En met terug op weg bedoel ik nadrukkelijk de weg terug naar een technocratische organisatie die zich (vrijwel) uitsluitend richt op de economische vooruitgang van de lidstaten. Die kans is lang voorbij.

Minister Blok bedoelde het goed toen zijn verder nauwelijks opgemerkte stuk over de EC in de Financial Times verscheen:

Minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok wil een Europese Commissie die zich in de toekomst zo weinig mogelijk bemoeit met politieke keuzes. “Dit orgaan is, boven alles, de motor achter het Europese wetgevingsproces. Als waakhond van de EU-verdragen, moet de Commissie vooral toezien op naleving van de regels.”

Blok, met andere woorden, is een naïeve optimist.

Volgens Blok zou de Europese Commissie zich op een objectieve manier moeten presenteren. Daarmee moet een ‘onnodige Europeanisering van beleid’ worden voorkomen.

Wat Blok hier zegt is broodnodig, maar met deze EU ook een reeds lang gepasseerd station. Als het hem serieus is moet  hij – nee, had hij al – zijn lidmaatschap van de VVD moeten opzeggen. Het is lief maar uiterst naïef, en het bewijs daarvan volgde snel. Hij kreeg – zoals weinigen verbazen zal – de volgevreten carrièresocialist Timmermans over zich heen, en dat wens je niemand toe.

Juncker aan de macht gekomen via een soort institutionele coup? Neenee, zegt Timmermans, zo deden we het altijd al. Wie heeft gelijk? Beiden!! De institutionele coup was wat we nu kennen als het Verdrag van Maastricht en de poging om via het Verdrag van Lissabon een EU-grondwet door te drukken. Die uiteindelijk ongesanctioneerd door Balkenende toch werd getekend, nadat aanstaand coalitiepartner (PvdA’er) Bos zich liet chanteren om een tweede referendum er over te laten schieten.

Deze EU hervormen tot wat Blok wil is noodzakelijk om haar enige vorm van legitimiteit terug te geven, maar politiek is het een onmogelijkheid. Blok lijkt een grote overwinning van de Europese nationalisten te vrezen, maar de enige logische uitkomst van zo’n zege kan alleen zijn wat Blok hier bepleit, ook al verwacht ik dat er onderweg wat extra heilige huisjes zullen sneuvelen als het zover komt.

Een te politieke commissie ondermijnt zijn eigen objectiviteit, stelt Blok. Hij wijst daarbij op het feit dat Italië niet op het strafbankje is gezet wegens overtreding van de begrotingsregels. De commissie lijkt in die kwestie de regels te hebben gebogen. Nederland stond in deze zaak helemaal alleen, reageert Timmermans. ,,Alle andere landen steunden de afspraken wel.”

Dat Frans Timmermans nog bijna een serieuze kandidaat as geworden om EC-voorzitter te worden bewijst dat al. Wie nog meer bewijs wil kan zich verdiepen in de afgelopen periode van de commissie-Juncker. De foto’s zijn eigenlijk al meer dan voldoende.

Dèze EU is niet meer te hervormen. Opheffen en met objectieve criteria opnieuw beginnen zou het beste zijn, maar ik vertrouw er onze politici niet mee. Gek hè?