
Het lijkt me
Johan P
Je bent me net voor. Het probleem is niet alleen verzorging, maar ook cultuur.
Het thuisland kan ze dit bieden…wij niet.
Je kunt toch de top 1000 van de draaideur boefjes inzetten om hun eigen ouderen te verzorgen?
De taakstraffen moeten dan alleen wat langer en dwingender worden opgelegd.
Kunnen de oudjes genieten van de vruchten van de door hen gegeven opvoeding.
Johan P legt het duidelijk genoeg uit. Ze hebben nooit willen integreren en door er nog meer hierheen te halen wordt de parallelle samenleving alleen maar groter.
Die Turkse en Marokkaanse oudjes kunnen met hun AOWtje en eventueel pensioentje net zo makkelijk in Turkije en Marokko gaan wonen, dat is win win.
De oudjes in hun favoriete warmere omgeving en cultuur en wij hoeven niet aparte bejaardenhuizen te stichten voor mensen, die eigenlijk ons niet moeten.
Per slot van rekening als een Marokkaan of Turk dood gaat wil hij of zij niet hier worden begraven, maar in zijn eigen land ter aarde worden besteld, zelfs als ie hier is geborren, over racisme gesproken.
Allemaal gewoon terug naar koning oliebol in marokhol en naar de geitenneuker in turkistan, die zijn nml dol op blote salafistische billen.