Zo’n Corona-debat, wat is eigenlijk de functie er van? Het is een ritueel. Belangrijk voor de oppositie om zichtbaar te zijn, en essentieel voor we de schuld krijgt als het fout loopt.

Want per saldo leverde het vooralsnog niets op dan een dag loos gepraat en dat een aantal mensen – waaronder duizenden kijkers die aan de treurbuis gekluisterd zaten – van de straat gehouden werd. In tijden dat je beter binnen kunt blijven is dat nuttig, maar dat beantwoord de echte vraag niet. Wat was de zin van wat gisteren werd opgevoerd?

Als gezegd, het is een belangrijk ritueel. Niet alleen voor de deelnemers, maar ook voor velen van de toeschouwers: “Kijk, onze democratie werkt”. In die zin is het al even belangrijk voor zuurpruimen zoals ik, die dan kunnen beweren: “Zie je wel, het heeft geen zin. Het is een ritueel zonder inhoud.”

Zonder veel inhoud was het inderdaad, maar dat het ritueel niet belangrijk zou zijn hoor je mij niet zeggen. Wat deed de regering gisteren in het debat? Met veel omhaal liet zij de kamer op een nette manier weten dat ze haar aanpak van de Corona-crisis niet wijzigen zou. Ook al werd een eerder gewekte indruk (herd immunity) door de premier op handige wijze gewijzigd in: publieke fixatie op een minor point.

Was het dat? In tegendeel. Door het eerder zo te presenteren als Rutte deed had hij er na een eventuele rampzalige afloop van de crisis altijd naar kunnen wijzen als iets waar de Kamer geen bezwaar tegen maakte toen hij aangaf wat het kabinet zou doen. Na gisteren is daar niet veel kans meer op, hoewel het beleid zelf zich vooralsnog niet zal wijzigen (de technische kant van dit verhaal wordt om hier vandaag 11:30 uur belicht in een gastbijdrage).

Voor het kabinet is ook van belang dat de coalitiepartijen nu gecommitteerd zijn. Zij hebben voorstellen voor een koerswijziging afgewezen, en blijven doorgaan op dezelfde wijze als voorheen. De oppositie laat vastleggen dat ze gewaarschuwd heeft, en dat als het fout loopt de consequenties voor het kabinet zijn.

De mensen in de zorg wordt alvast een kleine bonus in het vooruitzicht gesteld – voor zuinige Nederlandse begrippen al heel wat, en dus iets waar niemand zich al te veel van moet voorstellen. Veel meer dan een extra pluim van verdienste in het grote Woudlopershandboek van de familie Duck zal het naar ik vrees niet worden.

Was er ooit een reële kans op een andere afloop? Nee. Dat het kabinet er gisteren over struikelen zou was ondenkbaar, en zelfs dat had trouwens niet geholpen. Ooit zijn de zittende kabinetsleden voortgekomen uit het democratische proces dat in Nederland zit ingebakken, en dat betekent dat we er nu op moeten vertrouwen dat ze zich dat waardig betonen.

En die lockdown? Laten we daarvoor kijken naar de woorden van Jesse Klaver:

Bij een lockdown wordt tijdelijk het openbare leven in Nederland zo goed als stilgelegd. GroenLinks-leider Klaver zei zich te kunnen voorstellen dat iets dergelijks in de toekomst nodig kan zijn. “Maar zover zijn we nog niet.”

Hij bedoelt: zo ver is hij nog niet. En de coalitie evenmin. Asscher deed dat met meer omhaal en veel nietszeggender, maar zei hetzelfde:

“Het is belangrijk om nu duidelijk te maken dat maximale beheersing het doel is”, deed PvdA-leider Asscher een oproep aan het kabinet. “Vandaag moet duidelijk worden dat Nederland niet heel andere keuzes maakt dan andere landen”, voegde hij daar nog aan toe.

Totale blablabla. Maximale beheersing? Daar heeft hij in verband met Corona in het geheel geen verstand van, maar het is wat het journaille van bevriende media horen wil. Al moet ik heel eerlijk toegeven dat de verslaggeving ditmaal opmerkelijk gematigd bleef.

Die rechtse drammers zouden eens gelijk kunnen krijgen over de risico’s van dat Corona-virus.

---

Meer over het Corona-virus (Covid-19), de wijze van aanpak en haar economische gevolgen vindt u hier op Veren of Lood.