Sinds enkele jaren is het een gewoonte dat basisscholen schoolexcursies naar moskeeën organiseren om daar kennis te maken met de islam.

Op het internet zijn verschillende filmpjes en foto’s van te vinden waarop Nederlandse kinderen deelnemen aan een Islamitisch gebed. ‘Ach! Wat maakt dat nou uit?’, zou je wellicht denken, ‘Zolang ze maar ook een kerk en een synagoge bezoeken!’. Toch zijn er, mijns inziens, enkele ernstige problemen met moskeebezoeken die níet optreden bij bezoeken aan kerken en synagoges.

De islam is het gedachtegoed wat zich bevindt in de Quran, de Sira en de Hadith. Dit gedachtegoed is zowel religieus als politiek. Er zijn drie problemen met de activiteit waarbij schoolkinderen een moskee bezoeken.

1. Normalisering van een vijandig gedachtegoed
De islam is zowel een religieus als een politiek gedachtegoed. Dit gedachtegoed staat haaks op de normen en waarden die we in het Westen hanteren. Denk bijvoorbeeld aan democratie. De islam wijst democratie af, omdat dit een manmade system is wat dus inferieur is aan de wil van Allah. Daarnaast is het volgens de islam niet toegestaan om de islam te verlaten. De vrijheid van het individu, wat in het Westen als erg belangrijk wordt gezien, wordt door de islam afgewezen. Het individu is ondergeschikt aan de wil van Allah.

Ook op het gebied van omgang met vrouwen, homo’s en Joden staat de islam haaks op de normen en waarden van onze samenleving. Terwijl in het Westen iedereen voor de wet gelijk is, wijst de islam deze wettelijke gelijkheid volledig af. Ten eerste omdat de islam een onderscheid maakt tussen moslims en niet-moslims, waarbij moslims superieur zijn aan niet-moslims. Dit onderscheid is terug te zien in de wetten die door de islam worden voorgeschreven. De Islamitische wetgeving kent dus ongelijke rechten tot aan verschillende typen personen, afhankelijk van of zij moslim, niet-moslim, man of vrouw zijn. Daarnaast hebben moslims het recht, en de plicht, om zich te verzetten tegen de niet-moslim.

Door kinderen bloot te stellen aan de islam, wordt dit gedachtegoed in de hoofden van de kinderen op jonge leeftijd genormaliseerd. Op latere leeftijd zullen zij hierdoor minder capabel zijn hierover kritisch na te denken. Dit is met name een probleem omdat de islam indruist tegen alles wat we in het Westen belangrijk vinden. Als volwassenen zullen deze kinderen dus minder in staat zijn om gevaar te herkennen en om na te denken over de wereld waarin ze leven terwijl ze het belang van hun familie, gemeenschap en kinderen in het achterhoofd houden en op basis hiervan rationele conclusies te trekken. Dit terwijl deze jonge generatie juist dè generatie is die zeer grote problemen gaat krijgen met de islam en deze noodgedwongen zal moeten oplossen. Om deze redenen heeft moskeebezoek dan ook een zeer subversieve werking. Ex-KGB’er Yuri Bezmenov definieerde ideological subversion als volgt:

“To change the perception of reality to such an extent that despite of the abundance of information no one is able to come to sensible conclusions in the interest of defending themselves, their families, their community, and their country.”

Bezmenov hanteerde deze definitie binnen een context waarin de Soviet Unie het Marxisme/Leninisme probeerde te normaliseren in de hoofden van de westerse bevolking. Toch is dit ook relevant voor de islam. Kinderen naar moskeeën sturen is daarom een subversieve activiteit.

2. Moskeeën zijn vaak in handen van vijandige buitenlandse actoren
De tweede reden waarom reisjes naar moskeeën onverantwoord zijn, is het feit dat deze vaak in handen zijn van, of gefinancierd worden door, buitenlandse actoren die een negatieve houding hebben jegens het Westen. Denk bijvoorbeeld aan geldstromen vanuit Qatar of Saudi Arabië. Daarnaast zijn vrijwel alle Turkse moskeeën in handen van Diyanet, een organisatie van de Turkse regering die de islam in verschillende Europese landen vertegenwoordigt, allereerst voor Turkse moslims, maar inmiddels ook voor niet-Turkse moslims.

Ondergronds wordt er namelijk al hard gewerkt aan het opzetten van een infrastructuur voor een internationaal kalifaat waarvan Turkije het centrum van de macht zou moeten worden, zoals deze documentaire op schokkende wijze aantoont. Een belangrijk detail wat meteen in het begin van de documentaire naar voren wordt gebracht, is dat de hoogste imam van het Moslimbroederschap, Yusuf al-Qaradawi, vlak voor zijn dood openlijk zijn vertrouwen heeft uitgesproken over Erdogan. Dit was een belangrijke (historische) gebeurtenis die compleet is gemist door westerse media, politici en academici.

Nu is de islam op zichzelf staand al een vijandige ideologie. Echter het feit dat de huizen die de islam vertegenwoordigen en verspreiden in handen zijn van buitenlandse actoren die duidelijk een agenda hebben die feilloos aansluit op het gedachtegoed van de Islam (namelijk het veroveren van landen van niet-moslims om deze Islamitisch te maken) maakt het dèrmate overduidelijk dat kinderen niet naar dergelijke huizen gestuurd dienen te worden, dat het ziekmakend is dat dit tòch gebeurt. De naïviteit en het gebrek aan algemene ontwikkeling van scholen die deze activiteiten uitvoeren, maakt het dat deze scholen het vertrouwen van de ouders van deze kinderen in geen enkel geval verdienen!

3. Misleiding vanuit de islam
Een aanvullende reden waarom het onverantwoord is om kinderen naar moskeeën te sturen, is het feit dat er vanuit de islam een modus operandus bestaat voor het misleiden van niet-moslims. Het misleiden van de ongelovige is binnen de islam zelfs een verplichting wanneer het in zou gaan tegen het principe van Jihad om het nìet te doen.

Net zoals westerlingen het christelijke schuldencomplex en de omgang met schuld middels boetedoening hebben geïnternaliseerd naar het culturele onderbewustzijn, hebben moslims de misleidingsdoctrine uit de islam op vergelijkbare wijze geïnternaliseerd. Zij doen dit dus onbewust, net zoals wij ook veel dingen onbewust doen. Daarnaast kan een moslim die dit nìet doet, en in plaats daarvan bijvoorbeeld eerlijk toegeeft dat volgens de islam iedere moslim de verplichting heeft om de Jihad uit te oefenen, rekenen op problemen met zijn eigen gemeenschap. Moslims voelen dan ook intuïtief aan dat dit een vorm van verraad zou zijn.

Een beroemd voorbeeld van dit soort misleidend gedrag is Yasser Arafat die zich voor Westers publiek in het Engels zeer vreedzaam uitliet over Israël, maar vervolgens voor eigen publiek in het Arabisch de meest walgelijke teksten over Joden uitkraamde. Het symbool wat het totale onvermogen van het Westen om dergelijke misleiding te herkennen representeert is, mijns inziens, de Nobelprijs voor de Vrede die Arafat in ontvangst heeft mogen nemen voor zijn vredelievende teksten over Israël!

Je kunt er dus vanuit gaan dat kinderen die naar een moskee worden gestuurd daar van de imam te horen krijgen dat de islam een religie van de vrede is, dat de islam net zoals het Westen een lange geschiedenis van wetenschappelijke ontwikkelingen kent en dat Jihad slechts een metafoor is voor een vreedzame innerlijke meditatie.

Conclusie
De ideologen van deze wereld weten maar al te goed dat kinderen gemakkelijke doelwitten zijn voor hun gedachtegoed. Een maoïst als Paul Rosenmöller die, via de VO-raad, een vereniging van scholen in het voortgezet onderwijs, toezicht houdt op een onderwijssysteem wat ervoor zorgt dat kinderen opgroeien tot linkse stemmers heeft een perfect plekje weten te bemachtigen binnen de instituties. Een kind kun je namelijk indoctrineren met ieder gedachtegoed naar keuze.

Ook voorvechters van de islam weten dit. Voor kinderen die naar moskeeën worden gestuurd wordt de islam neergezet iets wat past bij het Westen. Zij weten immers niet beter. Daarnaast komen zij daar in aanraking met mensen die door vijandige buitenlandse actoren zijn gefinancierd of worden aangestuurd, en kun je erop rekenen dat de imams die met de kinderen interacteren hen verkeerd zullen voorlichten over het gedachtegoed wat zij aanhangen.

Forum voor Democratie heeft zojuist opgeroepen om voorbeelden van linkse indoctrinatie door te geven aan hun Renaissance Instituut. Ik ben hier erg blij mee, omdat ik al jaren bezig ben met het aankaarten van de linkse vooringenomenheid in het onderwijs en binnen de academische wereld. Ik zie dit als een van de grootste problemen van deze tijd. De moskeebezoekjes zie ik als het meest doorgeschoten voorbeeld van linkse indoctrinatie.

Scholen, stop hiermee!

---

Paul Nielsen is auteur van How to Debate the Left on Islam