De wapenbeperking die de EU wilde doorvoeren is de bekende EU-sof geworden.

Bepaalde semiautomatische wapens worden verboden voor jagers en sportschutters en gedeactiveerde wapens moeten in meer gevallen worden geregistreerd. Om wapens beter te kunnen traceren moeten fabrikanten ook de belangrijkste onderdelen gaan markeren en registreren.

Dat helpt alvast niet. Dus wel jagers lastig vallen, en de fabrikanten. Maar weer ingebakken zit een pakket beperkingen dat vooral de ambtelijke afwikkeling stimuleert en compliceert. Maar het wordt erger, met vooral veel gezeik:

Ook voor verzamelaars en musea gaan strengere regels gelden. Daarnaast worden alarmpistolen en omgebouwde vuurwapens die in films en theaters worden gebruikt opgenomen in de wapenrichtlijn.

En het lastigvallen van burgers met niet ter zake doende belemmeringen, die nu overigens vaak al bestaan, en slecht worden gehandhaafd:

Mensen die een wapen willen kopen worden in de toekomst verplicht een psychologische check te ondergaan. Verder wordt werk gemaakt van het koppelen van de nationale databanken waarin wapens staan geregistreerd.

Maar het kan nog erger:

Zo bleek een volledig verbod op kalasjnikovs niet haalbaar.

Om je dood te lachen kortom.

Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker liet weten hard te hebben gevochten voor een „ambitieuze deal” die het risico op terreuraanslagen en schietpartijen in scholen en op zomerkampen zou verminderen. Hij spreekt desondanks van een „mijlpaal.”

Dat zou een mijlpaal moeten zijn van het type waarvan Napoleon ooit opmerkte, dat als iemand van de Bourbons (de latere Karel X kwam met een dergelijk aanbod) een monument voor hem zou oprichten, er alle kans was dat hijzelf eronder zou komen te liggen. Overigens een profetische uitspraak, aangezien Napoleon begraven ligt in Les Invalides, waar hij werd ondergebracht tijdens het bewind van Louis-Philippe uit het Huis Bourbon-Orléans.

Maar goed, het gaat dus weer nergens over. En dan moet ook het EP het nog goedkeuren, en de verschillende lidstaten.

De richtlijn schrijft de minimumregels voor waaraan EU-landen moeten voldoen. Zij kunnen zelf strengere regelgeving doorvoeren. De lidstaten en het Europees Parlement moeten het akkoord nog formeel goedkeuren.

Ik vraag me serieus af of dit een referendabel besluit van de Nederlandse regering zal zijn. Want al heb ik zelf voor wapens geen belangstelling, de gedachte dat elke halvegare die zin heeft voor zijn ‘werk’ naar Kroatië kan rijden om daar een arsenaal in te slaan waar de hele Nederlandse politiemacht niet tegenop kan stuit me ernstig tegen de borst.

“Het recht wapens te kopen is het recht vrij te zijn”, schreef een van mijn favoriete auteurs. Soms valt een lichtstraal je gedachten binnen, en wordt je getroffen door een plotseling begrip voor hoe de wereld eigenlijk werkt. Voor mij was dit er zo ééntje.